«بریتانیای کبیر» اتحادیه عرب را سعودی کرد
ظهور اتحادیه عرب مانع بزرگی بر سر راه مقاصد شوم آل سعود بود، بنابراین حکومت سعودی تا قبل از مشاوره با متحد بریتانیایی وقت خود منشور اتحادیه عرب را امضا نکرد و این روباه پیر بود که به عربستان توصیه کرد، به صف اتحادیه عرب ملحق شود تا از طریق آن در منطقه فتنه به پا کند.
کد خبر :
486063
خبرگزاری فارس: «حسن علی وولد جمیل» پژوهشگر و فعال رسانهای یمنی در مقالهای با عنوان «اتحادیه عرب یا اتحادیه سعودی» به انتقاد از مواضع حمایتی و جانبدارانه این سازمان بینالمللی-منطقهای از سیاستهای مداخله جویانه رژیم آل سعود در منطقه پرداخت که متن کامل این یادداشت در زیر آمده است:
منشور اتحادیه عرب از یک مقدمه، بیست ماده و سه الحاقیه تشکیل شده که الحاقیه نخست آن در خصوص فلسطین است.
در مقدمه منشور اتحادیه عرب آمده است که هدف از عضویت کشورهای عربی در این سازمان، تقویت روابط فیمابین آنها در چارچوب احترام به استقلال و حاکمیت هر کشوری است، به گونهای که به نفع عموم کشورهای عربی تمام شود؛ همه کشورهای عربی به جز عربستان و یمن این منشور را در تاریخ 22 مارس 1945 امضا کردند.
از زمان چیرگی آل سعود بر ریاض و آغاز دوران نوین فرمانروایی این دودمان بر عربستان (سال 1932) حکومت سعودی به طور عمدی هر حیله و ترفندی برای تضعیف اتحاد و یکپارچگی صفوف اعراب به کار میگرفت، به خصوص که ثروتهای نجومی حاصل از فروش نفت و گاز را در اختیار خود گرفته و از آن برای ایجاد شکاف در بین امت عربی و اسلامی استفاده میکند.
سندی تاریخی به دستخط شخص ملک عبد العزیز، بنیانگذار حکومت عربستان سعودی و پدر پادشاه کنونی این کشور که در سال 2012 فاش شد، خوش خدمتی آل سعود به امپراتوری انگلیس و بالتبع یهودیان صهیونیست را به اثبات رساند.
این دستخط از آن جهت از خون آشامان حجازی گرفته شده که در شرایط آن روز تنها مانعی که از منظر روباه پیر میتوانست بر سر راه این جنایت قرار گیرد عربستان بوده است.
در دست نوشته نامه ملک عبد العزیز بن عبدالرحمن آل فیصل آل سعود به «پرسی کوکس» نماینده وقت بریتانیای کبیر، آمده است: «من سلطان عبد العزیز بن عبدالرحمن آل فیصل آل سعود، نزد سِر «پرسی کوکس» نماینده بریتانیای کبیر، اقرار، هزار بار اعتراف میکنم که هیچ مانعی برسر راه اعطای فلسطین به یهودیان بینوا و غیربینوا، آنگونه که بریتانیا صلاح میداند نمیبینم و من از دیگاه آنها تا قیام قیامت، عدول نخواهم کرد.» و این، نهایت سیاست مکر، خیانت، جنایت و نفاق آل سعود در قبال اعراب و مسلمانان را از آن زمان تا به امروز فاش میکند.
ظهور اتحادیه عرب مانع بزرگی بر سر راه مقاصد شوم آل سعود بود، بنابراین حکومت سعودی تا قبل از مشاوره با متحد بریتانیایی آن زمان خود منشور اتحادیه عرب را امضا نکرد و این روباه پیر بود که به آنها توصیه کرد، به صف اتحادیه عرب ملحق شود تا از طریق آن در منطقه فتنه به پا کند و این سیاست همه شاهان سعودی تاکنون بوده است.
تلاش برای تحکیم روابط بین کشورهای عربی، صیانت از استقلال و حفظ امنیت منطقه عربی و سلامت آن در همه زمینههای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و بهداشتی، اهداف اصلی تاسیس اتحادیه عرب بوده است؛ اما این امر با ذهنیت جاهلی، قبیلهای و بربریت آل سعود تطابق نداشت.
بنابراین عربستان با زیر پا گذاشتن تعهدات درج شده در منشور اتحادیه عرب و به مدد ثروتهای نفتی خود، راه خشونت، ترور و تکفیر دیگران را در پیش گرفت تا با از بین بردن ثبات و امنیت کشورهای عربی، طبق وعده ملک عبدالعزیز، توجه امت عربی را از سمت قضیه اساسی فلسطین به سوی درگیریهای داخلی سوق دهد.
بیش از یک سال است که فلسطین ملتمسانه خواستار برگزاری نشست وزیران خارجه اتحادیه عرب است تا ادامه تجاوزات رژیم صهیونیستی در گرسنه نگاه داشتن ملت بی گناه فلسطین و ارعاب و کشتار هدفمند آنها، یهودیسازی قدس و صدها تجاوز آشکار دیگر این رژیم را که صدای غربیها را هم درآورده مورد بررسی قرار گیرد، در حالی که اتحادیه عرب سکوت و انکار پیشه کرده است.
از زمان آغاز اشغال عراق توسط آمریکا تا به امروز، بغداد خواستار برگزاری نشست ویژه اتحادیه عرب برای بررسی مصیبتهایی است که از اشغالگری و تروریسم بر سر میلیونها تن از مردم این کشور آمده اما هیچ گوش شنوایی تا به حال پیدا نشده است.
سوریه دیگر قربانی سکوت همدستی و خیانت عربستان، قطر و برادران آن در اتحادیه عرب است و جواب جنگ تحمیلی علیه این کشور را با تعلیق عضویتش در اتحادیه عرب دادند، به جای اینکه دست یاری به سوی آن دراز کنند، با حمایت از تروریسم طی پنج سال اخیر تاکنون باعث و بانی ریخته شدن خون هزاران تن از مردم بیگناه این کشور شدند.
پیش از همه اینها سودان بود که در درگیری با شبه نظامیان جنوب این کشور که مورد حمایت اسرائیل بودند، فریاد کمک سر داد اما جوابی نگرفت تا بالاخره این کشور تجزیه شد و امروز هنوز با تهدید دارفور روبرو است.
تصمیمهای اتحادیه عرب و بهتر است بگوییم «اتحادیه سعودی-خلیجی» در راستای منافع خیانتطلبی رژیمهای موروثی است که معنای دموکراسی، آزادی و مشارکت مردمی را نمیفهمند.
از جمله این تصمیمها تصمیم برای حمله به ملت یمن و تجزیه و نابودی این کشور بود، چرا که ملت یمن به دنبال رسیدن به استقلال و آزادی و رهایی از زیر سلطه سعودی بود، همین قضیه درباره ملت بی پناه بحرین هم صادق است.
اتحادیه عرب به سرکردگی عربستان پس از آنکه لیبی را به صحنه کشتار و نابودی مبدل کرد، امروز کشورهای همجوار را که با سیاست مداخله جویانه آل سعود در امور عربی مخالف هستند تهدید میکند و البته همه اینها نقض فاحش منشور اتحادیه عرب شمرده میشود.