مُشتی که «نکونام» به دیوار کوبید

شفقنا: تیم ملی از حریف خود پیش افتاده بود و تمام ورزشگاه سراسر شادی شد، مشت های گره کرده به سوی آسمان و فریادهای از ته دل ورزشگاه آزادی را غرق شادی کرد، اما به ناگاه موجی از درگیری در میانه میدان، فضا را تغییر داد و بازیکنان دو تیم به طرز عجیبی به جان هم افتاده بودند. قطر از جمله کشورهایی است که نسبت به سایر کشورهای حوزه خلیج فارس به ویژه امارات، بحرین و حتی کشورهای دورتر از جمله عربستان روابط بهتری با فوتبال ایران و بازیکنان ایرانی دارد. تحریم بازیکنان ایرانی توسط مسئولان فوتبال امارات و پس از آن تصمیم ایرانی ها به منظور جلوگیری از لژیونر شدن بازیکنان در این لیگ از جمله اتفاقات قابل اشاره فوتبال آسیا طی چند سال اخیر است. علاوه بر این می توان به مشکلات اخیر فوتبال عربستان، امارات و بحرین به منظور عدم حضور در ایران اشاره کرد، جایی که عربستانی ها و اماراتی ها با لابی های سیاسی خود در کنفدراسیون آسیا خواستار برگزاری دیدار نمایندگان دو تیم در لیگ قهرمانان آسیا در کشوری ثالث شدند، هرچند در این خصوص با درخواست اماراتی ها مخالفت شد، امادر نهایت صعودی ها به خواسته شان رسیدند. اما در این بین قطر تنها کشوری است که در چند سال اخیر روابط خود را خوب یا بد با ایران حفظ کرده و یکی از تنها نقاطی است که فوتبالیست های ایرانی به راحتی می توانند در آن پول های نجومی به جیب بزنند. در حال حاضر اشکان دژاگه، پژمان منتظری، مجتبی جباری و مرتضی پورعلی گنجی لژیونرهای فوتبال ایران در قطر هستند. حتی نکونام نیز سال قبل به تیم العربی رفت تا نیم فصل پایانی فوتبال خود را در این کشور سپری کند. فضای ورزشگاه به میزان کافی در دیدار با قطر آماده تنش بود، سوت های مادام و یک طرفه داور سریلانکایی ذهن ها را به سمت ترس و دلهره کی روش یعنی قضاوت های نامنصفانه علیه فوتبال ایران سوق داد. تا پایان نیمه اول با هر سوت داور کلیه اعضای کادر فنی حاضر بر نیمکت ایران به سمت داور چهارم حمله ور می شدند و با اعتراض شدید به سمت داور وسط رو می کردند. با پایان سوت پایان بازی در نیمه اول تمامی اعضا اینبار به سمت داور وسط و در میانه میدان حرکت کردند تا اعتراض خود را به شدیدترین حالت ممکن به او برسانند. اعتراضی که به حق بود و داور سریلانکایی درطول بازی نشان داد که نه تنها در قامت این دیدار نیست بلکه سوت های غلط او می تواند شائبه برانگیز و قابل پیگیری باشد، جایی که تمامی صحنه های مشکوک به سود قطری ها اعلام می شد. اما نیمکت کی روش در محاسبات خود اشتباه کرد، جایی که تیم ملی به گل دست یافت و به اشتباه جواد نکونام به سمکت نیمکت تیم ملی قطر و سرمربی این تیم رفت و مشت هایش را برایشان گره کرد. مشخص بود که قطری ها پس از دریافت گل به هیچ وجه وضعیت آرامی را تجربه نمی کنند و از دریافت گل در دقیقه ۳+۹۰ که با اشتباه دروازه بان خودی به ایرانی ها هدیه شد به شدت ناراحت و عصبانی هستند. نکونام به هیچ وجه زمان خوبی را برای گره کردن مشت هایش انتخاب نکرد، همان زمان که بازی به سود ما رقم خورده و شیرازه کار قطری ها از هم پاشیده شده بود. نه اخراج نکونام به سود ایران بود و نه مشت هایش دردی از فوتبال ایران دوا کرد، درست جایی که باید با مدیریت صحیح فضا را به سود خود تغییر می دادیم و از گل پیروزی لذت می بردیم فضا را متشنج کردیم و سیمای نادرستی از خود مقابل دوربین ها از تیم ملی فوتبال ایران به تصویر کشیدیم. نه شان نکونام در این حد است که از یک بازیکن درجه دوم قطری در میانه میدان سیلی بخورد و نه فوتبال ایران سطحش تا این حد پایین آمده که پس از یک بار باز کردن دروازه قطر آسمان و زمین را به هم بدوزد. ای کاش نکونام همانند دوره کاپیتانی اش در تیم ملی مدیریت بلد بود و در میانه میدان آقایی می کرد، نه اینکه در همان ابتدای کار پیکان انتقادات را به سمت خود تیز کند و در آن سوی مرزها نیز تصویر نازیبایی از فوتبال ایران به تصویر بکشد. هیچ کس منکر غیرت ایرانی نیست، همه مردم این سرزمین رگ گردنشان برای مقابله با بیگانگان باد می کند، اما ای کاش نکونام هم به خوبی درک می کرد نباید مشتش را هر زمان که قدی در مقابلش علم شد به دیوار بکوبد. همواره دفاع از منافع ملی به فریاد زدن نیست، گاهی اوقات باید سکوت کرد و خندید، مخصوصا زمانی که همه توپ ها در دروازه حریف است.