کل یوم عاشورا کل ارض کربلا
شعار جدایی دین از سیاست برای ضربه زدن به بدنه اسلام ناب محمدی و پیکر مقدس ولایت فقیه در عصر حاضر، توسط استکبار جهانی گسترش پیدا کرد و وظیفه ما حمایت فکری و عملی از اصل بالنده و افتخار آفرین ولایت فقیه با مبنای عاشورایی آن یعنی یکی بودن دین و سیاست است.
یکی از مهمترین و اساسی‌ترین ابعاد فرهنگ عاشورایی عبرت گرفتن از این حادثه بزرگ تاریخی است زیرا حادثه عظیم عاشورا هر چند در نقطه جغرافیایی کربلا و در زمان مشخص به وقوع پیوست ولی عبرت گیری از آن در تمامی دوران تاریخی امکان پذیر است و می‌توان از آن درس‌های مختلفی گرفت که یکی از این درس‌ها جمع میان دین و سیاست است.
عاشورا به ما آموخت که دین جدایی از سیاست نیست و لحظه به لحظه حادثه کربلا بیانگر یکی بودن و همراهی دین و سیاست است. عصرتاسوعا و شب عاشورا تجلی کننده یکی بودن دین و سیاست است، زمانی که در اوج مبارزات سیاسی حضرت و یاران وفادارش به مناجات و دعا پرداختند[1] تا ثابت شود خودسازی مسئولین و سیاست مدارن همراهی دین و سیاست است. با توجه به جامعیت و غیرقابل تحریف بودن قرآن کریم و مورد قبول بودن نظرات قرآنی توسط تمامی مذاهب اسلامی برآنیم از نگاه قرانی به این موضوع بپردازیم. دین مبین اسلام با توجه به خاتمیت پیامبر عشق و رحمت (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به تمام ابعاد زندگی انسان پرداخته است و اصول حکومت اسلامی را فصل الخطاب قرار دادن رهبر جامعه اسلامی می‌داند و می فرماید: «النَّبِیُّ أَوْلی بِالْمُؤْمِنینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ.[احزاب/6] پیامبر نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است.» تا فصل الخطاب بودن سخنان ولایت وی در تمامی عرصه‌های تاریخ بر مسلمانان حجت باشد.
با بررسی زندگی امامان معصوم به این نتیجه خواهیم رسید که آن بزرگواران «مدعی امامت و حاکمیت بر مردم بودند»[2] طبق سیره عملی معصومین در صورت فرهم بودن شرایط به تشکیل حکومت اسلامی می‌پرداختند و عدم بیعت امام حسین (علیه السلام) با یزید و به وجود آمدن حادثه عظیم کربلا یکی از نشانه‌های عدم جدایی دین از سیاست است. رویکرد سیاسی و مذهبی حضرت علی (علیه السلام) در پنج سال حکومت تاریخی خود گواه بر عدم جدایی دین از سیاست است. همانگونه که در زیارت جامعه کبیره می‌خوانیم «سلام بر شما‌ای خاندان رسالت و سیاست مداران بندگان خدا» [3] و دیدگاه خاص اهلبیت به بحث سیاست از احادیث خاندان وحی به وضوح قابل مشاهده است، حضرت علی (علیه السلام) در این باره می‌فرمایند «مَنْ سَما إِلَی الرِّیاسَةِ صَبَرَ عَلی مَضَضِ السِّیاسَةِ. [4] هر کس بر مسند سیاست نشیند، باید بر رنج سیاست صبر کند» و در جایی دیگر بیان می‌کند: «رَأسُ السِّیاسَةِ استِعمالُ الرِّفقِ. [5] پایه سیاست، مدارا کردن است»
ظهور انقلاب اسلامی ایران با رهبری امام خمینی (ره) باعث شد نظریه جدایی دین از سیاست به صورت گسترده‌ای توسط رسانه‌های معاند گسترش یابد و با ترفندها و دست آویزهای گسترده، به جنگ با ولایت فقیه برخاستند چرا که ولایت فقیه پرچم نیرومند حکومت دینی است و عدم جدایی دین از سیاست است.
بدون شک شعار جدایی دین از سیاست برای ضربه زدن به بدنه اسلام ناب محمدی و پیکر مقدس ولایت فقیه در عصر حاضر، توسط استکبار جهانی گسترش پیدا کرد و وظیفه ما حمایت فکری و عملی از اصل بالنده و افتخار آفرین ولایت فقیه با مبنای عاشورایی آن یعنی یکی بودن دین و سیاست است و نباید اجازه دهیم اسلام ناب محمدی همانند آیین مسیحیت در انزوا و گوشه کلیسا قرار گیرد و از مسیر اصلی خود منحرف شود.
[1] رجوع شود به کتاب، سخنان حسین بن علی (ع) ، نجمی، صفحه209 و الارشاد، صفحه240. [2]امامت و ولایت، سعید لشکری، صفحه 41. [3]همان، صفحه42. [4] میزان الحکمه، حدیث 9002. [5]همان، حدیث 9019.