بازیگر مشهوری که بیشتر مجسمه ساز است تا بازیگر! +تصاویر

مجله همشهری سرنخ: امیرحسین صدیق بازیگری است که این روزها خودش را از تهران جدا کره؛ او دغدغه های این شهر شلوغ را دوست ندارد برای همین رفته در روستاهی «کمرد» خانه کوچک حیاط داری خریده است و کارگاه کوچک مجسمه سازی اش را گوشه حیاط آن راه انداخته تا به علاقه همیشگی اش یعنی مجسمه سازی بپردازد. در این کارگاه، تمام ابزار و تجهیزات مجسمه سازی موجود است تا هر روز صبح امیرحسین صدیق را به ساخت مجسمه تشویق کند. تهران را بی خیال شوید امیرحسین صدیق در سن ۳۰ سالگی تصمیم گرفت از تهران برود و در سن ۴۰ سالگی متوجه شد دیگر نمی تواند شلوغی و دغدغه هایی که این شهر بزرگ دارد را تحمل کند. او برای رسیدن به آرامش فرمول رهاکردن تهران را طراحی کرد؛ فرمولی که برای او خیلی جواب داد و زندگی اش را عوض کرد. «زمانی که تصمیم گرفتم در روستا زندگی کنم دیگران به من می گفتند اگر از تهران دور باشم منزوی می شوم اما حالا می فهمم که دست به کار عاقلانه ای زده ام و تصمیم خوبی گرفته ام. حالا فهمیده ام که من اصلا دلم برای تهران تنگ نمی شود.» البته باید به امیرحسین صدیق حق داد چرا که محل زندگی او در یک روستای کوچک خیلی متفاوت و فوق العاده است. همین که او هر روز صبح با صدای مرغ و خروس هایش بیدار می شود و در میان این همه آرامش، چکش و اره به دست می گیرد و با حالی خوش می رود سراغ مجسمه هایش، یعنی به معنای واقعی دارد زندگی می کند. البته به قول او هرکسی نمی تواند از تهران دور شود و زمانی می شود این تصمیم را گرفت که شخص با روحیات خودش آشنایی کامل داشته باشد و دقیقا بداند در زندگی دنبال چه چیزی می گردد. من مجسمه ساز نیستم باغچه کوچک خانه امیرحسین صدیق پر است از صیفی جاتی مانند بادمجان و گوجه فرنگی. کنار این باغچه مرغ، خروس و اردک هایش را نگهداری می کند. اگر این باغچه کمی بزرگتر بود شاید او می توانست به عنوان یک کشاورز هنرمند رو به روی ما به گفت و گو بنشیند اما این بار او در مورد علاقه دوران کودکی اش با ما صحبت می کند. او می گوید: «از دوران کودکی عاشق نقاشی و مجسمه سازی و کلا کارهای تجسمی بودم. البته قسمتی از این علاقه به خاطر ژنتیک و استعداد درونی ام است و قسمتی از آن هم به تربیت من در دوران کودکی بر می گردد. من به صورت خودجوش استعداد نقاشی و مجسمه سازی و این مدل کارها را دارم.» باغچه کوچک خانه امیرحسین صدیق پر است از صیفی جاتی مانند بادمجان و گوجه فرنگی. کنار این باغچه مرغ، خروس و اردک هایش را نگهداری می کند. اگر این باغچه کمی بزرگتر بود شاید او می توانست به عنوان یک کشاورز هنرمند رو به روی ما به گفت و گو بنشیند اما این بار او در مورد علاقه دوران کودکی عاشق نقاشی و مجسمه سازی و کلا کارهای تجسمی بودم. البته قسمتی از این علاقه به خاطر ژنتیک و استعداد درونی ام است و قسمتی از آن هم به تربیت من در دوران کودکی برمی گردد. من به صورت خودجوش استعداد نقاشی و مجسمه سازی و این مدل کارها را دارم.» دیگر در بازیگری هنری نمی بینم در کنار انواع و اقسام مجسمه و ابزارهای مجسمه سازی و حرف زدن از دنیای هنر، وارد دنیای بازیگری می شویم: «زمانی که تمام وقت خودم را برای بازیگری می گذاشتم نتوانستم دنبال مجسمه سازی بروم. من ترجیح می دهم یک هنرمند هنرهای تجسمی و یک مجسمه ساز باشم تا بازیگر.» او این روزها در آستانه ۴۰ سالگی، فرصتی پیدا کرده تا به علاقه منید های گذشته اش برسد. او در ادامه می گوید: «راه من به دلایل مختلف به سمت بازیگری کشیده شد، ۲۰ سالم که بود احساس می کردم بازیگری هنر بسیار والایی است، در ۳۰ سالگی می فهمم که تجارت بازیگری بر هنرش غلبه دارد. من مثل سال های پیش در بازیگری هنری نمی بینم و ترجیح می دهم این کمبود هنر را با مجسمه سازی جبران کنم.» غرق در دنیای مجسمه سازی دنیای بازیگری را رها می کنیم و می نشینیم تا درباره هنر مجسمه سازی حرف بزنیم.» «زمانی که کسی می خواهد یک مجسمه ساز شود باید خلاقیت و استعداد هنری اش را هم داشته باشد. این هنر با ذهن شما به صورت مستقیم در ارتباط است. برای همین مجسمه سازان می توانند به هرچیزی فکر کنند و آن را روی سنگ، چوب، فلز و... بیاورند.» هر هنرمندی برای انجام دادن این کار باید فضای منحصر به فردی به نام کارگاه داشته باشد. بالاخره در برهه های از زندگی این فرصت در اختیار امیرحسین صدیق قرا رمی گیرد تا همراه با حمید جبلی و شاهرخ فروتنیان شروع کنند به کار مجسمه سازی و استارت ورودش به دنیای مجسمه سازی از همین جا زده می شود. او سال ها بعد برای اینکه کارش را ادامه بدهد به روستای «کمرد» رفت و با ساختن کار گاهی در گوشه حیاط خانه اش، شروع کرد به مجسمه سازی. او داستان کارگاه کنار حیاط کوچک خانه روستایی اش را اینگونه تعریف می کند: «یکی از دلایلی که از تهران به اینجا آمدم این بود که بتوانم مجسمه سازی را تجربه کنم، اینجا راحت تر می شود به این کارها پرداخت. من همیشه دوست داشتم در کارگاه های مجسمه سازی شرکت کنم اما فرصتی برای این کار پیدا نکردم. برای همین هفته ای یکی دو روز در همین کارگاه خانگی ام با حمید جبلی و شاهرخ فروتنیان دورهم جمع می شویم و با هم کار می کنیم. البته مدتی هم هست که با سمپوزیوم مجسمه سازی آشنا شده ام. آنها به من اجازه می دهند که لباس کار بپوشم و در کنارشان غرق در لذت مجسمه سازی شوم.» اول خیمربازی را امتحان کنید بازیگر نقش آقای پدر در مجموعه «زیزی گولو» اعتقاد دارد مجسمه سازی اصلا کار عجیب و غریبی نیست و با هر امکاناتی می شود وارد آن شد: «مجسمه سازی کار عجیبی نیست و مواد عجیب و غریبی هم نمی خواهد شما با هر چیزی می توانید مجسمه بسازید و این بستگی به خلاقیت و فکر شما دارد. اما مواد اولیه ای که برای ساخت مجسمه مرسوم است خمیر مجسمه سازی است. البته من توصیه می کنم هرکسی در قدم اول، مجسمه سازی را با خمیر بازی امتحان کند تا ببیند اصلا به این کار علاقه دارد یا نه. خمیر مجسمه سازی چیزی شبیه خمیر بازی است که به زور بازوی بیشتری برای شکل گیری نیاز دارد. این خمیرها را هم می شود در بیشتر لوازم التحریر فروشی های پیدا کرد. قیمت هر کیلو خمیر مجسمه سازی بیشتر از ۱۰ هزار تومان نیست و شما با هر کیلو از آن می توانید یک مجسمه ۲۰ سانتیمتری بسازید. نکته مهم این است که علاقه مندان به هنرهای تجسمی باید صبر و حوصله داشته باشند و برای این کار وقت بگذارند، زمانی که هر مجسمه برای تمام شدن نیاز دارد بستگی به مهارت، اندازه مجسمه و همت تان دارد گاهی اوقات ممکن است کار یک مجسمه دو روزه تمام شود و گاهی هم باید ماه ها روی آن وقت گذاشت که مجسمه های دسته دوم، طبیعتا گرانقیمت تر هستند. البته مواد دیگری هم برای این کار وجود دارد که می توان از آن استفاده کرد. گل سفالگری، موم، سنگ، فلز، چوب و... مجسمه سازی با سایر مواد هم بستگی به فکر و خلاقیت شما دارد اما من تاکیدم روی این است که اگر کسی می خواهد خودش را امتحان کند اول کار نرود سراغ گل و موم. کار با موم و گل به ظاهر ساده است اما من هنوز خودم درست بلد نیستم با آنها کار کنم، با خمیر مجسمه سازی می شود خرابکاری ها را جبران کرد.» وقتی کار سخت می شود داخل کارگاه امیرحسین صدیق یک میز پر از لوازم و ابزار مختلف است که صدیق شروع می کند به معرفی کردن آنها «اولین و مهم ترین ابزاری که باید در کار مجسمه سازی از آن استفاده کنیم، ابزار کاهنده است. این ابزار اشکال مختلفی با لبه های تیز و گرد دارند، تعدادی از آنها هم شبیه چاقو تیز هستند.» امیرحسین صدیق در کارش به جای این نوع ابزار از چاقوی میوه خوری هم استفاده می کند چون کار با چاقوی میوه خوری برایش راحت تر است. بقیه لوازمی که برای این کار لازم است را می شود از لوازم التحریری ها با قیمت مناسب خریدار کرد. در کارگاه آقای بازیگر چراغ الکلی، ابزار نوک تیزی شبیه فرز انگشتی، اره دستی، اره برقی، چکش، سمباده و... هم به چشم می خورد که این ابزار برای کار با موم، چوب و سنگ استفاده می شوند. مجموع این وسایل به گفته آقای بازیگر کمتر از ۵۰۰ هزار تومان هزینه بر نمی دارد. اگر قصد دارید وارد این کار شوید و مجسمه های سنگی و چوبی هم بسازی باید نکات ایمنی را جدی بگیرید تا مشکلی درخصوص استفاده از فرز و اره برقی برایتان پیش نیاید.» همین که حالش را ببرید کافی است قسمت آخر این گفت و گو برمی گردد به سوال غیرمنتظره ای که از امیرحسین صدیق می پرسیم: «این مجسمه ها را چند می فروشید؟» صدیق می گوید: «همه چیز بستگی به سلیقه مشتریانم دارد. اگر کارهایم با سلیقه و ذائقه مردم هماهنگی داشته باشد شاید با فروش آنها سود خوبی به دست بیاید. راستش را بخواهید زمانی استادی به من گفت که اگر وارد این کار شدم هیچ وقت به درآمد آن فکر نکنم و همین که حالش را ببرم برایم کافی است. اگر مجسمه را با حال خوب بسازم، کسی که آن را از من می خرد هم حالش خوب می شود. با وجود این، مجسمه سازان زیادی هستند که از این راه پول در می آورند و روزگار می گذرانند. در این کار خلاقیت، درایت و استعداد حرف اول را می زند. اگر سلیقه مردم را به خوبی بشناسید و طبق آن کار کنید حتما درآمد خوبی هم خواهید داشت چرا که مواد اولیه این هنر ارزان است اما هنری که شما روی آن پیاده می کنید به آن ارزش و قیمت می دهد.» برای شروع کار مجسمه سازی باید به چه کلاسی بروید؟ دست به کارهای خطرناک بزنید همانطور که امیرحسین صدیق می گوید مجسمه سازی یا باید از درون بجوشد و یا باید زیر نظر استادان این هنر، آموزش های لازم را ببینید. البته راه دوم راهی است که تمام علاقه مندان به این حرفه از جمله امیرحسین صدیق توصیه می کنند. بری همین بد نیست کمی هم درباره کارگاه های مجسمه سازی صحبت کنیم. به خاطر این موضوع سری به کارگاه معتبر مجسمه سازی در تهران می زنیم تا اطلاعات مربوط به آن را دریافت کنیم. کلاس های مجسمه سا زی را معمولا به صورت عمومی تشکیل می دهند و تعداد هنرجوهای این کلاس از ۴ نفر شروع می شود و در بعضی از کلاس ها تعداد هنرجوها به ۱۳ نفر هم می رسد. تعداد دوره هایی که باید در این مجموعه بگذرانید بستگی به استعداد شما و همچنین مواد اولیه ای دارد که با آن کار می کنید. ممکن است کسانی باشند که به مدت ۴ سال دوره های مختلف را بگذرانند اما هنوز کار را خوب یاد نگرفته باشند یا برعکس کسانی بعد از طی کردن دو دوره بتوانند به خوبی خودشان را نشان بدهند. هر ترم این کلاس ها ۹ جلسه و هر جلسه به مدت ۴ سال است که با قیمت هر ترم تا ۹۰۰ هزار تومان برگزار می شود.» حالا اگر دوست دارید از این کار پول در بیاورید متخصصان این رشته هنری به شما پیشنهاد می کنند: «ضمن داشتن علاقه، استعداد، پشتکار و خلاقیت شما باید به صورت حرفه ای این کار را دنبال کنید تا جایی که بتوانید با دستگاه های بزرگ و با مصالح سخت کار کنید و به آنها شکل بدهید. در این زمان شما تبدیل به یک مجسمه ساز موفق و خبره شده اید که ضمن لذت بردن از این کار، می توانید سود خوبی هم به دست بیاورید.»