کنایه کیهان به زیباکلام؛ شما که لالایی بلدید چرا 88 خوابتان نبرد؟!
«چطور وقتی به انگلستان می‌رسد، روشنفکران فخر دموکراسی را می‌فروشند اما در کشور خودمان به زدن زیر میز می‌پردازند و شهر آشوبی می‌کنند؟».
کد خبر :
538711
کیهان: داریوش سجادی همکار سابق نشریات اصلاح‌طلب در یادداشتی نوشت: صادق زیباکلام تئوریسین خودخوانده اصلاحات(!) اخیراً و پیرو رفراندوم برگزار شده در انگلستان که منجر به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا شد بر کرسی تدریس دموکراسی نشسته و در خلوت و جلوت و مصاحبه و مقاله و سخنرانی مبتهجانه نظام جمهوری اسلامی را اندرز می‌دهد که به تجربه رفراندوم انگلستان تأسی کرده و دموکراسی واقعی را از لندن بیآموزند! زیباکلام می‌فرمایند برخلاف دواعی آنان که می‌گفتند و می‌گویند دموکراسی غربی دروغی بیش نیست و مردم نقشی در انتخابات نداشته و محور بازی در دست محافل قدرت و نخبگان و الیت و الیگارشی حاکمه است که با لطائف الحیل و با فریب مردم آرای مطمح نظر خود را از صندوق بیرون می‌آورند؛ با رفراندوم انگلستان که در آن بدنه عوام جامعه برخلاف نظر جمیع پایوران و نخبگان و هیئت حاکمه رأی خود را به نظام دیکته کرد اینک ثابت شد دموکراسی در غرب واقعی است و عوام می‌توانند برخلاف خواست حکومت و خواص جامعه، رأی خود را به صندوق ریخته و حکومت و الیگارشی حاکم و نخبگان مملکت را مجاب به پیروی از خود کنند.
فرمایش جناب زیباکلام متین است اما ظاهراً فراموش کرده‌اند برخلاف مشق دموکراسی امروزشان، ایشان و همراهان و عقبه‌سیاسی ایشان در اردوی سبزها بودند که در 88 همین دموکراسی مورد اقبال خود را برنتابیده و با ادله‌هائی متفرعنانه برآیند انتخابات 88 را به بهانه کودتا و تقلب و تخلف و تدلیس، نفی کردند!
ظاهراً حافظه ایشان فراموش کرده چگونه در 88 با دواعی محیرالعقولی از قبیل رأی عوام دون رأی خواص است و آنها زشت‌اند و بی‌ریخت‌اند و بی‌کلاس‌اند و بی‌سوادند و دهاتی‌اند و ما با شعوریم و با کلاس‌ایم و با سوادیم و خوشگلیم و خوش‌لباس‌ایم و خوش بیانیم و موندمان بالا است و با انبوهی از مواضع متفرعنانه و پر تبختر، بر چهره نظام ناخن کشیدند و 8 ماه شهر را اسیر خیره سری و تفرعن خود کرده و برآیند انتخابات آن سال را قربانی خودشیفتگی و از خود متشکری‌شان کردند!
چطور مرغ همسایه غاز است و وقتی انگلستان به آرای طبقات عوام جامعه احترام می‌گذارد امثال زیباکلام احساس رسالت می‌کنند تا فخر چنین دموکراسی نابی را به زمین و زمان بفروشند اما وقتی همین تجربه درکشورشان تکرار می‌شود تمامی لوازم دموکراسی را فراموش کرده و با زدن به زیر میز و تحقیر آرای توده‌های عوام، شهر آشوبی می‌کنند.