چرایی تجویز داروهایی در معرض انقضاء از زوایه یک داروساز

خبرگزاری تسنیم: چندی قبل در فضای مجازی نامه ای مبنی بر استفاده از برخی داروها که زمان انقضای آن نزدیک شده بود، دست به دست شد که واکنشهای متفاوتی را نیز همراه داشت، در این رابطه سید علی فاطمی - عضو هیات مدیره انجمن داوسازان ایران در تحلیل این مطلب در شبکه‌های مجازی درباره تقاضاى تجویز دارو به این صورت به تسنیم اظهار داشت: موضوع ساماندهی تقاضا در نظام سلامت و ممانعت از تقاضاى القایی، یکی از وظایف وزارت بهداشت و جامعه پزشکی است. لذا اهمیت مبارزه با این پدیده زشت و ناپسند بر کسی پوشیده نیست. عضو هیات مدیره انجمن داوسازان ایران ادامه داد: اما قضاوت در مورد انگیزه نوشتن یک نامه رسمی از طرف داروخانهٔ یک بیمارستان در مورد تجویز بعضی داروها، باید با تأمل باشد، چون این احتمال وجود دارد که هیچ انگیزه سؤیی وجود نداشته باشد. فاطمی تصریح کرد: می‌دانیم که هر کدام از داروهای موجود در بازار، به یک خانوادهٔ دارویی تعلق دارند که از نظر اثر بخشی خیلى به هم نزدیک هستند و معمولاً وابسته به پیش بینی پاسخ درمانی بیمار، توسط پزشک تجویز می‌شوند. چیزی که مردم به عنوان داروی مشابه از آن یاد می‌کنند. عضو هیات مدیره انجمن داوسازان ایران عنوان کرد: در مورد بعضی از داروها (از جمله داروهای هورمونی) که ممکن است مشابه هم خانواده نداشته باشند، داروی تولید شده توسط کارخانه‌های مختلف ممکن است تاثیر متفاوت نسبت به هم داشته باشند و مشابه هم در نظر گرفته شوند. فاطمی ادامه داد: از طرف دیگر پروتکل‌های درمانی پزشکان برای بیماری‌های مختلف یکسان نیست و ممکن است دو پزشک، برای تشخیص یک بیماری، دو نسخه کاملاً متفاوت بنویسند و اتفاقاً هر دو تجویز هم باعث بهبود بیمار شود، حتی شیوه نسخه نویسی یک پزشک در طول زمان ثابت نیست و بسته به ارائه روش‌های درمانی جدید، تغییر می‌کند عضو هیات مدیره انجمن داوسازان ایران بیان داشت: لذا داروخانه‌ها، به خصوص آنهایی که در بیمارستان‌ها محدود به نسخه‌های خاصی هستند، گاهی در معرض تهدید تغییر سلیقه پزشکان در نسخه نویسی قرار می‌گیرند و برای جلوگیری از انقضای داروهای موجود، از پزشک تقاضا می‌کنند تا در صورت صلاحدید، تجویز داروهای قبلی را ادامه بدهند. فاطمی خاطرنشان کرد: در حال حاضر بیش از 80 درصد داروهای مصرفی کشور به طور مستقیم یا غیر مستقیم ارز بری دارند، لذا هر اقدامی که با هدف جلوگیری از اتلاف این منابع ملی انجام پذیرد، پسندیده است. البته به شرط آن که با همین نیت انجام شود.