باید مثل مردم 57 عمل کنیم؛ اما این‌بار در فضایی دیگر

افکارخبر: « محمد علی صائب» فعال فرهنگی و رسانه‌ای کشورمان است و به خوبی به این ماجرا از ابعاد مختلف نگاه کرد. از نظر صائب، در حال حاضر که هرکسی می‌تواند به راحتی رسانه‌ای در اختیار داشته باشد، پس همه مردم باید به پیشبرد اهداف فرهنگی انقلاب در جامعه کمک کند و حالا دیگر این ماجرا منوط به یک طیف و یک جریان نمی‌شود. محمد علی صائب، ضمن نام بردن از ابزارهای نوین اطلاع رسانی در دو جهت فرصت و تهدید، تاکید کرد که لازم است بیشتر روی فرصت‌های آن کار کنیم تا تهدیدهایش برایمان دردسرساز نشود: واقعیت این است که اولین کاری که در این فضا باید بکنیم، بررسی جنبه‌های فرصتی ابزارهای نوین است که آن‌ها را هم بشناسیم و هم به سایرین بشناسانیم. البته قطعا جنبه تهدید هم دارد اما باید بتوانیم توازن را میان این دو رعایت کنیم و از هرکدام درک دقیقی داشته باشیم. حالا از چه نظر می‌گوییم فرصت؟ یکی ازجنبه‌های این ابزارها این است که به هر نفر اجازه می‌دهد یک رسانه شخصی داشته باشد. هر نفر یک کانال، هر نفر یک وبلاگ و ... وقتی این فضا به وجود می آید، وجهه جمهوریتی انقلاب و نظام ما بروز پیدا می‌کند و تک‌تک مردم می‌توانند حرف بزنند. کاملا پیش‌بینی شده است که وقتی این فضا شکل بگیرد، کاملا در جهت پیش بردن اهداف انقلاب به ما کمک می‌کند. ما باید بتوانیم مردم را قانع کنیم که از این جنبه‌های فرصتی استفاده کنند و خودشان، خودشان را نشان بدهند؛ البته مردمی که می‌گویم منظورم صرفا فعالان فرهنگی نیست. منظورم همان مردم سال 57 است. مردم آن زمان یعنی چه کسانی؟ یعنی بقال، یعنی کارگر، یعنی معلم، یعنی کشاورز و .... وی اضافه کرد: پس روال منطقی و درست استفاده از فضای رسانه‌ای و ابزراهای نوین اطلاع‌رسانی این است که این ابزارها باید در خدمت بخش جمهوریتی نظام و انقلاب ما به خدمت گرفته شوند؛ آنقدر که هر مردم به اندازه یک نفر اجازه اظهار نظر داشته باشد. صائب، با اشاره به کم‌هزینه بودن رسانه‌های امروزی و دسترسی بهتر به آن‌ها، راه تاثیرگذاری فرهنگی انقلاب بر فضای جامعه را تولید محتوا از هرکدام از این رسانه‌های شخصی دانست و گفت: در فضای رسانه‌ای جدید، هزینه راه‌اندازی یک رسانه پایین آمده است. مثلا بیست سال پیش ارزان‌ترین رسانه روزنامه‌دیواری‌های مدارس بود که خب فضای محدودی داشت. بعدها، روزنامه و تلویزیون بود که تبلیغ در آن‌ها، گران تمام می‌شد. اما امروز حضور در رسانه بسیار راحت‌تر و تقریبا بدون هزینه است. همه موبایل دارند و هرکسی می‌تواند برای خودش یک گروه یا کانالی در شبکه‌های اجتماعی راه بیندازد. آن وقت است که هرکسی به نوع خوشد می‌تواند رسانه‌های ما و فعالان جبهه انقلابی را در تولید محتوا کمک کند. یعنی من، شما و همه آدم‌هایی که در این زمینه ادعا دارند، به مردم این فرصت را بدهیم که هر کسی در جایگاه خودش محتوا تولید کند و فقط مطالب تولید شده دیگران را از صفحه ای به صفحه دیگر انتقال ندهد. او ادامه داد: آن وقت است که این فضای رسانه‌ای از انحصار در می‌آید. حالا این انحصار می‌تواند انحصار من و شما باشد، یا می‌تواند انحصار ضدانقلاب باشد. هرکسی باید به سهم خودش تولید کننده محتوا باشد و این موضوع باید دائما به مردم یاداوری شود که در این صورت، یک نهضت تولید محتوا راه می‌افتد.اینجا انقلابی‌های ما، از قوم همان کسانی هستند که در انقلاب نقش داشند و حالا هم باید دست به کار شوند و مناسب با زمانه خودشان به نظام و انقلاب کمک کنند. شاید این روند به یک جریانی نیاز دارد که به مردم خودباوری بدهد و مثلا بگوید آقای معلم فلان روستا، تو باید محتوا تولید کنی. آن‌وقت است که یک دفعه ظرفیت‌هایی آزاد می‌شود که می‌تواند بر جامعه حاکم شود و فرهنگ کشور را از محتواهای نامطلوب و غیر مفید دور کند. این فعال فرهنگی و رسانه‌ای کشور به موضوع بی‌اخلاقی‌های فضای مجازی هم اشاره کرد و راه برطرف کردن آن را بالا بردن حجم حرف حق توسط همه رسانه‌های انقلابی دانست و گفت: از نظر من، بی اخلاقی و باطل زمانی مطرح می‌شود که حرف حقی برای زدن نداشته باشیم. اگر به تولید محتوا که اصل اول است به خوبی توجه کنیم، دیگر بی اخلاقی در فضای رسانه ای و مجازی دیده نخواهد شد. صائب افزود: البته تا به آن فضای ایده‌آل برسیم، باید آموزش بدهیم. یعنی چه؟ اینکه وقتی یک بی اخلاقی در حال شکل‌گیری است، نیروهای انقلابی فضای مجازی ما متوجه این اتفاق بشوند و خودشان جریانی برای مقابله با این داستان بشوند. پر تکرار ترین این بی اخلاقی‌ها هم به نظر من انتشار اطلاعات غلط است. شاید مهمترین وظیفه طیف انقلابی در رسانه‌ها، آموزش است که چطور فرق بین خبر درست و نادرست را تشخیص بدهند؛یعنی نوعی سندشناسی به مخاطبانمان بیاموزیم. محمدعلی صائب، در پایان به پتانسیل نمایشگاه رسانه‌های دیجیتال انقلاب اسلامی اشاره کرد و گفت: اگر اراده‌اش باشد، این نمایشگاه می‌تواند موفق باشد. به نظر من اصلی‌ترین مشکل حال حاضر رسانه‌های انقلابی، موازی‌کاری است. هرجایی، هر کمبود و نقصانی داریم، به همان‌اندازه جایی، موازی‌کاری رخ داده است؛ یعنی چند جای دیگر گروه‌های مختلف همان کار را انجام می‌دهند و از کار اصلی باز مانده‌اند. اگر در این تجمع‌ها، آدم‌های فعال در این عرصه دور هم بنشینند و بررسی کنند که کدام کار روی زمین مانده و کادم کار بر عهده سه نفر است، می‌شود نفر سوم را به آن کار عقب‌افتاده هدایت کرد. یعنی اگر قثرار است این نمایشگاه‌ها مفید باشند، باید کارها و فعالیت‌ها به طور دقیقی رصد بشوند و آن‌وقت می‌شود که به صورت کاملا حرفه‌ای، تقسیم کار خوبی صورت بگیرد.