حزب الله یک نهاد منتخب است

دیپلماسی ایرانی: برای ششمین سال است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را که در پی دیدارش با مقام های فعلی و سابق امریکایی نوشته است، منتشر می کند. امسال نیز بر اساس همان رویه دیپلماسی ایرانی تلاش دارد این یادداشت ها را ترجمه و منتشر کند. با این تفاوت که از لحاظ زمانی تلاش می شود نزدیک تر به زمان انتشار آن در روزنامه مرجع یعنی روزنامه النهار باشد و کاربردی ترین آنها در این جا انتخاب و منتشر شود. اهمیت این یادداشت ها در این است که به روز هستند و مطابق با تحولات جاری در منطقه تهیه شده اند و در آنها نکاتی مشاهده می شود که برای خوانندگان می تواند جذاب باشند. در این جا قسمت دوم آن را می خوانید:

در دیدارم با یکی از کارمندان عالی رتبه سابق امریکایی که در حال حاضر نیز در اداره های مختلف امور خاورمیانه فعالیت دارد، صحبت از منصب معلق مانده ریاست جمهوری در لبنان و "زباله های" آن و احتمال این که به کشوری شکست خورده تبدیل شود، اگر همین الآن هم نشده باشد، صحبت شد. سپس پرسید: «اگر انتخاب رئیس جمهوری در لبنان بعد از دو سال ناتوانی همچنان ادامه یابد یا به تاخیر بیفتد.» بعد از کمی مکث ادامه داد: «عربستان دلیل اصلی رادیکالیسم و افراط گرایی اسلامی در جهان عرب است. سال های طولانی است که هزاران مبشر و دعوت کننده به همراه مبالغ کلانی از واحد پولی امریکا و میلیون ها نسخه از قرآن کریم به سراسر دنیا می فرستد و از کافران و مومنان به ادیان دیگر دعوت می کند که به اسلام بگروند. عربستان در گذشته از قاعده حمایت مالی می کرد و به همراه ترکیه و قطر از داعش حمایت مالی می کند. نمی دانم در آخر این کشور تجزیه خواهد شد یا خیر. رسانه ها هیچ چیزی درباره حوادثی که در این کشور رخ می دهد مثل عملیات کشتاری که علیه شهروندان این کشور در منطقه الشرقیه می شود، نمی گویند. عربستان معتقد است که شاید هم به این باور رسیده که می تواند همه چیز را با پول بخرد.»

پرسیدم، درباره ایران چه می دانی؟ جواب داد: «ایران کشور جدی است، ترکیه هم جدی است و البته اسرائیل هم. چه خبر از سوریه و به نظرت آینده آن چه می شود؟» گفتم: «تجزیه واقعی غیر رسمی طولانی مدت تا راه حلی پیدا شود. روس ها از "سوریه مفید" آن طور که خودشان می نامند، به تقاضای ایران وقتی که احتمال فروپاشی آن در تابستان گذشته بسیار افزایش یافت، حمایت کردند. اما به اعتقاد من به رئیس جمهور اسد کمک نکردند تا همه سوریه را پس بگیرد. بعید است راه حلی حاصل شود و به سال ها یا شاید هم دهه ها و شاید هم بیشتر زمان نیاز دارد. آزادسازی رقه از داعش به کمک روس ها تمام نخواهد شد بلکه فرماندهان امریکایی و "پیمان مبارزه با تروریسم" در زمانی که هنوز تعیین نشده است وارد عمل خواهد شد. تا زمانی که اوباما هست امریکا ارتش زمینی نخواهد فرستاد. (No Boots on the ground) شاید سوری های اسلام گرای میانه رو و "ارتش آزاد سوریه" به فرماندهی امریکا این کار را بکنند. اما درباره موصل عراق، دولت عراق نمی تواند این شهر را از داعش پس بگیرد مگر به کمک نیروهای امریکایی. امریکا هم الآن قصد انجام چنین کاری ندارد. شاید این احتمال وجود داشته باشد که یک جریان سنی جدید و دیگری شیعه در عراق به وجود بیاید.»

نظر داد: «شاید جنگ 10 سال طول بکشد تا زمانی که عربستانی ها عملا نه فقط کلامی به اعتدال برسند. بگو نظرت درباره ایران و طرحش چیست؟» جواب دادم: «به نظرم آن طرح ایرانی که پادشاه اردن آن را "هلال شیعی" می نامید به پایان رسید یا می رود به پایان برسد. کنترل تهران بر اساس محوری است که از تهران تا بغداد و دمشق و بیروت و غزه امتداد می یابد. در عراق بغداد و جنوب را دارد، در سوریه، "سوریه مفید" را دارد، در غزه تقریبا حضورش تمام شده است. در لبنان همچنان نفوذ بزرگی به واسطه حزب الله و طرفداران آن دارد. اما همچنان مبارزه می کند و آن چه به دست آورده را در تمامی این کشورهای هلال مذکور حفظ می کند و در بالاترین حد نگه می دارد و از آنها برای تقویت موقعیت خود در مذاکرات فراگیر با امریکا وقتی زمانش برسد، استفاده می کند. کردهای عراق خودمختاری دارند و شاید به کشور مستقل تبدیل شوند. اما کردهای سوریه هم شاید شانس رسیدن به خودمختاری را داشته باشند. مشکل ترکیه با کردها از جمله قوی ترین حزب آنها پ.ک.ک ادامه دارد که از دهه ها پیش جنگ چریکی با آنها دارد.» جواب داد: «ممکن بود ارتش ترکیه می توانست کاری کند اما رئیس جمهور اردوغان آن را تضعیف کرد. با این وجود کسی نمی داند تحولات چگونه خواهد شد. شاید سیاست اردوغان در ترکیه زیاد طول نکشد.»

سپس حرف به حزب الله کشید، پرسید: «پس از سید حسن نصرالله چه خواهد شد؟ با اسرائیل صحبت کردیم. شاید بعد از او گروه های دیگری به وجود آیند که هم برای لبنان و هم برای اسرائیل خطرناک باشند. نظر تو چیست؟» جواب دادم: «در حزب الله موسسه هایی هستند که اعضای آنها اکثرا منتخبند. در حزب الله هم نظام مشورتی حاکم است هم در عین حال نظام دست آهنین. فراموش نکن که ایران در تاسیس آن سهیم بود و از آن حمایت کرد و همراه آن بود و همچنان به این حمایت ادامه می دهد تا رها نشود و تکه تکه نشود. مثل احزاب موجود در لبنان نیست که همه آنها یک رئیس دارند و اعضایش یاران و دوستان یا خانواده آن رئیس هستند.» پرسید: «اسرائیل می گوید که شمار اعضای حزب الله به همراه همه افراد مبارز آن در حدود 20 تا 30 هزار نفر است.» جواب دادم: «خیلی بیشتر از این عددها است. وارد اعداد و ارقام و برآوردها نمی شوم اما این که می گویند به اندازه یک ملت نیرو دارد، مبالغه نیست.»