آیت‌الله ایمانی: در برجام امتیازی نگرفتیم

پایگاه خبری تحلیلی شیرازه: آیت الله ایمانی امام جمعه شیراز در مورد سخنان اخیر رهبر انقلاب در رابطه با برجام و تاثیر آن بر زندگی مردم گفت: تا امروز که شش ماه از عملیاتی شدن برجام و 1 سال از اصل توافق گذشته هیچ تأثیری در زندگی مردم نداشته و این مایه تشویش و نگرانی است. وی با بیان اینکه جمهوری اسلامی به احترام قراردادیکه بسته‌شده بخشی از کارهای هسته‌ای را تعطیل کرده است اظهار داشت: طبیعتاً باید آن‌ها هم به تعهداتشان عمل کنند که تا امروز به تعهداتشان عمل‌نکرده‌اند و مسئولین ذی‌ربط هم‌بارها رسماً اعلام کرده‌اند که آمریکا بدعهدی و بدقولی می‌کند و کشورهای اروپایی هم از ترس آمریکا کاری را انجام نداده‌اند. امام جمعه شیراز با اشاره به اینکه امریکا اعلام کرده که تحریم‌ها را مرتب توسعه و گسترش می‌دهد و قصد برداشتن تحریم‌ها را هم ندارد تصریح کرد: توافق‌های تجاری و بازرگانی روی کاغذ مانده و در عمل سرمایه‌ای نیاورده‌اند که کارخانه‌ای تولید شود و یا فنّاوری به ما داده شود. آیت الله اسد اله ایمانی افزود: امتیاز داده‌ایم و امتیازی نگرفته‌ایم و این بالاترین خسارت و بالاترین زیان است؛ طبعا باید تجدیدنظری بر روی توافق داشته باشیم یا مسائل هسته‌ای را به حال اول خودمان برگردانیم و یا اینکه آن‌ها از بدعهدی خود دست برداند. نماینده ولی فقیه در استان فارس در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به وضعیت معیشتی مردم و تعطیلی کارخانه ها در استان فارس گفت:بیکاری و رکود مردم را به‌زانو درآورده است؛ اگر امروز شاهد تعطیلی کارخانه ها هستیم به دلایل مختلف است. یکی از این مسائل رکودی است که بر کل کشور حاکم است. محصولات کارخانه ها مشتری ندارد؛ به‌عنوان‌مثال کارخانه کاشی حافظ اعلام می‌کند که حاضر است تولیداتش را با 50 درصد تخفیف به بازار ارائه دهد که به فروش برسد اما وقتی‌که ساخت‌وساز به دلیل رکود تعطیل است، خریداری وجود ندارد . وی مشکل دوم تعطیلی کارخانه ها را بانک‌های استان دانست و افزود: بانک‌های فارس یک مقدار سخت‌گیری‌شان از جاهای دیگر بیشتر است و برداشت بنده این است که این بانک‌ها به خاطر گرفتن مطالبات و سود متأسفانه ربوی که از تولیدکننده ها دریافت می‌کنند، صنعتگر را تحت‌فشار می‌گذارند و صنعتگر هم وقتی امیدش کم می‌شود کم‌کم به‌جایی می‌رسد که مصلحت را در تعطیل کردن کارخانه می‌بیند. آیت الله ایمانی گفت: این مسئله همان عاملی است که نمی‌توان چشم‌پوشی کرد و بارها هم به مسئولین گفته‌شده و آن‌ها هم پاسخ‌هایی داده‌اند که واقعاً قانع‌کننده نیست و تنگ‌نظری‌هایی هم وجود دارد مخصوصاً برای راه‌اندازی یک صنعت جدید از سوی بدنه ادارات، آن‌قدر از این سمت به آن سمت ارجاع داده می‌شوند که مجبور به رها کردن کار می‌شوند.