واقعیت تقابل شهرداری و دانشگاه هنر چیست؟ +تصاویر و فیلم
طبق قوانین شهری ساختمانهای ثبت ملی (همچون ساختمان قزاقخانه یا دانشگاه هنر)، علاوه بر اجازه شهرداری برای هر نوع عملیات ساختمانی (که شامل همه بناها است) میبایست مجوز میراث را نیز دریافت کنند که با توجه به ثبت باغ ملی به شکل فعلی آن منتفی است. عملیات ساختمانی دانشگاه هنر نهتنها مجوز شهرداری را نداشته که از استعلام از میراث فرهنگی نیز پرهیز شده است.
کد خبر :
541943
سرویس اجتماعی فردا؛ رویدادهای معماری نوشت: تعطیلات هفته گذشته ایام پر خبری برای میدان مشق، شهرداری منطقه ۱۲ و دانشگاه هنر بود. در ابتدا پایگاه معمارینیوز (وابسته به پیروز حناچی، معاون وزیر راهوشهرسازی)، با تیتر «حمله ماموران شهرداری تهران به دانشگاه هنر و درگیری با حراست» خبر از درگیری بین ماموران شهرداری و حراست دانشگاه هنر داد. پس از آن با انتشار گفتوگوی معمارینیوز با قائم مقام منطقه ۱۲ (که بعداً تکذیب و مشخص شد از مکالمات تلگرامی گروه میدان مشق استخراج شده است)، این خط خبری ادامه پیدا کرد. مصاحبه با غلامرضا اکرمی، ریاست دانشگاه هنر، که مدعی
مالکیت دانشگاه بر فضای مورد اختلاف شد ادامهای بر این منازعه رسانهای بود. وی همچنین استفاده از گاز اشکآور توسط حراست دانشگاه را نیز تکذیب کرد. روز گذشته نیز پس از گفتوگوی دبیر انجمن اسلامی دانشگاه هنر علیه شهرداری تهران و استفاده از لفظ «حمله گازانبری شهرداری به دانشگاه»، تجمعی در فضای اداری دانشگاه توسط تعدادی از دانشجویان در حمایت از دانشگاه برگزار شد. اما در تمامی این اخبار و ادعاها همچنان دلایل تقابل شفاف نیست و در محتواهای منتشر شده از مشخص کردن فضای مورد اختلاف نیز پرهیز شده است.
مروری بر تاریخ و فضاهای میدان مشق میدان مشق که یکی از فضاهای قدیمی و با سابقه بافت تاریخی شهر تهران و باقی مانده از دوره قاجار است در ابتدا برای مشق پیاده نظام استفاده میشد و در مالکیت ارتش بود در سالهای پس از استقرار رضا شاه این فضا به باغ ملی تغییر نام داد؛ اما باغ ملی پایدار نبود به تدریج فضاهای این میدان مشق به نهادهای دولتی چون وزارت خارجه و وزارت دفاع واگذار شد. در طول سالها فضاهای متعددی چون موزه پست و تلگراف (اداره پست)، موزه ملی ایران، موزه ایران باستان، کاخ شهربانی (ساختمان شماره ۹ وزارت امور خارجه)، موزه عبرت (بازداشتگاه کمیتهٔ مشترک ضد
خرابکاری ساواک شهربانی یا بازداشتگاه توحید)، موزه سکه بانک سپه، مجموعه قزاقخانه (دانشگاه هنر)، وزارت امور خارجه، ساختمان شماره ۳ وزارت امور خارجه (ساختمان شرکت نفت ایران و انگلیس پیشین)، باشگاه افسران (ساختمان شماره ۷ وزارت امور خارجه)، کتابخانه و موزه ملی ملک، موزه علم و فناوری، ساختمان شماره دو سازمان ثبت اسناد و املاک ایران و بوستان معلم حول این میدان هویت یافتند. دانشگاه هنر نیز از جمله این فضاها است که ۱۲ سال پیش از وزارت دفاع خریداری شده و البته همچنان مرمت آن نیمهکاره مانده است.
عملیات ساختمانی برای ساخت تاسیسات زیر سطحی دانشگاه در کوچه ارتش در تصویر اعتراض دانشجویان مشخص است
سؤالات بیجواب! اما در اتفاق رخداده درباره مجموعههای دخیل با سؤالاتی جدی مواجهیم: ◦دانشگاه هنر که میبایست پیشتاز حمایت از میراث فرهنگی باشد چگونه به خود اجازه داده است که معبری چند دهساله و شارع عام را برای استفاده نازلی چون پارکینگ زایل کند؟ ◦دانشگاه که میبایست منادی قانونگرایی باشد چرا بدون کسب مجوزهای لازم از میراث فرهنگی و شهرداری نسبت به عملیات ساختمانی در یک سایت میراثی اقدام کرده است؟ ◦درحالیکه ورود نیروهای انتظامی به دانشگاهها محدود شده است؛ در اختیار داشتن و استفاده از گاز اشکآور توسط مسئولان حراست دانشگاه چه معنایی
میدهد؟ ◦دانشگاه هنر با این تعداد از اساتید معماری، علاوه بر ناتمام ماندن مرمت دانشگاه، درباره اینکه چرا پارکینگها بهصورت زیرسطحی در حیاط دانشگاه تعریفنشدهاند چه پاسخی دارد؟ ◦سازمان ثبتاسناد، درباره صدور مالکیت بر یک معبر در یک سایت میراثی چه پاسخی دارد؟ آیا سایتهای ارزشمندی چون میدان مشق اگر زیر چتر رسانهها نباشد به دلیل اهمالکاریهای بوروکراتیک سازمان ثبت به این سادگی به یغما میروند؟ ◦شهرداری منطقه ۱۲ چرا هیچ اقدامی پیشگیرانهای درباره تفکیک زمینهای این سایت میراثی انجام نداده است؟ ◦و سازمان همیشه ساکت میراث فرهنگی چرا هیچ سخن
و اقدامی دراینباره از خود بروز نمیدهد؟