همیشه پای آمریکا در میان است

باشگاه خبرنگاران جوان: رسانه‌های جهان ماهانه با انتشار گزارش‌هایی درباره ماهیت مشکوک عملیات‌های سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا CIA در حال رسیدن به این نتیجه هستند که هیچ امیدی نسبت به اصلاح و تغییر رویه این مرکز وجود ندارد و تعطیلی آن باید در دستور کار قرار بگیرد. این درخواست با این واقعیت حالت جدی‌تری به خود گرفته که این نهاد در طول عمر 70 ساله در آمریکا همواره گزارش‌های نادرست و غلطی درباره مسائل سیاست خارجی، تقلب در انتخابات، حکومت‌های اسقاط شده و دیکتاتوری‌های جهان به روسای جمهور مختلف این کشور داده است و از این طریق در کشته شدن هزاران نفر از شهروندان کشورهای مختلف، شکنجه‌های بی‌شمار زندانیان و جاسوسی از اقصی‌نقاط جهان نقش اصلی را داشته است. کودتا در حقیقت تلاشی خشونت‌آمیز است که معمولاً به صورت محدود و ناگهانی از سوی عده‌ای اندک به کار بسته می‌شود. CIA ( آژانس مرکزی اطلاعات آمریکا ) برای اجرای نقشه‌های خراب‌کارانه خود، از ابزاری موسوم به ارتش مخفی استفاده می‌کند. اعضای این ارتش مخفی، از قاتل و متخصص ترور گرفته تا قاچاقچی و مشاور دولتی را شامل می‌شود. هر کشوری متناسب با ویژگی‌های جغرافیایی، سیاسی، فرهنگی، و اجتماعی خود، استفاده از بخشی از این ارتش مخفی یا حتی پرورش دادن اعضای جدیدی برای آن را ایجاب می‌کند. بلافاصله پس از پایان جنگ جهانی دوم در حالیکه آژانس‌های اطلاعاتی ائتلاف ضد هیتلر به دنبال بازداشت و محاکمه جنایتکاران جنگی نازی بودند، این سازمان فعالیت‌های مشکوک سازمان‌های قبل از خود - دفتر خدمات استراتژیک ایالات متحده - را دنبال کرده و برخی این جنایتکاران جنگی را برای ادامه فعالیت‌ها علیه کشورهای اروپای شرقی به کار گرفت. CIA از همان بدو تاسیس به ایجاد کودتاهای غیرقانونی در کشورها از جمله ایران(1953)، گواتمالا(1954) و اندونزی ( 1957) روی آورد که نتیجه آن علاوه بر کشتارهای وسیع و شکنجه در زندان‌ها؛ دهه‌ها رکود اقتصادی بود و علاوه بر آن منابع ملی این کشورها تحت تصرف واشنگتن قرار گرفت. به عنوان نمونه پس از کودتای سال 1953 در ایران، 40 درصد از عایدات نفت ایران در اختیار آمریکا قرار گرفت. امروزه نیز نقطه‌ای در جهان را نمی‌یابیم که از اقدامات مداخله‌جویانه سیا بی‌نصیب مانده باشد. سیا کودتاهای مکرری در لائوس(1958-1959 و 1960) کاستاریکا و عراق (1960) و اکوادور و چند کشور دیگر ترتیب داد. در سال 1961 سیا عملیات ترور نخست وزیر محبوب و مشهور کنگو - پاتریک لومومبا - را ترتیب داد تا موبوتو سکو را جای وی بگمارد و این نخست‌وزیر جدید به حدی در این کشور ظالمانه حکومت کرد که حتی تعجب و نگرانی حامیان خود در آمریکا را نیز برانگیخت. کوامی نکروما رهبر غنا در سال 1966 بوسیله کودتای آمریکا سرنگون شد و سالوادور الوانده رهبر شیلی نیز در سال 1973 به وسیله انقلاب نظامی برکنار و به جای آن رژیم آگوسته پینوشه بر سرکار آمد که در طی سال‌های بعد سه هزار مخالف خود را کشت و ده‌ها هزار نفر از مردم شیلی را در زندانها شکنجه کرد. در سال 1967 سیا با ایجاد اختلال در انتخابات محلی یونان کودتایی به راه انداخت که تنها در یک ماه اول و بر اثر درگیری‌ها بیش از هشت هزار نفر قربانی شدند. همچنین اطلاعات مهیا شده توسط این سازمان که در اختیار دولت نژادپرست آفریقا قرار گرفته بود، منجر به دستگیری نلسون ماندلا، رهبر کنگره ملی آفریقا شد. در سال 1964 در بولیوی ماموران سیا ویکتور پاز را در این کشور برکنار کردند و در استرالیا در طول سال‌های 1972-1975 اموالی به ارزش میلیون‌ها دلار را به مخالفان حزب کار دادند. چنین اتفاقی در برزیل در سال 1962 رخ داد. در آسیا نیز آمریکا 20 سال رژیم ظالم فیلیپین را حمایت کرد که مرتکب کشتار و فجایع در حق مردم خود شده بود. در سال 1990 حمایت‌های آمریکا از خاندان حاکم در السالوادور منجر به شعله‌ور شدن جنگ داخلی شد که 75000 نفر در آن کشته شدند.

چالمرز جانسون در کتاب خود به نام "backfire " با اسنتناد به سخنان رابرت گیتس که چندین سال ریاست سازمان سیا را به عهده داشت از این واقعیت پرده برداشت که سازمان سیا حمایت از مجاهدان افغان را چند ماه قبل از حمله شوروی در سال 1979 آغاز کرده بود و بدین ترتیب اسامه بن لادن و سازمان تروریستی‌اش همانند بسیاری از گروهک‌های تروریستی دیگر توسط آمریکا حمایت مالی و نظامی می‌شدند. در این بین کاخ سفید بیش از همه از گزارش‌های دروغین این مرکز ضرر دید و یکی از بارزترین نمونه های آن شواهد وجود اسلحه کشتار جمعی در عراق بود که به منظور توجیه حمله به این کشور توسط کالین پاول به شورای امنیت سازمان ملل ارائه شد و تاکنون هیچ یک از آن ادعاها تحقق نیافته است. زندان‌های مخفی سیا رسوایی دیگر مجلس سنای آمریکا بوده است. شایان ذکر است که تیم وینر برنده معتبرترین جایزه روزنامه‌نگاری در آمریکا (پولیتزر) در کتاب خود ( تاریخ CIA ، میراث خاکستر) می‌نویسد : مراکز بازجویی سری CIA قبل از سال 1950 در آلمان، ژاپن و پاناما دایر شدند و در آنها مخالفان را شکنجه می‌کردند.

لیست کامل‌ کشورهایی که سیا در آن‌ها دخالت کرده و قصد براندازی نظام آن را داشته است: قاره آمریکا: آرژانتین، کلمبیا، پرو، گویان، بولیوی، ونزوئلا، برزیل، هندوراس، گواتمالا، هائیتی، جمهوری دومینیکن، کوبا، السالوادور و مکزیک. قاره آفریقا: غنا، نیجریه، آنگولا، جمهوری دموکراتیک کنگو، مالاوی، آفریقای جنوبی، اریتره، اتیوپی، کنیا، سومالی و سودان. قاره آسیا و اقیانوسیه: چین، ژاپن، کره شمالی، کره جنوبی، فیلیپین، ایران، ازبکستان، کامبوج، اندونزی، لائوس، سوریه، تبت، ویتنام، سنگاپور، تایلند، استرالیا و برمه. قاره اروپا و روسیه: بلژیک، فرانسه، آلمان، یونان، ایتالیا، هلند، انگلستان، آلبانی، بوسنی و هرزگوین، کرواسی، اوکراین، مجارستان و لهستان. اکنون یک سوال باقی می‌ماند و آن نیز این است که اوباما با وجود در دسترس داشتن بیش از 20 مرکز اطلاعاتی که تمام اطلاعات و مشورت‌های مورد نیازش را ارائه می‌دهند؛ چرا این مرکز را تعطیل نمی‌کند؟ آیا وقت آن نرسیده که آمریکا دستش را از این همه مداخله پس کشیده و با تعطیل کردن این مرکز که حدود 30 هزار کارمند دارد میلیاردها دلار در هزینه‌های مالیات دهندگان صرفه‌جویی کند؟ آیا بهتر نیست که اوبامای برنده جایزه صلح نوبل!!! به نداها و دعوت‌های سازمان دیده‌بان حقوق بشر و اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا که خواستار محاکمه عاملان شکنجه و سیاستمداران مخالف تعطیلی سیا هستند گوش فرادهد؟ آیا زمان آن فرا نرسیده است که ایالات متحده آمریکا کنوانسیون منع شکنجه را که در سال 1944 امضا کرد را اجرا کند؟