قورباغه‌ای که از آتش گذشت!

دنیای اقتصاد: هدف از تاسیس این شرکت تولید یک «ماشین مردمی» بود. همان هدفی که هنری فورد از دو دهه پیش در آمریکا در پیش گرفته بود. بنا به فرمانی که از طرف هیتلر صادر شد، ظرفیت این ماشین دو بزرگسال و سه کودک تعیین شد در عین حال روی ارزان بودن آن هم تاکید شده بود، به شکلی که قیمتش نباید از یک موتورسیکلت بیشتر می‌بود. در سال1938 کارخانه آن در شهر وولفسبورگ آغاز به کار کرد. ۳۳۶ هزار نفر برای خرید این ماشین از طریق پس‌انداز ماهانه ثبت‌نام کردند؛ ولی تا زمان شروع جنگ جهانی اول تنها چند نمونه بیشتر آماده نشده بود و هیچ‌کدام به مشتری‌ها تحویل داده نشد. پس از جنگ به مدت شش سال تولید ماشین شخصی در این شرکت متوقف شد و به تولید ماشین برای ارتش آلمان روی آورد، آن هم با استفاده از ۱۵ هزار نیروی کار اجباری که از اردوگاه‌های اسیران تامین می‌شد. بسیاری از شرکت‌های آلمانی نیروی کار مورد نیاز خود در سال‌های جنگ را به این شیوه تامین می‌کردند. در مه ۱۹۴۵ فضای کارخانه که به شدت در بمباران تخریب شده بود تحت کنترل ارتش بریتانیا قرار گرفت تا از آن برای تعمیر ماشین‌آلات نظامی استفاده شود. در ماه آگوست ۱۹۴۵ براساس مفاد توافق پوتسدام که میان شوروی، آمریکا و بریتانیا منعقد شد، این کارخانه چون در زمان جنگ ادوات جنگی تولید کرده بود با خطر برچیده شدن و فروش در ازای غرامت‌های جنگی مواجه شد، ولی یک سرگرد بریتانیایی به نام ایوان هِرست موفق شد فرماندهان مافوقش را متقاعد کند که این ماشین توانایی‌های بالقوه زیادی دارد. در سپتامبر ۱۹۴۵ ساخت ۲۰ هزار دستگاه کاداف در دستور کار ارتش بریتانیا قرار گرفت که می‌خواست نیازهای خود برای اداره آلمان در سال‌های بعد از جنگ را برآورده کند. سه سال بعد ارتش بریتانیا تصمیم گرفت کارخانه را برای فروش به نمایندگان صنایع خودروسازی آمریکا، استرالیا، بریتانیا و فرانسه عرضه کند ولی کسی حاضر به خرید آن نشد! فولکس واگن سرانجام در ماه ژانویه سال ۱۹۴۸ به آلمان پس داده شد و هنریش نوردهوف به‌عنوان رئیس آن انتخاب شد. او که پسر یک بانکدار بود، در گذشته برای کمپانی‌های اوپل و ب‌ام‌و کار می‌کرد و متخصص شناخت خودروهای آمریکایی و روش تولید انبوه بود. چنین بود که فولکس واگن احیا شد و از دهه ۱۹۵۰ تولید و صادرات آن رونق یافت و به یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های تولید خودرو در جهان بدل شد. قورباغه‌ای که از آتش گذشت! اقتصاد > جهان - دنیای اقتصاد نوشت: شرکت «فولکس واگن» نیمه دوم دهه 1930 از سوی سازمان اتحادیه‌های کارگری حزب نازی که «جبهه کار آلمان» نام داشت، بنیان نهاده شد. هدف از تاسیس این شرکت تولید یک «ماشین مردمی» بود. همان هدفی که هنری فورد از دو دهه پیش در آمریکا در پیش گرفته بود. بنا به فرمانی که از طرف هیتلر صادر شد، ظرفیت این ماشین دو بزرگسال و سه کودک تعیین شد در عین حال روی ارزان بودن آن هم تاکید شده بود، به شکلی که قیمتش نباید از یک موتورسیکلت بیشتر می‌بود. در سال1938 کارخانه آن در شهر وولفسبورگ آغاز به کار کرد. ۳۳۶ هزار نفر برای خرید این ماشین از طریق پس‌انداز ماهانه ثبت‌نام کردند؛ ولی تا زمان شروع جنگ جهانی اول تنها چند نمونه بیشتر آماده نشده بود و هیچ‌کدام به مشتری‌ها تحویل داده نشد. پس از جنگ به مدت شش سال تولید ماشین شخصی در این شرکت متوقف شد و به تولید ماشین برای ارتش آلمان روی آورد، آن هم با استفاده از ۱۵ هزار نیروی کار اجباری که از اردوگاه‌های اسیران تامین می‌شد. بسیاری از شرکت‌های آلمانی نیروی کار مورد نیاز خود در سال‌های جنگ را به این شیوه تامین می‌کردند. در مه ۱۹۴۵ فضای کارخانه که به شدت در بمباران تخریب شده بود تحت کنترل ارتش بریتانیا قرار گرفت تا از آن برای تعمیر ماشین‌آلات نظامی استفاده شود. در ماه آگوست ۱۹۴۵ براساس مفاد توافق پوتسدام که میان شوروی، آمریکا و بریتانیا منعقد شد، این کارخانه چون در زمان جنگ ادوات جنگی تولید کرده بود با خطر برچیده شدن و فروش در ازای غرامت‌های جنگی مواجه شد، ولی یک سرگرد بریتانیایی به نام ایوان هِرست موفق شد فرماندهان مافوقش را متقاعد کند که این ماشین توانایی‌های بالقوه زیادی دارد. در سپتامبر ۱۹۴۵ ساخت ۲۰ هزار دستگاه کاداف در دستور کار ارتش بریتانیا قرار گرفت که می‌خواست نیازهای خود برای اداره آلمان در سال‌های بعد از جنگ را برآورده کند. سه سال بعد ارتش بریتانیا تصمیم گرفت کارخانه را برای فروش به نمایندگان صنایع خودروسازی آمریکا، استرالیا، بریتانیا و فرانسه عرضه کند ولی کسی حاضر به خرید آن نشد! فولکس واگن سرانجام در ماه ژانویه سال ۱۹۴۸ به آلمان پس داده شد و هنریش نوردهوف به‌عنوان رئیس آن انتخاب شد. او که پسر یک بانکدار بود، در گذشته برای کمپانی‌های اوپل و ب‌ام‌و کار می‌کرد و متخصص شناخت خودروهای آمریکایی و روش تولید انبوه بود. چنین بود که فولکس واگن احیا شد و از دهه ۱۹۵۰ تولید و صادرات آن رونق یافت و به یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های تولید خودرو در جهان بدل شد.