شورای روستاها با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته اند

سلام جغتای: در حال حاضر شورای اسلامی شهر، بخش و روستا در کنار سایر نهادها و برخی شوراهای دیگر به مردم خدمت رسانی می کنند. نقش و اهمیت شوراهای اسلامی در مدیریت شهر و روستا بر کسی پوشیده نیست وهمین شوراها هستند که بر اساس قانون با انتخاب شهردار در شهرها و دهیار در روستاها سکان مدیریت را در دست دارند.

اما حقیقت تلخی است که اعضای شوراهای اسلامی بخش و روستا را نه تنها رنج می دهد بلکه به نوعی شان و منزلت این نهاد مردمی و ارزشمند را پایین آورده است.

در دنیای امروزه هر کسی برای خود شغل، فعالیت اقتصادی و برنامه ای برای استفاده بهینه از اوقات فراغت دارد و بی شک هیچ کسی حاضر نیست و نمیتواند در یک دوره چهارساله از جیب شخصی برای امور دیگران هزینه کند.

واقعیت این است که شوراهای اسلامی روستاها بعلت بی تدبیری مسئولین فرادست از هرگونه درآمد مالی حتی اندک هزینه ای برای امور جاری نیز محرومند. در واقع شوراهای اسلامی روستاها حتی بخواهند به اداره ای یا ماموریتی برای رسیدگی و حل مشکل مردم بروند هزینه کرایه ماشین را نیز باید خودشان و بصورت شخصی بپردازند.

در یک کلام نه حق ماموریتی و نه هزینه ای برای پیگیری امور تخصیص می یابد و جالب این است که مردم از این واقعیت خبر ندارند و مدام از شوراهای اسلامی درخواستهایی مختلف و گوناگون دارند و واقعا می توان گفت که شورا های اسلامی روستاها با سیلی صورت خود را سرخ نگهداشته اند.

بودجه ای اندک که به حساب دهیاری ها واریز میگردد فقط و فقط برای امور دهیاری، هزینه های عمرانی و فرهنگی و عیدی و پاداش دهیاران عزیز است و در این میان شوراهای اسلامی دستشان خالی است. حق الجلسه ای که بطور سالیانه و در پایان سال عاید اعضای شورا میشود بسیار ناچیز و برای خیلی از مردم غیرقابل باور است؛ مبلغی بسیار اندک و آن هم در برخی از روستاها است و شورا ها هم این مبلغ ناچیز را برداشت نمی کنند چون باز گوشه از مشکلات روستا شاید با همین مبلغ ناچیز حل شود.

البته این افراد هرگز برای کسب مال و درآمد پا به این عرصه نگذاشته اند اما انتظار میرود لااقل هزینه های جزیی و جاری شوراها در بودجه روستاها در نظر گرفته شود بطوریکه بتوان بیشتر و بدون دغدغه پیگیر حل مشکلات مردم شد و در مدیریت مناطق که در وهله اول وظیفه مسئولین شهرستان می باشد، مشارکت نمود.

شورا های اسلامی روستاها درجلساتی که با دهیاری ، بسیج ، کانون و… برای مراسمات مختلف دارند و مطمئنا مراسمی که میخواهند بگیرند باید هزینه ای را برای آن مراسم پرداخت کنند و جالب اینجاست که همه ارگانها با جرات فراوان مبلغی را قبول میکنند تا پرداخت کنند ولی شورا دراین میان سرش را پایین می اندازد و به دهان دهیار چشم می دوزد که آیا مبلغی را بگوید یا نه …

در واقع شرایط طوری شده است که بالاجبار باید قانون را دور زد و با فاکتورهای دروغین با همکاری دهیاری ها هزینه های شورا را پرداخت نمود و آن هم بسیار سخت است چون باید فاکتورهایی نوشت تا امور مالی دهیاری ها و بخشداری را قانع کرد و فاکتورهایی که نوشته می شود باید در مصوبه شورا باشد که این بسیار غیرمنطقی و دور از شان شورای اسلامی است.

شاید مسئولین محترم بگویند که شورا ها می توانند طبق دفتر چه عوارضی که دراختیار دارند عوارض بگیرند ولی باور کنید سخت است چون شوراها و دهیاران قبلی نمی گرفتند و به یک باره از مردم عوارض گرفته شود مردم قبول نمی کنند داریم که شوراهای دوره های قبل دفترچه عوارض را با نرخ های مختلف مصوب کردن ولی متاسفانه اجرایی نکردند. ولی در شهر ها شهر داری ارگانی هست که حمایت می شود و مردم هم هیچ گونه اعتراضی نمی توانند بکنند ولی از دهیار چه کسی می تواند حمایت کند اگر در روستایی عوارض گرفته شود و درروستای دیگر گرفته نشود مردم هم باید بگویند مگر روستای ما با روستای دیگر چه فرقی دارد. و جواب دهیار جز سکوت چیز دیگری نیست…

شورای اسلامی شهرها مبلغی بعنوان حق الجلسه دریافت میکنند و ارگانی به نام شهرداری دارند که به راحتی می تواند عوارض مصوب را دریافت نماید. اما شوراهای روستا ها متاسفانه نمی توانند به راحتی ابن کار را انجام دهند. در این میان شورای اسلامی بخش مظلومتر از شورای اسلامی روستاست. چرا که آنها حتی دهیار هم ندارد تا به اصطلاح بتوانند قانون را دور بزند. و این درحالیست که وظایف شورای بخش بسیار خطیر و یک شورای نظارتی و فرادست می باشد که باید با علاقه و بدون مشکل به امور روستاها و تطبیق مصوبات سایر شوراها با قوانین بپردازند.

مخلص کلام اینکه انتظار میرود مسئولین ذیربط از جمله بخشداری ها و فرماندار با انعکاس این مشکلات به مسئولین فرادست با یک دوراندیشی به حل این مشکلات کمک نمایند. یقیناً اگر وضعیت به همین منوال ادامه داشته باشد رفته رفته افرادی برای عضویت در شورای اسلامی پا پیش خواهند گذاشت که یا عملاً توانمند نیستند و یا برای دور زدن قانون دست برتری دارند…

شاید این حرف دل خیلی از همکاران بنده باشد. ازهمکاران محترم خواهشمند ام پیشنهادات و نظرات خود را بیان نمایند.