دیپلماسی در عمل، یادداشت‌های سفیر سابق ایران در رومانی

سرویس فرهنگی فردا؛ رسول رضایی: کتاب دیپلماسی در عمل (یادداشت های دوران سفارت) عنوان کتاب خاطرات دکتر بهادر امینیان سفیر پیشین کشورمان در رومانی است که توسط انتشارات وزارت امور خارجه به چاپ رسیده است. آن چه این کتاب را نسبت به سایر نوشته‌هایی از این دست متمایز می‌کند حس شورانگیز مولف است که در سراسر کتاب به روشنی به چشم میخورد. دکتر امینیان که نشان افتخار جانبازی دفاع مقدس را نیز به سینه دارد فارغ از تمام تعلقّات و دلبستگی‌های مرسوم مناسبات دیپلماتیک در نیالوده‌ترین شکل ممکن در کسوت سفیر جمهوری اسلامی ایران ادای وظیفه کرده است. او به تاسی از مجاهدت های همرزمان شهیدش در هشت سال دفاع مقدس، این بار درقامت یک دیپلمات بسیجی و طراز انقلاب اسلامی ظاهر می‌شود و با همان وارستگی دوران جنگ در آوردگاه های دیپلماسی نیز استعلای هرچه بیشتر نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را می‌جوید. مخاطب با مطالعه این کتاب پی به این نکته می‌برد که جمع بین مشی انقلابی و رویه‌های دیپلماتیک هیچ امتناعی ندارد و می‌توان خاکریز جهاد را به درون سفارت‌خانه‌ها کشاند و مجاهدت گونه منافع ملی را استیفاء نمود.

این کتاب در نمایشگاه کتاب امسال، واقع در سالن ملل، انتشارات وزارت امور خارجه آماده عرضه به عموم است.

در بخشی از این کتاب این طور می‌خوانیم :

به هرحال مراسم (تقدیم استوارنامه) به خوبی انجام شد و ما با ماشين خودمان كه رويش هم پرچم ايران نصب بود از كاخ بيرون آمديم. در برگشت بهتر می‌شد فارغ از دغدغه شكوه ظاهري وتشريفات، كاخ و محوطه آن را ديد. خوب يا بد بخش بزرگي از مسايل يك ديپلمات با تشريفات آمیخته و عجين است. خطرش اين است كه آدم يادش برود و باور كند. از پشت ديوارهاي بلند كاخ و از پشت شيشه هاي بنز دنيا چيز ديگري است. دور از واقعيت و صفا وصميميت. خطر آنست كه انسان عادت كند به زندگي در چنين فضايي،چنين كاخي،چنين غذايي، كه همه چيز برايش مهيا باشد ،كه در را برايش باز كنند، راننده، خدمتكار، در طبقه اشراف بودن، همه چیز در خدمتش بودن، كه لابد با بقيه فرق دارد كه...... و واي بر انسان. ذي بسيجي؟؟ ذي طلبگي؟ يادم ميايد مدتها پيش در دفتر خاطراتم نوشتم به خدا من بسيجي بوده‌ام و اين شيوه زندگي را اگر باور كنم يعني مرگ و نيستي. ...