«عمار»، الگویی برای سیاستگذاری راهبردی جشنواره جهانی فجر

نسیم آنلاین: بین الملل فجر در حالی دومین دوره مجزای خود از جشنواره فجر را برگزار کرد که به یک دلیل عمده و آن هم نبود فیلم و فیلمساز معتبر جهانی نتوانست بازخورد رسانه ای مطلوبی حتی در کشورهای منطقه داشته باشد. این عدم بازخورد یک دلیل عمده داشت و آن هم هدف گذاری غلط دست اندرکاران جشنواره و در پله ای بالاتر دست اندرکاران سازمان سینمایی برای این جشنواره. هم ریاست سازمان سینمایی و هم دبیرخانه بین الملل و در راس آن رضا میرکریمی به دنبال این بودند که به هر قیمتی که شده بر تصمیم خود در جدایی بین الملل از فجر اصرار کنند بدون آن که یادشان باشد هدف اصلی برگزاری هر جشنواره ای قبل از هر چیز نمایش فیلم معتبر است. جشنواره ای که فیلم برای رونمایی نداشته باشد مانند مزرعه ای است که بخواهد بدون بذر، محصول بدهد. اینکه دست اندرکاران بین الملل مدام بر طبل استقبال از ورک شاپ هایشان می کوبند و ورک شاپها را در فضای باز برگزار می کنند تا جمعیت حاضران در آن در کانون توجه قرار گیرد فقط برای آن است هدف اصلی جشنواره که نمایش فیلم بوده برآورده نشده. بین الملل فجر را مقایسه کنیم با جشنواره عمار که آن هم جشنواره ای جوان است به سادگی درمی یابیم که چطور می شود هدف گذاری صحیح درباره عمار به پر شدن سالن های نمایش فیلم منجر می شود بدون آن که عماریون ناهار و شام برای مهمانان سرو کنند. اما بین الملل فجر چون هدف گذاری صحیح نداشته حتی با سرو صبحانه در کنار ناهار و شام هم نمی تواند مخاطب جلب کند. جشنواره عمار با قرار دادن نوعی سیاستگذاری استراتژیک سعی می کند به جلب فیلمسازانی مبادرت کند که در همه این سالها به دلیل دوری از فضای شبه روشنفکرانه طرد شده اند و البته که آثار این فیلمسازان که در میان آنها استعدادهای فراوان هم وجود دارند می تواند بدنه مخاطب را هم به جشنواره عمار بکشاند. اما بین الملل فجر چه کرده؟ سیاستگذاری این جشنواره مبتنی بوده بر آن که تعدادی از فیلمهای ایرانی دیده شده در جشنواره فجر را در قالب بازار فیلم و تعدادی فیلم فرنگی بی نام و نشان را در در قالب بخشهای رقابتی به نمایش درآورد. البته یکی دو فیلم ایرانی بی کیفیتی که به جشنواره فجر راه پیدا نکرده بودند هم به بخش رقابتی این جشنواره راه یافتند! طبیعی است که نمایش این فیلمها نتواند کمترین جذابیتی برای مخاطب داشته باشد و سالنهای نمایش فیلم بین الملل فجر سوت و کور باشد. مدیران بین الملل فجر اگر می خواهند برای سال آینده هم بودجه میلیاردی را برای برگزاری جشنواره داشته باشند لااقل نیم نگاهی کنند به شیوه برگزاری عمار؛ در آن صورت هم مخاطب بیشتری خواهند داشت و هم کمتر سرمایه های ملی را تلف می کنند.