از دعواهای کوچه خیابانی تا صحن علنی مجلس

روزنامه شهروند: انتظار می‌رفت با ورود به ماه مبارک رمضان، کمتر شاهد بی‌اخلاقی در سطح جامعه و حتی سطوح بالاتر آن باشیم. اما اخبار دیروز پایتخت، خبرهای خوبی نبود. از یکسو گزارش رسمی پزشکی‌قانونی منتشر شد که نشان می‌داد به‌طور میانگین ٢٢٣کتک‌کاری در طول روز توسط شهروندان تهرانی انجام می‌پذیرد و از سوی دیگر در دو پارلمان شهری و کشوری شاهد برخوردهایی به دور از آداب و شأن نمایندگان و متولیان امور بودیم.

در مجلس درپی درگیری فیزیکی با نماینده آمل، معاون پارلمانی وزارت جهاد کشاورزی پیراهن خود را پاره کرد! گفت‌وگو میان معاون پارلمانی وزارت جهادکشاورزی و نماینده آمل، به پرخاش و درگیری در صحن علنی مجلس کشیده شد و نمایندگان برای کنترل اختلاف، معاون وزارت جهاد کشاورزی را از صحن بیرون بردند و برخی با دست، دهان او را بسته نگه داشتند.

در جلسه شورای شهر نیز مجادله اعضا در صحن علنی، برای چندمین بار، فضای پرتنشی را ایجاد کرد. این‌بار گزارش کمیسیون برنامه و بودجه درخصوص میزان مطالبات شهرداری از دولت حاشیه‌ساز شد؛ به‌گونه‌ای که برای دقایقی، صحن علنی شورا را به حاشیه کشاند و مرتضی طلایی که ریاست این جلسه شورای شهر را برعهده داشت، از رسانه‌ها خواست تا رفتار نامناسب اعضا را به سمع و نظر مردم برسانند.

پایین آمدن آستانه تحمل در جامعه و همچنین در مراکزی که نمایندگان مردم حضور دارند را نمی‌توان یک‌بعدی نگریست و با انتساب به مسائل سیاسی، آن را غیرقابل‌‌اجتناب دانست. یک‌جامعه‌شناس با اشاره به نزاع‌های بیرون از خانه می‌گوید اثبات مالکیت و حقانیت، عمده این نزاع‌ها را شکل می‌دهد. اما باید دید که آیا در شورا و خانه ملت هم موضوع همین است؟ چه کسی درپی اثبات کدام حقانیت است؟

هر چند برخورد دوگانه مجلس و شورای شهر با این موضوع سوی دیگر قضیه است. شورا از رسانه‌ها می‌خواهد که رفتار نامناسب اعضا را به مردم نشان دهند و مجلس با خروج معاون وزیر از صحن علنی سعی در ترمیم وضعیت موجود دارد. شاید علنی‌سازی اختلاف یا پنهان‌کاری آن، تفاوتی با هم نداشته باشد اما نکته این‌جاست که ما چگونه جامعه‌ای را می‌خواهیم بسازیم و به دیگران نشان دهیم؟ آیا برای حل مشکل آسیب‌های اجتماعی که روز قبل‌تر وزیر کشور در صحن علنی مجلس از آن سخن گفت، به آرامشی بیشتر در نزد متولیان امور احتیاج نداریم؟