بی‌تدبیری در این سوی مرز فاجعه‌ای می‌شود در روابط دو ملت

سرویس سیاسی فردا؛ محمدحسین جعفریان: چند روزی است به کابل آمده‌ام و این یادداشت را نیز از همین شهر برایتان می‌نویسم. سال‌های سال است که من به افغانستان رفت و آمد می‌کنم و در این آمد و شدها همیشه یک نکته مرا بسیار متاثر و ناراحت کرده و آن بی‌توجهی برخی دستگاه‌های اجرایی داخل ایران به افکار عمومی و حساسیت‌های این سوی مرز، در این کشور همسایه و هم‌فرهنگ ما با هزاران سال سابقه تاریخی مشترک است. در این بین دشمنان هر دو ملت ایران و افغانستان نیز کمین کرده و هر بار که بر اثر بی‌تدبیری فرد و اداره‌ای در آنجا اتفاقی هر چند کوچک رخ می‌دهدآن را در این سوی مرز به یک فاجعه و به یک بحران در روابط دو ملت و مملکت بدل می‌کنند.

یک روز خبر می‌رسد که در فلان شهر، خدا می‌داند کدام آدم عاقلی جلوی پارکی تابلو زده است که ورود افغانی ممنوع! روز دیگر خبر می‌رسد که فرماندار فلان شهر با افتخار اعلام کرده، تردد و اقامت افغانستانی‌ها در شهر ایشان ممنوع بوده و هیچ‌یک از اتباع این کشور در آن شهر اقامت ندارند. روز دیگر ویدئویی از بدرفتاری یک سرباز یا درجه‌دار که مربوط به سال‌های قبل است به فضای مجازی راه می‌یابد و بلوایی در کل افغانستان به‌پا می‌کند و... در تازه‌ترین نوع از این اخبار، شنیده شده که نمایشگاهی از فعالیت‌های یک ارگان نظامی در یکی از استان‌های کشور بر پا شده و در آنجا به‌عنوان اهم این فعالیت تصاویری از افغانستانی‌های غیرمجاز دستگیر شده که در قفس محبوس و نگهداری می‌شده‌اند هم به نمایش در آمده است.

کاش می‌بودید و می‌دید که در این یکی دو روز در کل افغانستان، انبوه شبکه‌های تلویزیونی و روزنامه‌های به‌ویژه معاند ایران، چه جنجالی بر سر این ماجرا درست کرده و تا چه حد مردم را علیه کشورمان تحریک می‌کنند. بدتر از آن در فضای مجازی این تصاویر دست به دست می‌چرخد و... حیران مانده‌ام که آیا فهمیدن شنیع، غلط و نادرست و حساسیت‌زابودن چنین رفتاری واقعا سخت است؟ آیا این عزیزان یک مشاور کنار خود ندارند تا آن‌ها را متوجه سازد که چند قطعه عکس این‌چنینی ممکن است چه بلایی بر سر روابط دو کشور بیاورد و تا چه حد مورد سوء‌استفاده دشمنان مردم ایران و افغانستان قرار بگیرد؟ با کمال تاسف اینجا فرصت‌طلبانی هستند که با بزرگ‌نمایی این فضاهای به ظاهر جزئی، سبب می‌شوند انبوه خدمات ایران اسلامی برای مهاجران کاملا به محاق رفته و اصولا دیده نشود. درحالی‌که بسیاری از فرزندان ایران اسلامی در مدارس صحرایی و در کپرها درس می‌خوانند یا اصولا مدرسه ندارند، فرزندان ده‌ها هزار مهاجر افغانی در ایران طبق فرمان تاریخی رهبر معظم انقلاب ثبت نام شده و در مدارس ما تحصیل می‌کنند. تمام مهمان‌نوازی‌های این‌چنینی و بیش از سه دهه میزبانی از مهاجران ( بخوانید بیش از سه میلیون مهاجر قانونی و غیرقانونی) آن هم در بدترین شرایط سال‌های جنگ تحمیلی و تحریم و رکود و... با یک اشتباه جاهلانه و کودکانه این چنینی به باد می‌رود. چرا کسی متوجه این حساسیت‌ها نیست؟ چرا کسی جلوی این گل به خودی‌ها را نمی‌گیرد؟

منبع: روزنامه شهرآرا