سرویس دین و اندیشه فردا: خانواده اکسیری از عشق است که افراد می‌توانند در آن به سکینه و آرامشی دست یابند که در هیچ جای دیگر دست یافتنی نیست و چه بسیار دردناک است اگر برای اعضای این نهاد اجتماعی به ناحقّ مشکلاتی ایجاد و این کانون گرم را از هم بپاشاند.
حقیقتا چه چیز می‌تواند فقدان مهر و محبّتِ همسری دلسوز یا گرما و عشق نهفته در دستان پدر و مادری مومن و مهربان و یا جای خالی خنده‌ها و شیطنت‌های معصومانه‌ی یک کودک را در خانواده‌ای پر کند؟ یقینا هیچ چیز توانایی جبران این خسارات را نخواهد داشت؛ چه چیز از این رنج آورتر که فردی نادان، آن هم به اسم دین، زنان، مردان و کودکانی معصوم را که مشغول امورات روزانه‌ی خود هستند را به صورت ناگهان، ناحقّ و ناجوان‌مردانه به خاک و خون بکشاند؟ آری؛ مسئله تروریسم نه تنها یک مبحث منفور سیاسی و اجتماعی است؛ بلکه می‌توان آن را از ابعاد خانوادگی نیز نکوهش کرد.
کسی که با انفجار و تروری ناجوان‌مردانه، عده‌ای از مردم بی‌گناه را به خاک و خون می‌کشد به عقیده‌ی امام راحل یقینا از ابن ملجم نیز پست‌تر خواهد بود.[1]
از همین‌رو در روایات اسلامی نیز اینگونه اعمال رد شده است کما اینکه امام صادق (علیه‌السلام) خطاب به فردی که قصد ترور یکی از معاندین را داشت فرمود: «هذَا الْفَتْكُ وَ قَدْ نَهى رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَنِ الْفَتْكِ[2] این کار تو فَتْک (ترور) است و رسول خدا از فَتْک نهی کرده است. اسلام قید فَتْک است و چنین کاری را اجازه نمی‌دهد.» و یا در جای دیگر آمده است: «مردی نزد «زبیر» آمد و گفت: می‌خواهی علی (علیه‌السلام) را برایت بکشم؟ زبیر پرسید: چگونه او را می‌کشی؟ آن شخص پاسخ داد: او را ترور می‌کنم. زبیر گفت: نه، این کار را نکن! رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمود: «ایمان، انسان را از ترور کردن باز می‌دارد».[3]
تروریسم و عاملان آن از این مطلب غفلت کرده‌اند که با این کار نه تنها عده‌ای بی‌گناه را به خاک و خون کشیده؛ بلکه در مقیاسی گسترده‌تر خانواده‌های متعددی را به ناحقّ، عزادار کرده است که این عمل نتیجه‌ای نخواهد داشت مگر نفرت این خانواده‌ها و تمامی مردم یک اجتماع از اهداف خیالی آن شخص جنایت‌کار.
آنچه باید به آن توجه داشت این است که یقینا بی‌تفاوت بودن خانوادگان قربانی، در این بین صحیح نخواهد بود و شایسته است آنان به روشنگری پرداخته و ماهیت پلید تروریسم را افشاء و از گسترش این نوع تفکر ممانعت کنند و بدانند در این بین اجر آنان نیز محفوظ است و در این امتحان الهی یقینا مأجور خواهند بود؛ چنانکه خداوند متعال می‌فرماید: «وَ لَنَبْلُوَنَّكُم بِشىَْءٍ مِّنَ الخَْوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَ الْأَنفُسِ وَ الثَّمَرَاتِ وَ بَشِّرِ الصَّابرِِينَ[بقره/ 155] قطعاً همه شما را با چيزى از ترس، گرسنگى، و كاهش در مال‌ها و جان‌ها و ميوهها، آزمايش می‌كنيم و بشارت ده به استقامت كنندگان!»
به این امید که با ظرهور منجی عالم بشریت، حضرت صاحب الزمان عجل‌الله تعالی فرجه الشریف، اسلام حقیقی که یقینا بر پایه حقّ و جوان‌مردی است در جهان حاکم شود
.
پی‌نوشت:
[1]. «گمان نکنيد که اينها از روی قدرت يک همچو کارهايی را انجام می‌دهند، يک بمب در يک جا منفجر کردن، يک بچه دوازده ساله هم می‌تواند او را بگيرد يک جايی بگذارد و خود او منفجر بشود. اين قدرتي نيست، اين کمال ضعف است. من ابن ملجم را از اينها مردتر می‌دانم، برای اين که او آمد در حضور مردم، کار خودش را کرد و خداوند او را لعنت کند و اينها آن مردانگی آن نامرد را هم ندارند و به طور دزدی يک کاری انجام می‌دهند و خودشان را اصلا ظاهر نمی‌کنند. من آن عباس آقا را که صدراعظم ايران(امين السلطان) را در نزديک مجلس با هفت تير زد، در حضور همه و خودش را بعد هم ديد گرفتار می‌شود، کشت، او را مرد می‌دانم و اينها را نامرد. اين‌هايی که از اينجا فرار کردند و از خارج دستور می‌دهند که مردم را اغتيال کنند و به طور دزدکي بکشند، اينها تز نامردهاست.» [صحیفه امام، ج 15، ص 139]
[2]. کلینی، كافی، تهران، اسلامیه، 1374 ش، ج 7، ص 375
[3]. ابن حنبل، ابوعبدالله احمد بن محمد، المسند، ج 3، ص 41
این مطلب هدیه‌ای باشد به تمام خانواده‌هایی که زخم خورده‌ی ترور می‌باشند.