بر سر شاخ نشستن و بن بریدن به وقت خرداد ۹۶
حمله تند و عصبی حسن روحانی به منابع درآمدی شهرداری تهران و به تبع آن پاسخ کنایه‌آمیز محمدباقر قالیباف به رئیس‌جمهور در باب اپوزیسیون بودن برخی مسؤولان به جای پاسخگویی، آن هم در اجلاس جهانی شوراها و شهرداری‌های 2016 و جلوی چشم ناظران بین‌المللی تا حدودی عجیب بود. کنش سیاسی 2 کاندیدای احتمالی رقابت انتخاباتی خرداد 96 دم دستی‌ترین تحلیل برای بروز این دعوای مبتذل و چیپ سیاسی در یک محفل بین‌المللی است که نگاه بیرونی را به وضع داخل کشور بدبین می‌کند.
2- البته اقدام برای طرح معضلات و دعوای سیاسی - حزبی در مذاکرات و جلسات بین‌المللی امری مسبوق به سابقه است. ...« ما روندی را شروع کرده‌ایم که هدف از آن تغییر فضای سیاست خارجی کشور است. اگر با وجود تلاش‌های ما برای تعامل، این تلاش‌ها بی‌نتیجه بماند، مردم ایران این فرصت را خواهند داشت تا در انتخاباتی که در ایران برگزار می‌شود، به این عملکرد ما (با آرای خود) پاسخ دهند. وقتی قبلا در تعامل و مذاکرات درباره توافق هسته‌ای با جامعه بین‌المللی در سال‌های2004 و 2005 (83 و 84) توافق‌هایی کردیم و تلاش‌های ما برای عملکرد شفاف، از جانب اتحادیه اروپایی رد شد، مردم جواب ما را با انتخاب رئیس‌جمهوری متفاوت دادند».
4- بیایید خودمان را به جای مخاطبی بگذاریم که این روزها در گرمای طاقت فرسای تهران در ساعات شلوغ آمد و شد، واگن‌های شلوغ و جان‌فرسای مترو را تجربه می‌کند و شب پای تلویزیون یا شبکه‌های اجتماعی دعوای کودکانه و مبتذل دولت با شهرداری بر سر تراکم‌فروشی شهرداری و عدم تخصیص بودجه مترو توسط دولت را به نظاره می‌نشیند، دعوایی که مختص دیروز و امروز نیست و عمری چند ده ساله دارد؛ آیا حق ندارد پس از مدتی به این نتیجه برسد که چپ و راست و کارگزار آنچه برای‌شان مهم است نه حل مشکلات مردم بلکه تامین منافع سیاسی خود است؟ مخاطب ما حتی اگر جواب صددرصدی برای سوال‌های بالا پیدا نکند، درصدی نگاه و حس منفی در ذهنش ته‌نشین می‌شود و ایراد مشاوران جناب رئیس‌جمهور اینجاست که هنوز باور نکرده‌اند بخش‌های قابل‌توجهی از مردم، دولت جناب روحانی را نماد وضع موجود می‌دانند. اشتباه محاسباتی مشاوران جناب روحانی اینجاست که نمی‌دانند با بر سرشاخ نشستن و بن بریدن نمی‌توانند مشکلات انتخاباتی خود را حل کنند.