ضدیت با مسلمانان؛ کمک به داعش

دیپلماسی ایرانی: نزدیک به 15 سال از حوادث 11 سپتامبر و 5 سال از کشته شدن بن لادن، مهمترین چهره القاعده می گذرد. با این حال آمریکا و جهان در حال حاضر با تهدید جدیدی از تروریسم رو به رو هستند. این واقعیت تلخی است که مردم باید در آستانه انتخاب رئیس جمهور بعدی که فرمانده کل قوا در آمریکا خواهد بود، به آن توجه کنند. با آغاز شدن جنگ داخلی در برخی از کشورهای خاورمیانه، گروه های افراط گرا فرصت را غنیمت شمرده و کنترل برخی از سرزمین ها را به دست گرفتند. یکی از مهم ترین مسئولیت های رئیس جمهور بعدی، بدون شک از میان بردن برنامه های این تروریست ها و تغییر شرایطی است که بستر خیزش آنها را فراهم کرده است. کوچک جلوه دادن خطر این گروه ها اشتباهی بزرگ است. علی رغم همه تلاش های انجام شده برای از میان بردن رهبران القاعده و تضعیف داعش در عراق و سوریه، این گروه ها خاصیت انطباق پذیری داشته و می توانند خود را احیا کنند. اگر چه این گروه ها تهدیدی حیاتی علیه آمریکا محسوب نمی شوند، اما خشونت و میل آنها به نسل کشی در عرصه جهانی بی سابقه است. از طرف دیگر تجربه نشان داده است که چنین گروه هایی را نمی توان تحت محافظت قرار داده و کنترل کرد. تجربه نشان داده است که وقتی این گروه های تروریستی فرصت بروز پیدا می کنند حتما از آن برای ایجاد بی ثباتی و اشاعه خشونت استفاده خواهند کرد. افزون بر این بنیان جوامع آزاد بر آزادی اقدام پا بر جا است. اگر تروریسم بتواند همان طور که قصد دارد به تلاش خود برای لطمه وارد کردن به این اصل ادامه دهد، دموکراسی غربی مورد تهدید قرار می گیرد. این موضوع نگرانی های جدی در مورد بحث های مطرح شده پیرامون برخورد با اسلام و مسلمانان ایجاد می کند. برخی اقدامات تبعیض آمیز بر پایه مذهب را برای حفظ امنیت ضروری می دانند. برخی دیگر این دعاوی را شعارهای تفرقه افکنانه ای می دانند که از سوی کمپین های انتخاباتی افراطی در آمریکا و اروپا مطرح می شود و پس از انتخابات دیگر از آنها خبری نخواهد بود. به لحاظ سیاسی، چنین مفاهیمی کاملا غیرسازنده هستند و مخاطرات تروریستی را که پیش از این وجود داشتند به قشری از شهروندان نسبت می دهند. به عنوان یک ایده می توان آنها را ایده هایی زهرآگین دانست که آثار آن از جامعه سیاسی پاک نخواهد شد. صرف نظر از جنبه های اخلاقی موضوع، کسانی که ایده اخراج مسلمانان از کشور را مطرح می کنند، در حال انجام همان چیزی هستند که دلخواه داعش و القاعده است. تروریست ها به وضوح به دنبال تحریک شکاف تمدن ها هستند و سعی می کنند به مسلمانان القا کنند که آمریکا با آنها و مذهبشان سر ستیز دارد. زمانی که سیاستمداران غربی شروع به اتخاذ سیاست های تبعیض آمیز علیه مسلمانان کنند، مسلمانان نیز تبلیغات تروریست ها را باور می کنند. از سوی دیگر با چنین اظهاراتی غرب مهم ترین متحدان خود برای مبارزه با داعش یعنی مسلمانان را با خود بیگانه می کند. در دوران اشغال عراق، آمریکا توانست القاعده را عقب براند چرا که موفق شد عراقی ها بویژه اهل تسنن را متقاعد کند که برای مبارزه با افراط گرایان با یکدیگر متحد شوند. به همین ترتیب در افغانستان نیز ساقط کردن طالبان از قدرت تنها در سایه همکاری با مسلمانان افغان میسر شد. خوشبختانه هم اکنون صدها هزار مسلمان خود علیه داعش می جنگند و خواهان شکست و نابودی آن هستند. این گروه ها شامل مسلمانان افغانستان، نیروهای کرد و اعراب می شوند. آمریکا باید تلاش بیشتری برای حمایت از این متحدان داشته باشد. بدون شک بازپس گیری سرزمین های تسخیر شده، نیازمند نیروی زمینی است. سوال این است که آیا نیروهای آمریکایی باید برای این عملیات وارد سوریه، عراق، یمن، نیجریه، مالی، سومالی و لیبی شوند؟ کسانی که از مسلمانان بدگویی می کنند و به آنها ظن و گمان دارند، بار سنگین عملیات زمینی را به دوش ارتش آمریکا می اندازند. از آنجایی که خطر تروریسم و افراط گرایی اسلامی بسیار جدی است، سیاستمداران متعصب آمریکایی و اروپایی باید در اظهارات بی پایه و متعصبانه خود علیه مسلمانان تجدیدنظر کنند. تحقیر یک باور مذهبی و قائلان بدان، نه تنها با ارزش های آمریکایی در تعارض است، بلکه منافع ملی آمریکا را نیز به خطر می اندازد.