کارواش بدون آب، ماشینتان را بدون آب بشویید!
سالانه 95 میلیارد متر مکعب آب در کل کشور مصرف میشود که 92 درصد آن مربوط به بخش کشاورزی، یک و نیم درصد بخش صنعت، نیم درصد بخش عمومی و پارکها و 6 درصد هم مربوط به بخش خانگی شهری و روستایی است. با این توصیف، اگر فرسودگی شبکه آب شرب و هدررفت آب در این شبکه و مصرف بیرویه بسیاری از مراکز و نهادها را هم به حساب شهروندان بگذاریم، در مجموع مصرف کل آب شرب شهری و روستایی حدود یک بیستم مصرف کل کشور خواهد بود.
کد خبر :
560727
روزنامه ایران: سالانه 95 میلیارد متر مکعب آب در کل کشور مصرف میشود که 92 درصد آن مربوط به بخش کشاورزی، یک و نیم درصد بخش صنعت، نیم درصد بخش عمومی و پارکها و 6 درصد هم مربوط به بخش خانگی شهری و روستایی است. با این توصیف، اگر فرسودگی شبکه آب شرب و هدررفت آب در این شبکه و مصرف بیرویه بسیاری از مراکز و نهادها را هم به حساب شهروندان بگذاریم، در مجموع مصرف کل آب شرب شهری و روستایی حدود یک بیستم مصرف کل کشور خواهد بود.
آمار جهانی نشان میدهد بخش کشاورزی ما 22 درصد از متوسط دنیا آب بیشتری مصرف میکند و شهرها و روستاهای ما 6 درصد کمتر. اجازه دهید یک بار دیگر حساب و کتاب کنیم؛ شبکه آب شهری ما فرسوده است و حدود 30درصد یا یک سوم آب تولید شده برای مصارف خانگی را هدر میدهد. در کنار آن بسیاری از نهادها و مراکز بیحساب و کتاب آب مصرف میکنند و... اما مجموع همه اینها بعلاوه آنچه به طور واقعی مصرف میشود، باز نیمی از متوسط مصرف جهانی است. اعداد و ارقام به سادگی نشان میدهد مردم ما کاملاً با اصول صرفهجویی آشنا هستند و اگر از استثناها بگذریم، بهتر از هرجای دیگر دنیا قدر آب و مایه حیات را میدانند.
مسئولان بخوبی میدانند که پاشنه آشیل منابع آبی کشور نه مصرف خانگی بلکه بخش کشاورزی است و به همین دلیل نیز طرحهای آبیاری مکانیزه بسرعت در استانهای مختلف درحال اجراست. همچنین در استانهای مختلف همچون زنجان شاهد پایین آمدن میزان مصرف آب هستیم که نشان میدهد مردم نسبت به موضوع خشکسالی و کمبود منابع آبی کاملاً حساس هستند. این حساسیت گاه خود را در قالب طرحهای خلاقانهای نیز نشان میدهد که از آن جمله میتوان به طرح کارواشهای بدون آب و توجه شهروندان به این شیوههای جدید اشاره کرد.
مهندس نصرت الله صدیقی، دانش آموخته شیمی که طرح کارواش بدون آب را به ثبت رسانده در گفتوگو با «ایران» به ویژگیهای متعدد این کارواش اشاره میکند و میگوید: «این شیوه برای تمیز کردن ماشین هم صرفهجویی در آب است و هم صرفهجویی در وقت. برای اینکه مراجعه به کارواش در شهری مثل تهران نیاز به وقت و برنامهریزی دارد. درحالی که کارکنان کارواش ما میتوانند در پارکینگ منزل حاضر شوند و بدون استفاده از حتی یک قطره آب، بسرعت اتومبیل را تمیز کنند. البته به خود کارواش ما هم میتوانند مراجعه کنند که همه این مراحل در مرکز یا شعبات ما انجام شود.»
از وی میخواهم درباره تکنیک شست و شوی بدون آب توضیح دهد: «در این شیوه از نوعی پودر که ترکیب آن را به ثبت رسانده ام، استفاده میشود. پس از آنکه اتومبیل با حولههای مخصوصی پودر مالی شد مجدداً با جارو جمعآوری میشود. از این شیوه براحتی میتوان برای لاستیکها، داخل اتومبیل و شست و شوی موتور هم استفاده کرد. جالب اینکه در کارواش بدون آب، هم میزان تمیزی اتومبیل بالاتر است و هم اینکه مدت بیشتری طول میکشد تا اتومبیل دوباره به تمیزکاری نیاز پیدا کند. رنگ اتومبیل بدون آنکه آسیبی ببیند، کاملاً براق میشود و بر عکس کارواشهای آبی، چسبندگی پس از شست و شو را نیز ندارد.»
اگر از شانس بد، موقع خروج از کارواشهای معمولی، با گرد و خاک مواجه شده باشید، حتماً میدانید که چقدر اتومبیل شما به نسبت بقیه اتومبیلها قدرت جذب گرد و غبار بیشتری دارد. این همان چسبندگی بدنه اتومبیل است که بعد از شست و شو با آب و مواد شوینده ایجاد میشود اما بر عکس، در شیوه کارواش بدون آب، بدنه اتومبیل تا مدتها به صورت دفعکننده گرد و خاک عمل میکند. بنابراین میشود این روش را واکس رنگ نیز نامید.
صدیقی برای گسترش طرح خود با مراکز و نهادهای بسیاری وارد مذاکره شده است؛ از شهرداری تهران گرفته تا مراکز نظامی. او امیدوار است با توسعه این فناوری، میزان مصرف آب پایین بیاید، شهروندان وقت کمتری هدر دهند و به دلیل محافظت این فناوری از انعطاف رنگ بدنه اتومبیلها، هزینه تعمیر و نگهداری نیز کاهش پیدا کند.
اگر هر کارواش را برابر با یک حلقه چاه بدانیم، حالا خودتان حساب و کتاب کنید که ورود تکنولوژی و فناوریهای نوین چند حلقه چاه را میتواند مسدود کند و تا چه اندازه میتواند محافظ منابع زیرزمینی ما باشد؟