خط فقر تهرانی‌ها در دولت روحانی چقدر شد؟

خبرگزاری تسنیم: در حالی حقوق بیش از 13 میلیون کارگر در کشور حدود 1 میلیون تومان است که سخنگوی دولت خط فقر تهرانی‌ها را 3 میلیون تومان می‌داند. محمدباقر نوبخت، رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌‌ریزی کشور در جلسه علنی روز گذشته مجلس با تأکید بر "تقاضا می‌کنم چنین تکلیف مالایطاقی را به دولت تحمیل نکنید، غیر از اینکه دولت قادر به حذف یارانه 24 میلیون نفر نیست" اظهار داشت: واقعاً از مجلس نهم که حامی افراد کم‌درآمد است هم این تصور نمی‌رود که در پایان کار خود یارانه نقدی 24 میلیون نفر را حذف کند، در حالی که شما می‌دانید درآمد 3 میلیون تومانی یک کارمند در شهری مثل تهران زیاد نیست، این فرد نزدیک همین رقم را باید اجاره‌خانه بدهد و باید هزینه تحصیل فرزندانش را تأمین کند آن هم با همین وضعیت که یک درآمد هم بیشتر ندارد. سخنگوی دولت در پایان با تأکید بر این سؤال "اگر دولت یارانه یک کارمند با درآمد سه‌میلیونی را قطع نکند مجرم است؟" بیان کرد: آیا این انصاف است که در پایان این مجلس که این‌همه به دولت کمک کرد، چنین مصوبه‌ای داشته باشد؟ لذا از مجلس محترم تقاضا می‌کنم با پیشنهاد کمیسیون تلفیق مخالفت کنید. در شرایطی که دولت با حذف یارانه برخی افراد پُردرآمد جامعه با داشتن درآمد ماهانه 3میلیون تومانی مخالف است، چگونه است در شورای عالی کار هنگام تعیین مزد کارگران، دشواری زندگی کارگران با حقوق 1 میلیون تومان را مد نظر قرار نداده است؟! از صحبت‌های نوبخت به‌اعتقاد کارشناسان اقتصادی این مفهوم برداشت می‌شود که 3میلیون تومان خط فقر در شهرهای بزرگ کشور از جمله تهران است. اگر به‌اعتقاد علی ربیعی،‌ وزیر تعاون،کار و رفاه اجتماعی حداقل دریافتی کارگران متأهل دارای دو اولاد در سال 1395 با احتساب 14 درصد افزایش، 11 میلیون و 345 هزار و 992 ریال باشد، نزدیک به 1 میلیون و 700هزار تومان فاصله حقوق کارگران و خط فقری است که دولت به آن اعتقاد دارد. خانواده کارگری با دامنه پوشش گسترده و بزرگ به‌عنوان بزرگترین و تأثیرگذارترین قشر جامعه در مناسبات اقتصادی از تولید گرفته تا مصرف، برای خود اندکی تعادل ایجاد کرده بودند که در سالهای گذشته 186درصد قدرت خرید خود را از دست دادند و حال دیگر با ازدست دادن قدرت فعلی خود در سال 95 با مشکلاتی متعدد‌تر روبه‌رو شده‌اند، و قدرت خرید خود را بیش از گذشته از دست داده‌اند. به‌راستی دولت تدبیر راهکاری برای حمایت از بزرگترین و تأثیرگذارترین قشر جامعه در مناسبات اقتصادی دارد؟