حرف‌های هومن سیدی درباره‌ فیلمش

خبرگزاری ایسنا: این فیلمساز همزمان با اکران فیلم تازه‌اش «خشم و هیاهو» گفت: در تلویزیون سیستم عجیبی برای تبلیغات سینما وجود دارد؛ جهان شگفت‌انگیزی که من از آن سر درنمی‌آورم. فاصله بسیار زیادی میان تلویزیون و سینما وجود دارد که بسیار غم‌انگیز است، گویی فعالان این دو عرصه هیچ حرف مشترکی ندارند و این نگاه دردناک است.

وی ادامه داد: اگر قرار باشد هنری را به عنوان هنر برتر انتخاب کنیم، قطعا سینما خواهد بود و تلویزیون و تئاتر زیرمجموعه‌های آن هستند. با این حال سینماگران هرگز چنین ادعایی نداشته‌اند اما فعالان دیگر رسانه‌ها آنان را دشمن خود می‌دانند.

سیدی با اشاره به فعالیتش در هر سه حوزه سینما‌، تئاتر و تلویزیون اضافه کرد: خود را جزو هیچ یک از این دسته‌بندی‌ها نمی‌دانم اما عجیب است که حوزه‌های دیگر اهالی سینما را تافته جدابافته می‌دانند. این نگاه درستی نیست و باعث می‌شود هنرها را به هنرهای کوچک و بزرگ تقسیم کنیم.

او در ادامه درباره وضعیت پخش تیزرهای تلویزیونی فیلمش توضیح داد: هیچ اطلاعی از این موضوع ندارم و فکر نمی‌کنم که قرار باشد تیزرهای خاصی داشته باشیم در حالی که همه فیلم‌ها نیازمند تبلیغات هستند.

سیدی همچنین درباره پخش تیزر بعضی فیلم‌ها در ماهواره و محدودیت‌هایی که گفته می‌شود در پی این تبلیغات برای تبلیغ آن فیلم در داخل کشور ایجاد می‌شود، تاکید کرد: تلویزیون باید حمایت صددرصدی از فیلم‌ها داشته باشد؛ اما وقتی این رسانه کار خود را می‌کند و از سینما حمایت نمی‌کند و سینماگران را اجنبی و دشمن می‌داند، افراد چاره‌ای ندارند و گاه از روی ناچاری به چنین شیوه‌هایی تن می‌دهند. به ویژه اینکه بابت ساخت فیلم هم حمایتی از آنها انجام نمی‌شود بنابراین دست کم باید در تبلیغات و اطلاع‌رسانی از آنها حمایت کرد تا سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده رغبت کنند فیلم بعدی را بسازند. در شرایطی که تهیه‌کننده بابت ساخت فیلمش بدهکار است و در برابر عوامل آن تعهد دارد، چه باید بکند؟!

او افزود: وزارت ارشاد هم که فضای تبلیغاتی ندارد درحالیکه وقتی فیلمی با سختی‌های فراوان ساخته می‌شود، باید به شکل درستی معرفی شود تا تماشاگر آن را ببیند ولی در حال حاضر این اتفاق نمی‌افتد.

کارگردان فیلم «سیزده» خاطرنشان کرد: در وهله اول آثار سینمایی نیازمند حمایت شهرداری هستند تا مکان‌هایی را به تبلیغ فیلم‌ها اختصاص بدهند.

سیدی یادآور شد: دهه 60 و 70 پوستر فیلم‌های سینمایی روی دیوارها قرار می‌گرفت و مردم در سراسر شهر از اکران آثار سینما باخبر می‌شدند اما بعدها سازمان زیباسازی این گونه تبلیغ را کنار گذشت و شهرداری هم اجازه تبلیغات شهری نمی‌دهد ولی شکل درستش این بود که مکان‌هایی را برای تبلیغ آثار تعریف کنند، مثلا گوشه‌ای از دیواری خاص را به تبلیغ آثار سینمایی اختصاص بدهند.

او از شهرداری خواست فضایی را برای تبلیغات فیلم‌ها در نظر بگیرد و توضیح داد: ما به عنوان سازندگان فیلم کارمان را انجام می‌دهیم و فروش فیلم تاثیری در دستمزد کارگردان آن ندارد اما هر هنرمندی دلش می‌سوزد و دوست دارد نتیجه تلاش‌هایش دیده شود و این چنین است که بعضی اوقات بعضی افراد به بدترین و زشت‌ترین راه حل‌ها می‌رسند و می‌بینیم کارگردانی وسط زمین فوتبال برای فیلمش تبلیغ می‌کند چون هیچ چاره دیگری به ذهنش نمی‌رسد.

این بازیگر سینما ادامه داد: در حال حاضر تنها فضای تبلیغات شهری بیلبوردهایی است که خیلی هم خوب جواب می‌دهد اما گرفتن این بیلبوردها با هزینه ساخت یک فیلم برابری می‌کند. مگر یک فیلم چقدر بازگشت مالی دارد تا گرفتن این بیلبوردها برای سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده آن توجیه اقتصادی داشته باشد؟!

سیدی در عین حال با اشاره به بعضی از تبعیض‌ها در تبلیغات و اطلاع‌رسانی تعدادی از آثار سینمایی خاطرنشان کرد: بعضی فیلم‌ها شرایط خاصی دارند یا گروه‌های سازنده لابی می‌کنند و می‌توانند تعداد زیادی بیلبورد بگیرند در حالی که داشتن سه چهار بیلبورد هم جواب نمی‌دهد چون این نوع تبلیغ باید فراگیر باشد؛ به همین دلیل تنها فضایی که برای اطلاع رسانی و تبلیغ فیلم‌ها باقی می‌ماند، فضای مجازی است که آن هم وابسته به خود مردم و تماشاگران است.

کارگردان فیلم «اعترافات ذهن خطرناک من» یادآور شد: یک تهیه‌کننده برای ساخت یک فیلم معمولی در سینما حدود یک میلیارد هزینه می‌کند. اما وقتی شهرداری و تلویزیون از آن فیلم حمایت نمی‌کنند، ناچار است یا به شیوه‌های دیگری تن بدهد یا بپذیرد که فیلمش مهجور اکران شود چون در حال حاضر فیلم‌کشی به معنای واقعی کلمه اتفاق می‌افتد.

بازیگر فیلم‌های «پابرهنه تا بهشت» و «من دیگو مارادونا هستم» فضای تبلیغات فیلم‌ها را بسیار ناامید کننده خواند و در عین حال یادآور شد: البته در همین فضا فیلمی مانند «ماهی و گربه» با وجود اکران محدود در گروه «هنر و تجربه»، به دلیل برخورداری از بیلبوردهای تبلیغاتی به فروش بسیار خوبی دست می‌یابد؛ فیلمی که می‌توانست اکران ناموفقی داشته باشد‌، از بسیاری آثار دیگر بهتر می‌فروشد.

سیدی درباره اکران نوروزی فیلمش «خشم و هیاهو» که همزمان با پنج فیلم دیگر است و اینکه بعضی اعتقاد دارند این چینش به تعدادی از فیلم‌های نوروزی ضربه می‌زند، تصریح کرد: نمی‌دانم چینش فیلم‌ها بر چه اساسی رخ می‌دهد اما به هر حال فیلم‌هایی انتخاب شده‌اند که ظاهرا در گیشه حرفی برای گفتن دارند و هر کدام مخاطب خود را پیدا می‌کنند. ممکن است اکران این آثار در کنار یکدیگر به بعضی از این آثار ضربه بزند اما نباید با نگاهی مجزا فیلم‌ها را دید.

او ادامه داد: با دورنمایی که تصور کرده‌اند، تلاش کرده‌اند فیلم‌های پرفروش را انتخاب کنند تا فروش گیشه سینما در سال جدید با قدرت آغاز شود و از این منظر نگاه درستی است چرا که نوروز همیشه برای سینما خوب بوده اما شکل ایده‌آلش این است که هر هنرمندی دوست دارد فیلمش در کنار فیلم‌هایی اکران شود که ادعای کمتری در گیشه دارند. با این حال باید امیدوار بود که چرخه سینما در سال جدید با قدرت بیشتری کار خود را آغاز کند.

سیدی در بخش دیگری از گفتگو درباره انتخاب نام «خشم و هیاهو » که نام رمان بسیار مشهو ویلیام فاکنر است‌ برای فیلمش توضیح داد: این موضوع را پنهان نکردم و از همان آغاز گفتم که نام رمان "فاکنر" را برای فیلمم انتخاب کرده‌ام. با اینکه فیلمنامه و رمان هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند اما برای من این فیلمنامه به نوعی از دل آن رمان کشیده شده است و نوعی ادای دین من به این رمان است ضمن اینکه عنوان «خشم» به نوعی ویژگی کاراکتر مرد و «هیاهو» به نوعی ویژگی کاراکتر زن فیلمم است.

او درباره انتخاب نوید محمدزاده به عنوان بازیگر نقش اصلی مرد نیز گفت: از زمان نگارش فیلمنامه، نوید در جریان بود و به تدریج آن را می‌خواند و درباره فیلمنامه با یکدیگر گفت‌وگو می‌کردیم و بعد از پایان فیلمنامه نیز طناز طباطبایی به ما پیوست و همکاری ما شکل گرفت.

«خشم و هیاهو» نوشته و کار هومن سیدی است و دو بازیگر اصلی آن نوید محمدزاده و طناز طباطبایی هستند. این فیلم که تهیه‌کننده آن سعید سعدی است، درباره مشکلات زندگی خصوصی چهره‌های مشهور است.

سعید چنگیزیان، بهناز جعفری، رضا بهبودی و رعنا آزادی‌ور دیگر بازیگران این فیلم هستند که به سرگروهی «اریکه ایرانیان» اکران می‌شود.