تیپ‌سازی از نوع رویا نونهالی؟ +عکس

هنرآنلاین: اخیراً بسیاری از چهره‌های محبوب و نام آشنا در همه عرصه‌ها و به ویژه فرهنگ و هنر سعی در پیاده سازی الگویی غیرمتعارف در زمینه تیپ‌سازی دارند که گاه بسیار جذاب و مورد تأیید است و گاه سنخیتی با باور و تفکر ایرانی و ملی ما ندارد. رویا نونهالی بازیگری است که مدت‌هاست به نوعی تیپ‌سازی می‌کند و براساس باور و تفکر خود سرپوشی را انتخاب کرده که فلسفه و تفکر پشت آن برای هر کس جذاب و قابل توجه است. البته مراد از این مطلب زدن برچسب تیپ مثبت و فاخر یا غیرمتعارف و نه چندان جذاب بر این بازیگر توانمند تئاتر، سینما و تلویزیون نیست که البته هر فردی برای خود در این زمینه نظری دارد و حتی می‌توان با الگوبرداری از این مدل سرپوش از آن تبعیت کرد. نظر برخی کارشناسان حوزه مد و لباس را درباره سرپوش رویا نونهالی جویا شدیم تا شاید به نوعی به دلایل کاربرد این نوع پوشش واقف شویم. ناهید دارابی از طراحان مد و لباس کشور دراین‌باره به هنرآنلاین گفت: تصورم بر این است که به کاریردن این نوع پوشش سر به نوعی تقلید از اقوام ایرانی باشد مانند اقوام کرد، لر، خراسان شمالی و یاقشقاییها که درگذشته پارچه‌ای روی روسری می‌بستند. البته با توجه به اصالت ایشان که تا آنجا که می‌دانم از خطه شهرستان نور مازندران هستند و باتوجه به لباسی که در زیرمانتو با الهام از قلمکاری اصفهان بر تن دارند معتقدم این هنرمندبه شدت در استفاده از لباس‌های سنتی اقوام مختلف در پوشش خود مصر است. مونا تلاشان، دیگر فعال حوزه مد و لباس کشور و دبیر اجرایی شورای بین‌الملل کارگروه مد و لباس هم دراینباره به هنرآنلاین گفت: فکر می‌کنم که بیشتر جنبه زیبایی شناسانه این نوع سرپوش نسبت به روسری مد نظر این بازیگر است ضمن اینکه برداشتی از سروین یا سربند کردی است که ممکن است بازگشت به اصالت زن ایرانی و استفاده از لباس‌های محلی را هم در برداشته باشد. به هر تقدیر می‌توان به این نوع پوشش و کاربرد سرپوش اصطلاح تیپ‌سازی از نوع رویا نونهالی را نسبت داد و هرچند احتمال کمی وجود دارد که در ادامه مسیر این تیپ خاص حداقل در پایتخت مقلدانی داشته باشد اما این تفاوت در نوع خود جالب توجه بوده و مدت‌هاست رویا نونهالی را در این بخش از مد و لباس از دیگر بازیگران کشور متمایز ساخته است. استفاده از سروند (سربند) از گذشته های دور جزئی از پوشش زنان و مردان به حساب می آمده است که کاربردهای فراوانی نیز داشته است. به عنوان مثال گلونی، میراث سه هزار ساله و نماد غیرت و ایستادگی زنان لر است که نه تنها پوشش و زیبایی را در بر دارد بلکه با حفظ هویت تاریخی خود می تواند نقش بسزایی در احیای فرهنگ بومی ایفا کند. به هر حال، استفاده‌های نو از این سروندها شایان تقدیر است، چرا که مایه خرسندی خواهد بود اگر در همهمه تلفیق و عرضه انواع مدهای شرق و غرب، نشانه هایی از فرهنگ بومی کهن ایران‌زمین نیز دیده شود.