دردسرهای سبک و سنگین محمد بنا!

خبرگزاری ایسنا: اولین رویدادی که کشتی‌گیران سراسر جهان می توانستند برای کسب سهمیه المپیک ریو در آن به میدان بروند، رقابت‌های قهرمانی جهان ۲۰۱۵ در لاس وگاس آمریکا بود که شهریور ماه سال گذشته برگزار شد. در این مسابقات طبق قانون به شش نفر ابتدایی اوزان المپیکی جواز حضور در ریو داده شد. هدایت تیم ملی کشتی فرنگی در این مسابقات بر عهده احد پازاج بود که در پایان، سه فرنگی‌کار ایران شامل سعید عبدولی در وزن ۷۵ کیلوگرم با کسب عنوان پنجمی، حبیب‌الله اخلاقی در وزن ۸۵ کیلوگرم با کسب مدال برنز و قاسم رضایی در وزن ۹۸ کیلوگرم با کسب مدال نقره موفق به کسب سهمیه المپیک برای ایران شدند. حمید سوریان دارنده ۷ مدال طلای جهان و المپیک که به دلیل عدم شرکت در مسابقات انتخابی با حرف و حدیث‌های زیادی در این رقابت‌ها حاضر شده بود عملکرد خوبی نداشت و در نهایت با حذف از این مسابقات نتوانست سهمیه المپیک را برای ایران در وزن ۵۹ کیلوگرم به دست بیاورد. مهدی زیدوند و مهدی علیاری نیز به ترتیب در وزن ۶۶ و ۱۳۰ کیلوگرم از رسیدن به سهمیه المپیک بازماندند تا کشتی فرنگی ایران با کسب نیمی از ۶ سهمیه ممکن به کار خود در این رقابت‌ها پایان دهد. به دنبال نتایج ضعیف کشتی فرنگی ایران، پازاج جای خود را به محمد بنا داد. بنا نیز در ابتدای امر مهمترین هدف خود را کسب ۳ سهمیه باقیمانده عنوان کرد. تمرینات سریعا آغاز شد و بنا نظارت ویژه‌تری بر سوریان، نوروزی و باباجان‌زاده داشت تا این ۳ کشتی‌گیر را مهیای حضور در مسابقات گزینشی المپیک در قزاقستان کند و به گفته خود پس از کسب سه سهمیه باقیمانده، با خیالی آسوده به فکر آماده‌سازی تیم ملی برای حضور در المپیک باشد. ۳ فرنگی‌کار ایران پس از پشت سر گذاشتن تمرینات سخت و پرفشار در اردوهای متعدد سرانجام راهی قزاقستان شدند تا در اولین رویداد کسب سهمیه پس از مسابقات جهانی برای ایران کشتی بگیرند. امیدواری‌های کادر فنی تیم ملی نیز حاکی از این بود که سهمیه‌های باقی‌مانده برای ایران به‌دست می آید. این اطمینان خاطر در مورد سوریان و نوروزی با توجه به تجربه و افتخاراتی که در کارنامه خود دارند بیش از باباجان زاده بود. اما تنها سهمیه‌ای که در این رقابت ها از آن ایران شد توسط امید نوروزی به دست آمد و حمید سوریان در عین ناباوری باز هم عملکرد دور از انتظاری داشت و در همان دور نخست با باخت مقابل حریف نه چندان مطرح خود از ژاپن، از رسیدن به سهمیه المپیک بازماند تا جایی که بنا در اظهارنظری صریح عملکرد شاگرد مورد علاقه خود را «افتضاح» ارزیابی کرد. باباجان زاده هم با شکست مقابل تینالیف کهنه‌کار از کشور میزبان در همان دور نخست، دیگر فرنگی کار ایران‌ بود که نتوانست بلیت ریو را در جیب ایران بگذارد تا بار دیگر نشان دهد هنوز کار زیادی برای ظاهر شدن در حد یک کشتی گیر شش دانگ نه در حد جهانی بلکه در حد آسیا دارد. این مسابقات با حضور کشتی‌گیران قاره آسیا برگزار شد و ناکامی ۲ نماینده ایران در رسیدن به سهمیه المپیک کار کادر فنی تیم ملی و در راس آن‌ها محمد بنا را بیش از پیش دشوار کرد؛ ضمن اینکه افکار عمومی را نیز با یک سوال جدی مواجه کرد: «آیا دیگر می‌توان به سوریان، پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران امیدی برای تکرار موفقیت‌های گذشته داشت؟» بهرام مشتاقی، عضو شورای فنی کشتی فرنگی به دنبال عملکرد ضعیف سوریان در گفت‌وگو با ایسنا تاکید کرد، وی در مسابقات گزینشی بعدی که قرار است اوایل اردیبهشت در مغولستان برگزار شود شرکت نمی‌کند و به جای او سامان عبدولی عازم این رقابت‌ها خواهد شد؛ موضوعی که خیلی زود رنگ واقعیت به خود گرفت و محمد بنا بر روی نام سوریان پرافتخار برای حضور در اولان‌باتور قلم قرمز کشید تا از میان سامان عبدولی و مهرداد مردانی یک نفر را برای حضور در این مسابقات انتخاب کند. البته در این میان عبدولی با توجه به عملکرد خوبش در مسابقات اخیر شانس بیشتری برای حضور در این مسابقات که با حضور کشتی‌گیران سراسر جهان برگزار می‌شود، دارد. در سنگین وزن هم بنا هر چند بر روی نام باباجان زاده خط نکشید اما در کنار او به امیر قاسمی منجزی که اخیرا طلای آسیا را بر گردن آویخته نیز این شانس را داد تا از میان این دو نفر یکی را برای حضور در مسابقات گزینشی المپیک در مغولستان انتخاب کند. کشتی فرنگی ایران دو فرصت برای کسب دو سهمیه باقیمانده در سبک وزن و سنگین وزن دارد، یکی اولان‌باتور مغولستان که با حضور کشتی‌گیران بازمانده از المپیک از سراسر جهان برگزار می‌شود و به ۳ نفر برتر هر وزن جواز حضور در ریو داده می‌شود و آخرین فرصت نیز دو هفته بعد از این رقابت‌ها و اواخر اردیبهشت در استانبول ترکیه خواهد بود که کشتی‌گیران سراسر جهان آخرین شانس خود را برای حضور در المپیک امتحان می‌کنند، با این تفاوت که تنها برای ۲ نفر برتر هر وزن بلیت برزیل رزرو خواهد شد. حال محمد بنا روزهای دشواری را پیش رو دارد؛ روزهایی که ناچار است در سبک وزن به جای سوریان پرافتخار به یک کشتی‌گیر جوان اعتماد کند و در سنگین وزن نیز در کنار نام باباجان‌زاده (کشتی‌گیر مورد علاقه اش) نام یک کشتی‌گیر‌ دیگر را جای دهد تا امیدها همچنان برای اعزام یک تیم کامل به ریو زنده بماند.