ثانیه هایی که پشت ثانیه شمارها فنا می شود!

باز هم ظهر یک روز گرم است. تقاطع اتوبان نیایش به خیابان ولیعصر تهران را همه به عنوان مسیری پر ترافیک می شناسند و چراغی که انگار هیچ وقت سبز نمی شود. در ساعات عادی کل اتوبان باز است، اما وقتی به انتهای آن و جایی که چراغ راهنمایی و رانندگی با ثانیه شمار کذایی آن قرار گرفته می رسی همه جا قفل می شود. اینجا هم خودروها هستند که با بوق ممتد خود مامور راهنمایی و رانندگی را وادار به سبز کردن چراغ می کنند و بعد از سبز شدن تقریبا همه خودروها با سرعتی مهیب از خیابان رد می شوند. کمی آن طرف تر و درست صد متر قبل از این چراغ شلوغ ، کارگران در حال حفاری زمین و کشیدن لوله گاز هستند و این کار نزدیک به دو هفته به درازا کشیده است. اکثر افرادی که هر روز به دلیل محل کار یا زندگی خود مجبور به تردد از این مسیر هستند با این چراغ همیشه قرمز که چالشی بزرگ محسوب می شود مواجه شده و دقایقی را که می تواند تبدیل به ساعت شود برای سبز شدن این چراغ انتظار کشیده اند. زن میانسال که از ظاهر لباس پوشیدنش مشخص است کارمند یک اداره است با رسیدن تاکسی به محل ترافیک در حالی که نزدیک ۸۰۰ متر تا چراغ و سر تقاطع مانده، از تاکسی پیاده می شود و راننده خطاب به مرد جوانی که جلو نشسته می‌گوید: پیاده بروی سریع تر می رسی! مرد جوان دیگری که در صندلی عقب و کنار من نشسته در پاسخ به این صحبت راننده می گوید: من هر روز از این مسیر به سر کار می روم و بلا استثنا یک ربع تا نیم ساعت اینجا معطل هستم که با پای پیاده یا با تاکسی فرقی نمی کند، باز هم میانگین هر روز یک ربع، در ماه ۴۵۰ دقیقه و در سال ۵۴۷۵ دقیقه را پشت این چراغ هدر می دهم! راننده می خندد و می گوید: اینجا تنها چیزی که ارزش ندارد وقت مردم است! و از فرصت یک ربعی برای سبز شدن چراغ نیایش استفاده کرده و ادامه می دهد: سال گذشته زن بارداری را در شرق تهران سوار کردم تا با مادرش او را برای وضع حمل به بیمارستانی در شمال تهران برسانم. ابتدا حال آن خانم خوب بود و هیچ مشکلی نداشت، اما در ساعاتی شلوغ می خواستیم از شرق تهران به شمال آن برویم، چیزی نزدیک سه ساعت در راه بودیم. او به چراغ تقاطع جردن اشاره کرده و می گوید: برای رد شدن از آن چراغ آن‌قدر معطل شدیم تا کیسه آب آن خانم پاره شد و من فریاد کنان به سمت پلیس سر چهارراه که با ظاهری خونسرد بی توجه به بوق خودروها کار خودش را می کرد رفتم و از او خواستم چراغ را سبز کند وگرنه آن خانم فوت می‌کند. خوشبختانه او سریع با من همکاری کرده و چراغ را سبز کرد.