نتیجه بیسابقهترین پیوند صورت پس از 1 سال +تصاویر
آتشنشانی که در جریان عملیاتی در سال 2001 صورتش را بطور کامل از دست داده بود، سال گذشته تحت عمل 26 ساعته پیوند صورت قرار گرفت و اکنون پس از یک سال با چهرهای کامل به جامعه بازگشته است.
کد خبر :
561425
خبرگزاری ایسنا: بیشتر اجزای صورت و سر پاتریک هاردیسون بر اثر این حادثه به شدت سوخته بودند، به حدی که دیگر قابل شناسایی نبود اما پس از انجام جامعترین عمل پیوند صورت جهان در مرکز پزشکی لانگون دانشگاه نیویورک، چهره وی کاملا تغییر کرده و پزشکان با بیسابقه خواندن آن، امیدوارند بتوانند نتایج مشابهی را بر روی موارد اینچنینی در آینده شاهد باشند. به گزارش گیزمگ، در سپتامبر 2011، هاردیسون و سه آتشنشان دیگر در حال عملیات نجات یک زن از درون یک خانه در حال سوختن بودند که سقف خانه فرو ریخت. اگرچه هاردیسون با حبس نفس خود توانست ریهاش را نجات دهد اما صورت، سر، گردن و
نیمتنه بالای بدن وی دچار سوختگی درجه سه شد و گوشها، لبها، بخش زیادی از بینی و تقریبا همه بافت پلک چشم او از بین رفت.
قبل و بعد از عمل جراحی
در سال 2015، پس از سالها درمان در بیمارستان و انجام بیش از 70 عمل جراحی، تیمی شامل 100 جراح و متخصص پزشکی به رهبری دکتر ادواردو رودریگز، رئیس بخش جراحی پلاستیک هانسجورج ویس در مرکز پزشکی لانگون دانشگاه نیویورک یک عمل پیوند صورت بی سابقه روی هاردیسون انجام دادند که پیچیدهتر از همه تلاشهای پیشین بود.
قبل و بعد از عمل جراحی
به دلیل شدت جراحات هاردیسون، پزشکان هیچ چارچوبی برای اجرای پیوند در دست نداشتند، از این رو بر مدلسازی پیشرفته سهبعدی و راهنماهای برش چاپی سهبعدی برای سازگار ساختن اندام این آتشنشان و اهداکننده تکیه کردند. نتایج اولیه بسیار چشمگیر بود اما اکنون پس از گذشت یک سال از بهبود و چندین عمل بعدی برای تنظیم پلک چشمها و لبها، برداشتن لوله تغذیه شکمی و لوله تنفس نای، اصلاح پیشانی، چشمها، چانه و گوشها، هاردیسون میتواند فعالیتهایی مانند شنا و رانندگی را که قبلا ناممکن مینمود، از سر بگیرد.
استفاده از ساختار استخوان صورت انتخابی به همراه چانه اهدایی به سلولهای بنیادی طبیعی مغز استخوان هاردیسون اجازه داد تا چهره پیوندی پس از جراحی، سریعتر و بهتر ترمیم شود.
این اندام توسط یک دوچرخهسوار 26 ساله آمریکایی اهدا شده که در اثر حادثه دوچرخهسواری جان خود را از دست داده بود. جزئیات این عمل جراحی در مقالاتی در مجله Plastic and Reconstructive Surgery منتشر شده است.