گلایه‎های رکورددار دو هشتصد متر ایران

خبرگزاری مهر: سجاد مرادی در خصوص اعزام به رقابتهای جام کازانف با بیان مطلب فوق گفت: خدا را شکر می کنم که در حال حاضر شرایط خوبی دارم و امروز هم یک رکوردگیری انجام خواهم داد که با آمادگی و اطمینان راهی مسابقات کسب سهمیه المپیک شوم. البته درد آشیل همچنان آزارم می دهد اما حدود ۲۷ بار پایین رکورد ورودی سهمیه المپیک دویده ام و اگر مشکلی هم باشد به علت دوری چندین ماهه من از مسابقات خواهد بود. وی در خصوص پست جدید خود در فدراسیون دوومیدانی بیان کرد: پس از پیشنهاد مجید کیهانی (رئیس فدراسیون) با چند نفر هم صحبت کردم و در پایان به این جمع بندی رسیدم که می توانم برای دوومیدانی مفید باشم. کیهانی همفکری من را قبول دارد و فکر می کنم نه تنها من بلکه سایر اعضای جامعه بزرگ دوومیدانی هم می توانند با کنار هم بودن و مشاوره دادن به پیشرفت این رشته مادر و پایه کمک کنند. مرادی در پاسخ به این سوال که محورهای اصلی مشاوره فنی شما به کیهانی در خصوص چه مواردی خواهد بود، گفت: دوومیدانی به خصوص در طی سالیان اخیر وضعیت خیلی بدی دارد اما خوشبختانه کیهانی راغب است که به این رشته کمک کند و آن را نجات دهد. من هم هر کمکی از دستم بر بیاید به این رشته خواهم کرد. مشاوره های من بیشتر در مورد ورزشکاران المپیکی و نیازهای آنها و همچنین فعالیت در خصوص جذب باشگاه های دوومیدانی خواهد بود. وی افزود: کیهانی با انگیزه کار می کند و در خصوص اسپانسر نیز قدم های بزرگی برداشته شده است که مبالغ دریافتی از اسپانسرها و تلاش های کیهانی در این خصوص را با مستندات ارائه خواهم کرد. در خصوص بحث استعدادیابی نیز کارهای خوبی آغاز شده است. فکر می کنم اگر همین روند ادامه پیدا کند آینده خوبی در انتظار این رشته باشد. قهرمان رشته دوومیدانی در پاسخ به این سوال که محرومیت یک ساله چقدر شما را از دنیای حرفه ای و قهرمانی‌‌تان دور کرد، یادآور شد: مطمئن باشید اگر محروم نبودم همین حالا یک ورودی المپیک دیگر داشتیم. من در المپیک های قبلی دو ورودی در ۸۰۰ متر و ۱۵۰۰ متر کسب می کردم و اگر آن شرایط ادامه پیدا می کرد و با محرومیت مواجه نمی شدم حالا یک سهمیه دیگر هم در میان سهمیه های این رشته بود. شاید خدا خواست یک سال محروم شوم تا همه بدانند چه کسانی برای دوومیدانی مفید و چه کسانی غیر مفید هستند. وی خاطر نشان کرد: در این یک سال چهره خیلی ها رو شد، برخی گرگ در لباس میش بودند و خوشبختانه جامعه دوومیدانی آگاه تر از قبل شد. به این باور رسیدیم که آنها که دلسوز این رشته نیستند از آن جدا می شوند و چهره شان مشخص می شود. با این حساب فکر می کنم محرومیت من برای دوومیدانی اتفاق بدی نبود بلکه باعث آگاهی هر چه بیشتر شد.