مهرزاد: مرا در برزیل بیشتر از شهرم می‌شناختند

سایت فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین: مرتضی مهرزاد درباره حضورش در پارالمپیک 2016 ریو گفت: بازی‌های ریو اولین تجربه من در پارالمپیک و دومین مسابقه‌ای بود که خارج از کشور شرکت می‌کردم و با اینکه تجربه‌ام کم بود، اما به لطف خدا و کمک مربیان توانستم حضور خوبی داشته باشم. وی افزود: سخت‌ترین بازی این مسابقات فینال با بوسنی بود، چرا که دیگر فرصتی وجود نداشت و بچه‌های تیم آمده بودند که انتقام شکست فینال لندن را در ریو بگیرند. خوشحالم که توانستم همراه با بچه‌های دیگر به برد تیم کمک کنم و از اینکه وظیفه‌ام را انجام دادم، احساس رضایت دارم. بلند قامت‌ترین ورزشکار حاضر در پارالمپیک خاطرنشان کرد: هنگامی که بازی فینال تمام شد و بردیم، خیلی خوشحالم بودم. همه ما در این یک سال منتظر این لحظه بودیم و احساسی که از برد و قهرمانی داشتیم، قابل توصیف نیست. این احساس اینقدر قوی بود که در آن لحظه به هیچ چیز فکر نمی‌کردم و تمام حواسم معطوف به این برد بود. مهرزاد گفت: حدود هفت سال است که والیبال نشسته کار می‌کنم. البته سال‌های اول خیلی جدی نبود و تنها برای سرگرمی بازی می‌کردم، اما در چند سال اخیر به صورت متمرکز و هدفمند در این رشته فعالیت می‌کنم. هنگام پخش فینال بازی‌های پارالمپیک لندن هرگز تصور نمی‌کردم روزی خودم هم در همین میدان حضور داشته باشم و برای قهرمانی بجنگم. وی افزود: توجه و استقبال مردم و ورزشکاران دیگر در برزیل خیلی عجیب و دیدنی بود. به نظرم آنقدری که در برزیل من را می شناختند، در شهرم هنوز من را نمی‌شناسند. در این مدت توانستم چند کلمه به زبان پرتغالی یاد بگیرم و با همین کلمات مختصر با افرادی که به سراغم می‌آمدند، ارتباط برقرار می‌کردم. فکر می‌کنم این اتفاق و شناخت مردم نسبت به من از افتتاحیه و توجهی که در این مراسم به حضور من شد، کلید خورد. ملی‌پوش تیم والیبال نشسته کشورمان تصریح کرد: بعد از برنامه ماه عسل، آقای گلچین از شهر خودمان چالوس، به سراغم آمد و برای شروع فعالیت در والیبال نشسته من را تشویق کرد، در ادامه مسیر از همراهی دوستانی چون آقای ذوالفقاری، خانم قویدل، مربیان و هم تیمی‌های خوبم در تیم ملی ب، مربیان عزیزم در تیم ملی الف، آقایان رضایی، معمری، تاروردی، مسئولین فدراسیون و کمیته ملی پارالمپیک، هیئت جانبازان و معلولین چالوس بهره‌مند بودم و از تمامی این عزیزان و سایر افرادی که در کنارم بودند و برای موفقیت من تلاش کردند تشکر می‌کنم. از خانواده عزیزم نیز سپاسگزارم و خوشحالم که توانستم با کسب عنوان قهرمانی دل آنها را شاد کنم. مهرزاد افزود: والیبال نشسته معجزه ی زندگی من بود و خوشحالم که توانستم در این رشته توانمندی خودم را نشان دهم. به غیر از ورزش به مطالعه هم علاقه دارم. قبلا هر ماه حدود 13 عنوان مختلف مجله می خریدم و در کنار آن کتابخوانی هم از علائقم بود. در حال حاضر بیشتر کتاب های تاریخی، رمان، روان شناسی و چند کتاب با موضوع دفاع مقدس از جمله "دا" را خوانده ام و مطالعه به من حس خوبی می دهد. کتابهایم تمام شده و در اولین فرصت که به تهران بیایم حتما کتابهای بیشتری خواهم خرید. دارنده مدال طلای بازی‌های پارالمپیک ریو در پایان گفت: اگر شرایط فراهم باشد، دوست دارم در بازی‌های لیگ نیز شرکت کنم و امیدوارم بتوانم در آینده و مسابقات برون مرزی پیش‌رو یکبار دیگر با تیم ملی والیبال نشسته برای کشورمان افتخار آفرینی کنم. مهرزاد با 2 متر و 44 سانتی متر قد بلند قامت‌ترین ورزشکار کاروان ایران و بازی‌های پارالمپیک ریو بود و با فیزیک خاص خود چهره‌ای شاخص در میان سایر ورزشکاران بود.