آغاز دوران جديد نفتی

اين ميان آينده‌اي كه قراردادهاي IPC براي كشور خواهد ساخت از اهميت مهمي برخوردار است. يكي از مشكلاتي كه صنعت نفت از گذشته با آن رو به‌رو است، تعريف غلطي بوده كه از نفت، گاز و انرژي به‌طور كلي داده شده و آن را يك كالا مانند ديگر كالاها معرفي مي‌كند. نفت يك كالا نيست، بلكه پديدآورنده خدمات است و از اين زاويه اگر به ماجرا نگريسته شود، متوجه خواهيم شد سرمايه‌گذار خارجي كه به ايران مي‌آيد هيچ طلبي از كشور ما ندارد و هيچ شركت و كشوري نمي‌تواند به خود اجازه دهد كه خود را از ما طلبكار بداند. اين نگرش اگر عوض نشود، حساسيت مساله قراردادهاي نفتي دو چندان مي‌شود و اگر مانند دولت گذشته اين حوزه را مديريت كنند، ممكن است فرداي در ايران امروز يونان باشد. شركاي كشور بايد بدانند كه كالايي از ايران نمي‌خرند بلكه اگر تكنولوژي وارد كنند و راندمان نيروگاه‌هاي ايران افزايش پيدا كند به سود آنها هم مي‌شود و در غير اين صورت بايد محل ديگري را براي سرمايه‌‌گذاري پيدا كنند. در اين صورت آينده قرارداد IPC براي كشور رونق و بهبودي خواهد بود. براي تغيير تعريف نفت و انرژي در سطح بين‌المللي تلاش‌هايي صورت گرفته كه از جمله آن مي‌توان به كارگاهي كه هفته آينده در حاشيه نشست شوراي جهاني انرژي و به همت سازمان همكاري اقتصادي اكو برگزار مي‌شود، اشاره كرد. همچنين در ماه آينده در برلين و با همكاري وزارت نيروي ايران همايشي سازماندهي شده كه به اين بحث به شكل ديگري مي‌پردازد. در جلسه برلين قرار است بحث تبديل گاز به برق و سپس صادرات آن نيز مطرح شود. دشمنان ايران مانند عربستان سعودي از اين موضوع ترس دارند؛ وگرنه صرف لغو تحريم‌ها عليه ايران براي آنها چنين هولناك نيست بلكه آن چيزي كه هولناك است. استفاده از خلاقيت ايراني براي افزايش سهم و درآمد كشور است و در اين راستا اختلافات سياسي ايران خوراكي براي اين كشورها خواهد بود. من به عنوان يك دلسوز نظام، از دلواپسان خواهش مي‌كنم كه دست از رويه فعلي خود بردارند و دلسوز باشند، آن زمان شايد منافع شخصي مانند امروز تامين نشود، ولي منافع مردم و كشور مي‌توان در اولويت قرار گيرد.