سوریان: می‌خواهم یک رکورد جدید ثبت کنم
نابغه کشتی فرنگی ایران یکشنبه هفته آینده در المپیک ریو به روی تشک می‌رود؛ به این امید که در تاریخ ورزش ایران جاودانه شود؛ روزی که با تولد امام‌رضا مصادف شده.
کد خبر :
554556
روزنامه شرق: نابغه کشتی فرنگی ایران یکشنبه هفته آینده در المپیک ریو به روی تشک می‌رود؛ به این امید که در تاریخ ورزش ایران جاودانه شود؛ روزی که با تولد امام‌رضا مصادف شده. دارنده هفت مدال طلای کشتی فرنگی جهان و المپیک چند روز پیش به پابوس امام هشتم رفت تا از او مدد بخواهد که هشتمین مدال طلایش را هم بر گردن بیاویزد. همیشه بزرگ‌ترین آرزوی ورزشی او مدال طلای المپیک بود. او که روزهای آخر عمر ورزش قهرمانی خود را سپری می‌کند، آرزو می‌کند در سومین تجربه حضور در بزرگ‌ترین رویداد ورزشی دنیا، با خوشحالی از دنیای کشتی وداع کند. گفت‌وگوی «شرق» را با حمید سوریان پیش از بازی‌های المپیک ریو می‌خوانید
بالاخره المپیک ریو رسید و روزهای سختی که پشت‌سر گذاشتید، تمام شد.
بله، واقعا در این شش، هفت ماه گذشته سختی‌های زیادی کشیدم تا بتوانم به المپیک برسم. بعد از اینکه در مسابقات قهرمانی جهان نتوانستم سهمیه بگیرم، شرایط قدری برایم دشوار شد. در فاصله ٤٠ روز در سه مسابقه انتخابی المپیک به روی تشک رفتم که فشار زیادی را متحمل شدم طوری‌که در این مدت ٢١ کیلو وزن کم کردم. خدا را شکر اگر چه شرایط خیلی طاقت‌فرسا بود، اما به خواسته‌ام رسیدم. به‌هرحال، حضور در المپیک برای هر ورزشکاری افتخاری بزرگ است و قطعا سعادت می‌خواهد که به آن برسی. فکر می‌کنم المپیک ریو هم آخرین المپیک زندگی من باشد به‌همین‌دلیل تمام موانع را پشت‌سر گذاشتم تا بتوانم رکوردی تازه را برای کشتی فرنگی ایران و کارنامه ورزشی خودم ثبت کنم.
آمادگی بدنی‌تان چطور است، مصدومیت ندارید؟
خوشبختانه همه‌چیز خوب است. مشکلی نیست. مصدومیتی هم ندارم. امیدوارم این یک هفته پیش‌ِرو تا مسابقات خوب پیش برود و بتوانم راحت سر وزن بیایم.
احتمال اینکه این وزن کم‌کردن دوباره برایتان مشکل‌ساز شود، وجود ندارد؟
من باید نزدیک به شش کیلو برای المپیک وزن کم کنم. ان‌شاءالله با تلاش‌های کادر فنی طوری جلو می‌رویم که مشکل‌ساز نشود. بیشتر سختی‌ها وقتی بود که ٢١ کیلو وزن کم کردم.
شما در المپیک ٢٠١٢ لندن مدال طلا گرفتید و الان همه مردم منتظر این هستند که با طلای ریو رکوردی جاودانه از خودتان به جا بگذارید. قهرمانی‌تان در دوره قبل این بازی‌ها چقدر به لحاظ روانی می‌تواند در این دوره به شما کمک کند؟
این سومین المپیکی است که من می‌خواهم در آن شرکت کنم. من هم تجربه شکست در المپیک را دارم (٢٠٠٨ پکن) هم تجربه پیروزی آن. قطعا قهرمانی در المپیک لندن خیلی می‌تواند به من کمک کند. خودم احساس می‌کنم در این دوره باید تکیه‌ام به تجربه‌ام باشد، چون خیلی می‌تواند در نحوه عملکردم تأثیرگذار باشد.
شناخت کافی از رقبای این دوره دارید؟
رقبا تلفیقی از باتجربه‌ها و جوان‌ها هستند. تقریبا با خیلی از آنها کشتی گرفته‌ام و با شیوه کشتی‌گرفتنشان آشنا هستم. بعد از اینکه وزن‌های ٦٠ و ٥٥ ادغام شدند، بیشتر قهرمان‌ها از این اوزان به ٥٩ کیلو آمدند. به‌همین‌دلیل پیش‌بینی می‌شود رقابت خیلی حساس و نزدیک به هم باشد.
شرایط کل تیم را چطور پیش‌بینی می‌کنید؟ فکر می‌کنید حماسه المپیک لندن (کسب سه مدال طلا) تکرار می‌شود؟
همه‌چیز نامشخص است، اما امیدوارم اتفاقات خوبی که در لندن افتاد، در این دوره هم ادامه‌دار باشد. چون واقعا همه بچه‌ها متعهد بودند و زحمت کشیدند. ما در المپیک لندن می‌توانستیم از سوی سعید عبدولی هم مدال طلا بگیریم اما او اسیر ناداوری شد. درکل می‌توانم بگویم در این تیم اول از همه، قاسم رضایی و بعد حبیب‌الله اخلاقی شانس اول قهرمانی در المپیک ریو هستند.
درباره خودتان چه فکر می‌کنید، قول طلا را می‌دهید؟
ببینید مدال طلای المپیک، بزرگ‌ترین آرزوی زندگی ورزشی من محسوب می‌شود. من همه تلاشم را کردم و کارهایی را که لازم بوده انجام داده‌ام. واقعا نمی‌توانم قولی بدهم. با توکل به خدا می‌روم تا ببینم چه می‌شود.
شما اولین نماینده کشتی فرنگی ایران هستید که در المپیک روی تشک می‌روید و مثل المپیک لندن زودتر از بقیه فرنگی‌کاران کشورمان تکلیفتان معلوم می‌شود. این موضوع بار روانی برایتان ایجاد نمی‌کند؟
طبیعی است این موضوع در روحیه هر ورزشکاری می‌تواند اثرگذار باشد. روز مسابقه من در المپیک با روز تولد امام‌رضا مصادف شده. چند روز پیش هم که با تیم به زیارت امام‌رضا رفتم، نذر کردم اگر هشتمین مدال خود را بگیرم، تقدیم امام هشتم کنم. امیدوارم خود آقا کمک کند تا بهترین نتیجه را به‌دست بیاورم و روسفید شوم.
خیلی‌ها از محمد بنا انتقاد می‌کنند که همان تیم چهار سال قبل المپیک ریو را دوباره برای المپیک ریو انتخاب کرده است؛ تیمی که لفظ پیربودن را برای آن به کار می‌برند.
این انتقادها همیشه وجود دارد اما فکر می‌کنم المپیک جای باتجربه‌هاست. همین تیم در المپیک لندن سه مدال طلا گرفت. این بچه‌ها از چهار سال پیش تا به الان تجربه‌شان بالا رفته پیر نشده‌اند.
بعد از المپیک ریو چه تصمیمی دارید. می‌خواهید از ورزش خداحافظی کنید؟
راستش هنوز تصمیم درستی نگرفته‌ام. آن‌قدر این دو، سه سال اخیر به‌ویژه چند ماه گذشته برایم سخت گذشته و اتفاقات ناخوشایند برایم پیش آمده که اول می‌خواهم آنها را فراموش کنم. ضمن اینکه درحال‌حاضر هم فقط به ثبت رکورد و کسب هشتمین مدال طلا فکر می‌کنم. اما درکل باید حقیقت را بپذیرم که در آستانه ٣١سالگی هستم و در المپیک بعدی شرایط سنی‌ام طوری است که دیگر نمی‌توانم کشتی بگیرم. از این به بعد باید برای زندگی شخصی‌ام هم برنامه‌ریزی داشته باشم.
و حرف آخر... .
از مردم می‌خواهم هم برای من و همه بقیه بچه‌ها دعا کنند. چون خروجی مدال‌هایی که ما می‌گیریم چیزی جز خوشحالی مردم را ندارد و فکر می‌کنم هیچ‌چیز باارزش‌تر از خوشحالی مردم نیست.