از چه سنی می‌توانم کودکم را تنها در خانه بگذارم؟

سرویس سبک زندگی فردا: کتی (۹ ساله) به تازگی از پدر و مادرش می‌خواهد که اجازه بدهند در خانه تنها بماند؛ اما پدر و مادرش ری و کلی، معتقدند با اینکه در محله امنی زندگی می‌کنند، اصلاً نبایدفرزندشان را در خانه تنها بگذارند. ری می‌گوید: من برای کتی توضیح داده‌ام که اگر او را در خانه تنها بگذاریم و برویم، نگرانش خواهیم بود؛ اما او باز هم اصرار کرد که حتی برای نیم ساعت هم که شده به او اجازه دهیم که در خانه تنها بماند، ولی من با این درخواستش موافقت نکردم، او نیز در حالی که به شدت عصبانی شده بود گفت: من دیگر بزرگ شده‌ام و می‌توانم از خودم مراقبت کنم، اما شما مثل بچه‌ها با من رفتار می‌کنید و به من اطمینان ندارید. بسیار تعجب آور است که والدین و بچه‌ها از موقعیتی یکسان، درک متفاوتی دارند و جالب این است که با رشد بچه‌ها، این درک متفاوت روز به روز بیشتر می‌شود. بنابراین شما باید به گونه‌ای با فرزندتان رفتار کنید که هم سلامتی‌اش حفظ شود و هم اینکه احساس آزادی عمل داشته باشد. اگر شما هم این روش را به کار گیرید، در آینده مشکلات کمتری با فرزندتان خواهید داشت. در ادمه در این باره به نقل از مجله سیمرغ می‌خوانید.

پی بردن به مفهوم سؤال چه چیزی باعث می‌شود که فرزند شما با این سن و سال کم تا این حد خواهان استقلال باشد؟ یکی از دلایل اصلی آن، رسانه‌های گروهی است. فیلم‌ها و برنامه‌هایی که برای بچه‌ها از تلویزیون پخش می‌شود، احساس استقلال را به آنها القاء می‌کند. شاید هم به دلیل اینکه خواهر، برادر، بستگان و یا دوستان فرزندتان اجازه دارند در خانه تنها بمانند او نیز دوست دارد چنین استقلالی را تجربه کند. به نظر شما از چه سنی می‌توان به بچه‌ها اجازه داد که در خانه تنها بمانند؟

صرف نظر از قوانینی که در هر جامعه‌ای وجود دارد، باید عوامل دیگری را نیز در نظر گرفت. اول از همه باید بگوییم اصلاً کار صحیحی نیست که بچه های زیر ۱۰ سال را با وجود اصراری که برای تنها ماندن دارند، در خانه تنها بگذاریم. قطعاً بچه های ۸ یا ۹ ساله، اگر در خانه تنها بمانند، نمی‌توانند از پس مشکلات احتمالی بربیایند؛ زیرا توانایی شناختی و بلوغ عاطفی لازم را ندارند. اگر شما به بیشتر سؤال‌های زیر پاسخ مثبت بدهید، می‌توانید مطمئن شوید که فرزندتان به رشد عقلانی مناسب رسیده است:

- آیا فرزندتان از قوانین و مقررات پیروی می‌کند؟ - آیا فرزندتان عموماً رفتار عاقلانه‌ای دارد؛ یا اینکه کارهایش مخاطره‌آمیز است؟ - آیا فرزندتان معمولاً راستگو است؟ آیا شما به او اطمینان دارید؟ - آیا فرزندتان می‌تواند به راحتی با فوریت‌های پزشکی تماس بگیرد و از آنها کمک بخواهد؟ - ایا فرزندتان نسبت به انجام تکالیف مدرسه یا کارهای خانه، احساس مسئولیت می‌کند؟

اگر پاسخ شما به بیشتر سؤال‌های بالا، مثبت باشد، فرزندتان می‌تواند در خانه تنها بماند. البته محیط اطراف هم نقش مهمی در این زمینه دارد. اگر در محله امنی زندگی می‌کنید، می‌توانید با آرامش خاطر او را تنها بگذارید، ولی هنگامی که دریافتید فرزندتان شرایط لازم را برای تنها ماندن در خانه دارد، با نگرانی‌های بیهوده، ذهن خود را آشفته نکنید. بهترین پاسخ اگر سن فرزندتان کمتر از ۱۰ سال است یا در سنی قرار دارد که شما از تنها گذاشتن او در خانه، احساس نگرانی می‌کنید، بهتر است پاسخ روشنی به او بدهید. وقتی در جواب او بگویید: باید ببینم چی میشه یا درباره‌اش فکر خواهم کرد فرزندتان همچنان به درخواستش ادامه می‌دهد و با این کار باعث عصبانیت شما خواهد شد. شاید فرزندتان از پاسخی که در ادامه آورده‌ایم خوشحال نشود، اما حداقل باعث می شود بداند این شما هستید که در خانه قوانین را وضع می‌کنید:«دختر خوبم، تو فقط ۹ سال داری و خیلی زود است که بخواهی در خانه تنها بمانی. در واقع خود من هم از اینکه تو را تنها بگذارم، نگران می‌شوم. شاید در سن ۱۱ سالگی به تو اجازۀ چنین کاری را بدهم، اما باز هم قول نمی‌دهم. برای من مهم نیست بقیه خانواده‌ها در این مورد چگونه عمل می‌کنند. ما در خانواده قوانین خاص خودمان را داریم، اگر همچنان برای تنها ماندن در خانه اصرار کنی؛ عصبانی خواهم شد و تصمیم می‌گیرم که حتی در سن ۱۱ سالگی هم تو را در خانه تنها نگذارم». زمانی که احساس کردید، فرزندتان شرایط لازم برای تنها ماندن در خانه را دارد، بهتر است بار اول برای مدت کوتاهی، مثلاً نیم ساعت تا یک ساعت، او را تنها بگذارید و ببینید که اوضاع چطور خواهد بود. به علاوه موارد زیر را نیز حتماً به فرزندتان گوشزد کنید: - به فرزندتان چگونگی دسترسی به خود یا یکی از اقوام نزدیک را بگویید، مثلاً شماره موبایل خود و یا یکی از بستگان را در اختیارش قرار دهید. به علاوه به فرزندتان نحوۀ تماس با فوریت‌های پزشکی و دادن اسم، شماره تلفن و آدرس را یاد دهید. - زمانی که شما یا همسرتان به دلیل تغییر برنامه می‌خواهید به خانه بازگردید، حتماً فرزندتان را در جریان بگذارید. - به فرزندتان بگویید که بدون اجازۀ شما در خانه را به روی کسی باز نکند. - به فرزندتان بگویید به شخصی که به منزلتان تلفن زده است، نگویید که شما در خانه نیستید. - اگر در خانه آنتش سوزی رخ داد، حتی در صورت جزئی بودن آن، به سرعت خانه را ترک کند. - نباید بدون اجازۀ شما دوستانش را به خانه دعوت کند. - زمانی که او در خانه تنهاست قوانینی برایش وضع کنید، مثلاً به او بگویید که چه موقع تکالیفش را انجام دهد و چقدر از وقتش را صرف تلویزیون یا بازی های کامپیوتری کند. زمانی که می‌خواهید فرزندتان را در خانه تنها بگذارید، خود شما نیز مسئولیت‌هایی دارید: - داروها را از دسترس فرزندتان دور کنید. - کبریت، فندک، کلید ماشین را دور از دسترس فرزندتان بگذارید. - چراغ قوه را در دسترس فرزندتان قرار دهید؛ زیرا ممکن است که برق برود و او از تاریکی بترسد.

- برای فرزندتان غذای سالمی بگذارید. اجازه ندهید که او خودش را با هله و هوله سیر کند.