بازیگر «گشت ویژه»: از بازیگرنماها حرف بیشتری دارم

خبرگزاری صبا: چهره‌ای که از همان‌روز‌ها مخاطبان نام او را از یکدیگر جویا شدند، شاهد احمدلو، هنرمندی که ورود به عرصه بازیگری و هنر را مدیون پدرش است، احمدلو برای حضور در وادی هنر به بازیگری صرف بسنده نکرد و در کنار آن بازیگری را نیز تجربه کرد، این بازیگر و کارگردان به‌تازگی آموزش بازیگری را نیز به فعالیت‌های خود اضافه‌کرده و سعی دارد تا آموخته‌های خود در طی این سال‌ها را با علاقه‌مندان این حرفه به اشتراک بگذارد، ایفای نقش در سریال تلویزیونی «گشت ویژه» بهانه‌ای شد تا با این بازیگر به گفت‌وگو بنشینیم و صحبت‌های او درخصوص موضوعات مختلف را جویا شویم. باتوجه به تجربیاتی که در عرصه طنز داشته‌اید، فکر می‌کنید درحال‌حاضر ازپتانسیل‌های موجود در این زمینه چه در تلویزیون وچه در سینما استفاده مطلوبی شده است؟ ما در این عرصه با تم‌های فراوانی مواجه بوده و هستیم. ازجمله فرازوفرودها، دست‌اندازها و مسیرهای مستقیم و صیقلی که پیش رویمان هستند. اگر این تم‌ها را درنظر داشته باشیم، بسیارساده می‌توانیم به پیرامون خود و مسائل مرتبط با آن نگاه کنیم در هرصورت تا زمانی‌که خوبی وجود نداشته نباشد به معنی بدی پی‌ نخواهیم برد و برعکس. به‌نظرم می‌آید که اگر در زمینه‌های گوناگون اعم از فرهنگ و هنر، اقتصاد، سیاست و ... این فاکتورها را درنظر داشته باشیم، به‌جای خوبی خواهیم رسید. من به‌عنوان بازیگر و کارگردان در زمینه کارهای طنز، تلاش خود را کرده‌ام تا به اشکال مختلف آنچه را که در توانم است به منصه‌ظهور بگذارم، اما این‌که عرصه طنز تا چه‌اندازه در مدیوم‌های گوناگون موفق عمل کرده است را باید به زمان موکول کرد و منتظر ماند و دید که این موضوع مسیرتدریجی خود را چگونه طی می‌کند. مهم این است که ما علاقه‌مند به دیدن اتفاقات خوب در این زمینه هستیم و امیدوارم که ماحصل تمام این تلاش‌ها در گذرزمان افق‌های طلایی را برای تلویزیون ایران در کلیه زمینه چه‌طنز، ملودرام و ...دربر داشته باشد، موضوعی که درحال‌حاضر ارجحیت دارد، این است که آدم‌های فعال در زمینه‌های هنری دارای روحیه‌ای رضایت‌بخش ودر یک‌کلام حال خوب باشند تا بتوانند انعکاس این حال خوب را در کارهای خود برای مخاطبانشان اراده دهند تا درنهایت افراد موفقی درحیطه کاری خود محسوب شوند. شما دریک برهه زمانی یعنی بعد از فیلم سینمایی «موش» کم‌کار بودید، علت این موضوع چه بود؟ البته من بعد از فیلم «موش» پشت سرهم به سریالسازی در تلویزیون مشغول شدم. کم‌کاری من به قبل از سریال «آقا و خانم سنگی» مربوط می‌شود آن‌هم بنابه مقتضیات اجتماعی که شامل همه ما می‌شد، زیرا در آن‌زمان تعداد کارها کمتربود و فرصتی پیش نمی‌آمد. از آن‌جاکه من آدم مستقلی هستم و هیچ وابستگی به فرد یا نیرویی بجز خدای بزرگ نداشته و ندارم و نخواهم داشت، شاید یکی از دلایل کم‌کاری من در آن‌زمان به این علت بوده است. این هم ناگفته نماند که دوستان خوب و همیشگی من هیچ‌گاه من را تنها نگذاشته و درتمام این مدت کنارم بوده‌اند. اگر نگاهی به کارنامه کاری شما از آغاز تاکنون بیندازیم تعدادی اثر در ژانر پلیسی و اکشن خودنمایی می‌کند. چقدر این مسئله اتفاقی بوده و تا چه حد از علاقه‌مندی شما به این ژانر نشات می‌گیرد؟ کارنامه کاری من در عرصه فیلمسازی سینما با طنز شروع شده، اما علاقه،کنجکاوی و همچنین ظرفیت‌های درونیم باعث‌شد تا ژانرهای مختلفی را در عرصه کارگردانی تجربه کنم. همانطورکه در برهه‌ای از زمان سریال آقا وخانم سنگی را جلو دوربین بردم و در مقطعی دیگر تله‌فیلم بازجویی کافه را در ژانرپلیسی-معمایی ساختم. در زمینه بازیگری و گرایشم به سمت ژانر اکشن، که مصداق آن دو تجربه «گشت ویژه» و «رهایی» به‌حساب می‌آید، کاملا غیرمستقیم و ناخودآگاه بوده است. من توانمندی‌هایی در عرصه بازیگری،کارگردانی وهمچنین طراحی گرافیک به‌واسطه رشته تحصیلیم دارم و سعی‌کردم به جمله تو با استعداد هستی را که از کودکی بارهاوبارها درگوشم گفته‌شده جامه‌عمل بپوشانم و از توانایی‌هایم در جای مناسب و به‌شکل درست استفاده کنم. از ماحصل بازی در دو سریال «گشت ویژه» و «رهایی» که هردو در یک ژانر بودند، راضی هستید؟ خوشبختانه سریال‌های پلیسی و اکشن «رهایی» و «گشت ویژه» و همچنین بازی من در این دو پروژه دیده شد و فکر می‌کنم دلیل این دیده‌شدن و موفقیت ایجاد فرصتی برای نمایش و بهره‌گیری درست از علاقه، انگیزه وتواناییم در زمینه بازیگری بود. فکر می‌کنید باوجود آثار پلیسی که هرساله از رسانه پخش می‌شود، «گشت ویژه» در چه جایگاهی قرار دارد؟ در این چندسال اخیر نسبت به 10 سال گذشته مجموعه‌های بهتری را شاهد بودیم و فکر می‌کنم علت آن زمینه‌سازی در این حوزه و رسیدن به یک خط‌فکری و ایده‌ئولوژی است و اگر انتخاب‌های درستی برای اجرای آثار داشته باشیم و تنگ‌نظری‌ها، باندبازی ویا واسطه‌گری‌ها را کنار بگذاریم، اتفاقات بهتری را می‌توان رقم زد. خوشبختانه «گشت ویژه» هم با اقبال‌عمومی همراه بود. چه پارامترهایی این اقبال‌عمومی را برای «گشت ویژه» به ارمغان آورد؟ جاافتادن هفته ناجا و ثبات مجموعه‌های پلیسی در تلویزیون و به‌دنبال آن برنامه‌ریزی در این زمینه سبب شکل‌گیری اتفاقات خوبی شده و «گشت ویژه» هم از این اتفاق وام گرفته است. وجود سعید سعدی، تهیه‌کننده کاربلد و مهدی رحمانی و همچنین گروهی خوب نیز سبب شد تا «گشت ویژه» نه‌تنها دیده شود بلکه از رضایت مردم هم برخوردار باشد. باوجود تمام ضعف‌هایی که هرکاری می‌تواند داشته باشد، اما «گشت ویژه» از تیم بازیگرانش به‌خوبی بهره گرفت. شما دو شاخه بازیگری و کارگردانی را باهم پیش می‌برید، اما در این اواخر بیش از گذشته در هیبت یک بازیگر ظاهر شده‌اید،چرا؟ سطح تجربیاتی که از دیرباز بامن بوده و سابقه همکاری با بزرگان این عرصه و به موازات آن انگیزه‌ام برای فعالیت در شاخه بازیگری همه دست‌به‌دست هم داد تا امروز نگاهم به بازیگری عمیق‌تر و معطوف‌تر از قبل باشد، شاید سه‌سال پیش به این شدت علاقه‌مند به تداوم تجربیاتم در زمینه بازیگری نبودم اما الان به‌واسطه ظرفیت‌های حرفه‌ای، اخلاقی و همچنین توانایی‌هایی که از خودم سراغ دارم با انرژی بیشتری این زمینه را دنبال و از پیشنهادات خوب آن استقبال می‌کنم. شما از سنین بسیار پایین ورود به این حوزه و فعالیت‌های هنری را آغاز کردید. به‌نظر شما فضای کنونی هنر و ورود به آن، چه تفاوت‌هایی باگذشته دارد؟ قبل از پاسخ به سوال شما، دوست‌دارم برای چندمین‌بار مطرح کنم که من ورودم به عرصه هنر و بازیگری را مرهون و مدیون پدر بزرگوارم محمدولی احمدلو؛ بازیگر قدیمی و از مدیران تولید و تدارکات سینما، هستم. من به آثار و کارهایی که در سینما و تلویزیون دهه‌های 60 و 70 اتفاق می‌افتاد علاقه بیشتری دارم؛ به آدم‌های آن دوران، اصول، جایگاه و ایدئولوژی‌های کلان حاکم در آن‌زمان بیشتر وابستگی فکری دارم. البته هم‌اکنون عرصه رقابت در این وادی گسترده‌تر و دایره انسان‌ها هم به همین نسبت بزرگ‌تر شده است، چراکه دنیا به همین نسبت وسیع شده است اما درکل فکر می‌کنم همیشه باید امیدوار بود. فکر می‌کنم در دوره‌ای که من کار خود را آغاز کردم یعنی در دهه 60 و 70 در همه زمینه‌ها بسیار موفق‌تر عمل کردیم. ما نتوانستیم به همان نسبت با گستردگی پیرامون خود به اهداف و خاستگاه خود در این عرصه دست پیدا کنیم، البته امید و استثنائاتی وجود داشته‌اند که هیچ‌وقت به اصول و قائده همیشگی تبدیل نشده‌اند. در آن دوره هم زندگی و هم شرایط کاری بهتری داشتیم. باوجود تمرکز روی بازیگری،چقدر دغدغه فیلمسازیتان هنوز پابرجاست و تاثیری روی‌هم گذاشته‌اند؟ همچنان صددرصد، اولویت من در سینما و تلویزیون فیلمسازی است و تاحدزیادی علاقه‌ام به بازیگری که امروز پررنگ‌تر از قبل به‌چشم می‌آید به من این فرصت را می‌دهد تا سراغ ساخت هرکاری نروم و بتوانم با اعتمادبه‌نفس بیشتر،انتخاب و اتفاق درست‌تری را برای کارنامه حرفه‌ای خودم رقم بزنم. گاهی اوقات فکر می‌کنم اگر در کنار دغدغه کارگردانی و فیلمسازی، نگاه جدی‌تری به بازیگری داشتم اتفاقات بهتری چه‌در بعد اجتماعی و چه‌در بعد زندگی شخصی برایم می‌افتاد. تمرکزم روی بازیگری در این سه‌سال اخیر جریانی را در زندگیم به راه‌انداخته که تاثیر مستقیمی روی علاقه‌ام به فیلمسازی داشته است. یک مقدار بیشتر در مورد این تاثیرگذاری توضیح می‌دهید؟ نگاه تک‌بعدی و تمرکزم روی زمینه کارگردانی در این سال‌ها باعث شده بود تا زندگیم با تمام ابعاد اجتماعی، اقتصادی، روحی و...تحت‌تاثیر فیلمسازی قرار بگیرد و درمواقعی دست به ساخت آثاری بزنم که شاید الان آن‌ها را نمی‌ساختم، البته از هیچ‌کدام از تجربیاتم پشیمان نیستم چراکه هراثر برایم دانسته و تجربه‌ای را به ارمغان آورد اما اگر از ابتدا بازیگری را هم مدنظر قرار می‌دادم، می‌توانستم از زمان خودم استفاده بهتری کنم، همانطورکه درحال‌حاضر از این وقفه فکری بهره‌می‌گیرم و تصور می‌کنم از بسیاری از بازیگرنماهایی که امروز فعالیت می‌کنند حرف بیشتری برای گفتن دارم. چراکه من بچه سینما هستم. برای مسعود کیمیایی، ناصر تقوایی و...بازی کردم و این تجربیات، اعتمادبه‌نفس گفتن این حرف را به من می‌دهد، همچنین دو تجربه اخیرم در تلویزیون و بازخوردهای مردم سبب‌شده تا انگیزه بیشتری برای فعالیت در عرصه بازیگری داشته باشم. باتوجه به تجربیاتتان در حوزه سینمای اکشن، وضعیت فیلم‌های ایرانی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ ما نه‌تنها در این زمینه، بلکه در زمینه‌های دیگر هم با کاستی‌هایی رو‌به‌رو هستیم. همانطورکه جهان دربرخی شاخه‌ها از ما عقب مانده اما ما باید خروجی‌های دنیای حرفه‌ای ژانر اکشن سینما و تلویزیون ایران را با استانداردهای خودمان مقایسه کنیم نه با استانداردهای دنیا، به‌خاطر این‌که ما با شرایط حاکم برکشور خودمان پیش می‌رویم و قاعده‌های مخصوصی داریم. البته باتمام این‌ها دوست‌داریم به پارامترها و استانداردهای جهان نزدیک شویم. چقدر تا به امروز از مافیا و اثرات سوء آن در کارتان ضربه خورده‌اید؟ تا به امروز هیچ‌یک از واسطه‌ها نتوانسته‌اند تاثیرات مخربی روی کار من داشته باشند، زیرا من معتقدم خدایی دارم که بسیار بزرگ است و نیرو، انگیزه و پشتکار ما بیشتر از قدرت مافیا بوده است. اگر فرازونشیبی هم وجود داشته، جزو مقدرات بوده و باید این‌گونه پیش می‌رفته است. اگر نگاهی کلان به موضوع داشته باشیم به هرحال این اثرات شامل حال من و امثال من‌هم شده است زیرا من وابستگی خاصی به خود سینما، تلویزیون و ذات حقیقی آن ندارم. می‌دانم متاسفانه این معضل در کار ما وجود دارد و کسانی را بیشتر هدف قرار داده که پشتیبان کمتر و دیوانگی بیشتری نسبت به این کار دارند. حرفی مانده که بخواهید آن‌را مطرح کنید؟ امیدوارم سینمای ما وامدار افراد و اسم‌های بزرگی چون ناصر تقوایی، مسعود کیمیایی، بهرام بیضایی و هرسه‌نقطه‌ای که پشت این نسل قرار می‌گیرد. سینمای ایران وامدار فعالیت و تفکر این آدم‌هاست. امیدوارم قدر آن‌ها را قبل از همه کلیشه‌های اطرافمان بدانیم و حمایتشان بکنیم تا سایه‌شان همیشه برسر ما مستدام باشد. یادمان نرود که این افراد بوده‌اند که شور و اشتیاق و علاقه به سینما را در ما زنده کردند. امیدوارم بدانیم چه‌کسی هستیم ودر چه‌جایگاهی قرار داریم.