عقیقه فرزند سنتی فراموش شده !+دستورات

گلهای بهشت: عقیقه کردن براى نوزاد از مستحبات مؤکد است و کسانى که قدرت مالى دارند مستحب است روز هفتم تولد نوزاد خود عقیقه کنند و اگر روز هفتم تاخیر افتاد ساقط نمى شود، بلکه هر وقت فراهم شد مى توانند عقیقه کنند و اگر براى فرزند عقیقه نکردند مستحب است خودش هر زمانى قدرت پیدا کرد تا آخر عمر آن را انجام دهد. و پرداختن پول عقیقه به فقرا به جاى عقیقه کفایت نمى کند. عیقیقه برای فرزند لازم است! فرزند در گرو عقیقه است! عقیقه از قربانی مهمتر است ! برای شخص پیر هم می شود عقیقه کرد! خود انسان می تواند خودش را عقیقه کند! چه حیوانی را برای عقیقه ذبح نمائیم؟ چه روزی عقیقه نمائیم؟ گوشت عقیقه را چطور مصرف کنیم؟ ذکر هنگام ذبح عقیقه برگرفته شده از http://ahlolbait.blog.ir در استحباب عقیقه بین فرزند پسر و دختر و همین طور بین فرزند اول و دوم و... فرقى نیست ولى مستحب است براى پسرگوسفند نر و براى دختر گوسفند ماده عقیقه کنند عقیقه باید گوسفند یا گاو یا شتر باشد و حیوان دیگر مثل مرغ کفایت نمى کند. عقیقه لازم نیست بره و میش باشد بلکه بز هم کفایت مى کند. و مستحب است چاق و سالم باشد. هنگام سر بریدن دعاى مخصوصى که در مفاتیح الجنان نیز ذکر شده بخوانند. گوشت عقیقه را به طور ساده با آب و نمک بپزند و حداقل ده نفر از مؤمنین را دعوت کنند تا بخورند و براى نوزاد دعا کنند و مى توانند گوشت آن را به صورت خام یا پخته تقسیم کنند. خوردن مادر و پدر و خواهر و برادر نوزاد از گوشت عقیقه مکروه است اما حرام نیست شکستن استخوان هاى عقیقه مکروه است و لذا اگر نخواهند گوشت را قطعه قطعه کنند طورى باشد که استخوان ها شکسته نشود(1) ظاهرا در این مسئله فتواى مراجع تقلید یکسان باشد و چون از مسائل مستحبه است دقت زیاد لازم نیست و براى چند نفر یک عقیقه کافى نیست. (1) جامع المسائل آیت الله فاضل، ج 2، س 1307 و 1309 احادیثی از اهل بیت (علیهم السلام) در مورد اهمیت و احکام عقیقه عیقیقه برای فرزند لازم است! الإمام موسى الکاظم علیه السلام :‏ الْعَقِیقَةُ وَاجِبَةٌ إِذَا وُلِدَ لِلرَّجُلِ وَلَدٌ فَإِنْ أَحَبَّ أَنْ یُسَمِّیَهُ فِی یَوْمِهِ فَلْیَفْعَلْ‏. چون فرزندى براى آدمى متولد شود عقیقه بر او واجب گردد، و اگر خواهد همان روز او را نام بگذارد. مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏1، ص: 435 عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ‏ الْعَقِیقَةُ لَازِمَةٌ لِمَنْ کَانَ غَنِیّاً وَ مَنْ کَانَ فَقِیراً إِذَا أَیْسَرَ فَعَلَ فَإِنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلَى ذَلِکَ فَلَیْسَ عَلَیْهِ وَ إِنْ لَمْ یَعُقَّ عَنْهُ حَتَّى ضَحَّى عَنْهُ فَقَدْ أَجْزَأَتْهُ الْأُضْحِیَّةُ وَ کُلُّ مَوْلُودٍ مُرْتَهَنٌ بِعَقِیقَتِهِ‏ عقیقه بر هر پولدارى لازم است، و فقیر هر گاه توانست عقیقه کند، و اگر نتوانست بر او لازم نیست، و اگر براى فرزند عقیقه نکرد تا وقتى که براى او قربانى نماید همان کافیست، و هر مولودى در گرو عقیقه میباشد. مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏1، ص: 435 فرزند در گرو عقیقه است! و عقیقه از قربانی مهمتر ! عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام :‏ کُلُّ امْرِئٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مُرْتَهَنٌ بِعَقِیقَتِهِ وَ الْعَقِیقَةُ أَوْجَبُ مِنَ الْأُضْحِیَّة هر شخصى در قیامت در گرو عقیقه است، و عقیقه از قربانى مستحبی لازمتر است است. مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏1، ص: 434 وَ عَنْهُ ع قَالَ‏ کُلُّ إِنْسَانٍ مُرْتَهَنٌ بِالْفِطْرَةِ وَ کُلُّ مَوْلُودٍ مُرْتَهَنٌ بِالْعَقِیقَة امام صادق (علیه السلام): هر انسانى در گرو فطرة (عید رمضان) است و هر مولودى در گرو عقیقه میباشد. مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏1، ص: 434 در سن پیری هم می شود عقیقه کرد! وَ أَیْضاً عَنْ عُمَرَ بْنِ یَزِیدَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ‏ قُلْتُ لَهُ إِنِّی وَ اللَّهِ مَا أَدْرِی أَ کَانَ أَبِی عَقَّ عَنِّی أَمْ لَا فَأَمَرَنِی فَعَقَقْتُ عَنْ نَفْسِی وَ أَنَا شَیْخٌ‏ عمر بن یزید گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرضه داشتم که بخدا نمیدانم پدرم برایم عقیقه کرده یا نه؟ حضرت دستور داد من براى خود عقیقه کنم، در حالى که در سن پیرى بودم. مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏1، ص: 434 چه حیوانی را برای عقیقه ذبح نمائیم؟ امام صادق (علیه السلام): قوچى عقیقه کند، و اگر نیافت؛ هر چه براى قربانى کافیست در عقیقه نیز کافى است، و گر نه بره‏اى عقیقه نماید. مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏1، ص: 435 امام صادق (علیه السلام) : در باره عقیقه سؤال شد، فرمود: گوسفند، یا گاو، یا شتر باشد و بعد از عقیقه کودک اسم‏گذارى شود، و روز هفتم سر او تراشیده شود، و بوزن موهایش زر و سیم صدقه دهند، و اگر پسر است حیوان نر و اگر دختر است ماده عقیقه شود. مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏1، ص: 435 چه روزی عقیقه نمائیم؟ ابو طالب (علیه السلام) در روز هفتم ولادت پیغمبر (صلی الله علیه و آله) ، عقیقه‏اى کرد، و خاندان خود را دعوت نمود، گفتند: این مهمانى براى چیست؟ فرمود: عقیقه براى احمد (صلی الله علیه و آله): پرسیدند چرا نامش را احمد نهاده‏اى؟ گفت چون اهل زمین و آسمان او را حمد و ثنا مى‏گویند. مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏1، ص: 435 گوشت عقیقه را چطور مصرف کنیم؟ امام صادق (علیه السلام): رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) براى حسنین قوچى عقیقه کرد (در روز هفتم ولادتشان) و اعضایش را قطعه قطعه نمود، و فرمود آن را پختند و بهمسایگان اطعام کرد و فرمود: پس از ولادت کودک هفت چیز سنت است: اول- نام‏گذارى، دوم- تراشیدن سرش، سوم- هموزن سرش زر یا سیم صدقه دادن در صورت توانائى، چهارم- عقیقه دادن، پنجم- سر گوسفند را با زعفران بپزند، ششم- او را ختنه کردن، هفتم- از عقیقه بهمسایگان اطعام نماید. مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏1، ص: 438 امام صادق (علیه السلام) : ربع (یک چهارم) عقیقه باید بقابله داده شود و اگر قابله نبود، بمادرکودک داده شود تا او بهر کس که خواهد هدیه کند، و نیز ده مسلمان از آن اطعام گردد، و اگر بیشتر اطعام شوند بهتر است . مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏1، ص: 436 امام صادق (علیه السلام): مولود در روز هفتم نام‏گذارى شود، و سرش را بتراشند و هم وزن مویش نقره صدقه دهند، و از طرف او قوچى نر عقیقه کنند، و اعضاء او را قطعه قطعه نمایند و بپزند، و گروهى از مسلمین را بآن مهمان کنند. و مانعى ندارد که گوشتش را صدقه دهند، و این عمل براى دختر و پسر یکسان است. و از عقیقه مرد (صاحب فرزند) و عیالش نخورند، و پاى عقیقه را بقابله دهند، و اگر قابله از اهل و عیال مرد باشد لازم نیست چیزى از عقیقه ببرد، و اعضایش را اگر بخواهد صدقه دهد و اگر خواهد بپزد، و با آن نان و آبگوشت بدهد، و جز به اهل ولایت ندهد. مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏1، ص: 437 ذکر هنگام ذبح عقیقه حضرت (علیه السلام): چون خواهى عقیقه دبح کنى، بگو: یا قَوْمِ إِنِّی بَرِی‏ءٌ مِمَّا تُشْرِکُونَ إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنِیفاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ‏ إِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ لا شَرِیکَ لَهُ وَ بِذلِکَ أُمِرْتُ‏ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ‏ « سورة الأنعام: آیات 78 و 79 و 163» اللَّهُمَّ مِنْکَ وَ إِلَیْکَ بِسْمِ اللَّهِ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ تَقَبَّلْ مِنْ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ وَ یُسَمِّی الْمَوْلُودَ بِاسْمِهِ ثُمَّ یَذْبَحُ بِاسْمِ اللَّهِ‏ «اى قوم من از بتانى که شریک خدا ساخته‏اید بیزارم، و من به حقیقت رو میکنم بآن کس که آسمان و زمین را آفرید و من مشرک نیستم. نماز و حج و زندگى و مرگم براى خداوند آفریدگار جهانیان است، خدایى که شریک ندارد، و باین کار مأمورم و من از تسلیم‏شده‏گانم، خداوندا از سوى تو آمده‏ام و بسوى تو باز خواهم گشت، بنام خدا و خدا بزرگتر است، خداوندا بر محمد و آل او درود فرست، و این عقیقه را از فلان (نام فرزند را ببرد) قبول کن.» بعد از این دعا عقیقه را ذبح کند. مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏1، ص: 436 امام باقر (علیه السلام): هر گاه فرزندى براى شما متولد شود در روز هفتم قوچى عقیقه کنید، و پاى آن را به قابله دهید، و کامش را با آب فرات بردارید، و در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گویید، و براى او اسم نهید و سرش را بتراشید و هم وزن مویش نقره یا طلا صدقه دهید که خدا نامش را از آسمان نازل کند، و در موقع ذبح بگوئید: بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ إِیمَاناً بِاللَّهِ وَ ثَنَاءً عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص وَ شُکْراً لِرِزْقِ اللَّهِ وَ عِصْمَةً بِأَمْرِ اللَّهِ وَ مَعْرِفَةً بِفَضْلِهِ عَلَیْنَا أَهْلَ الْبَیْتِ فَإِنْ کَانَ ذَکَراً فَقُلِ اللَّهُمَّ أَنْتَ وَهَبْتَ لَنَا ذَکَراً وَ أَنْتَ أَعْلَمُ بِمَا وَهَبْتَ وَ مِنْکَ مَا أَعْطَیْتَ وَ لَکَ مَا صَنَعْنَا فَتَقَبَّلْهُ مِنَّا عَلَى سُنَّتِکَ وَ سُنَّةِ رَسُولِکَ ص وَ اخْسَأْ عَنَّا الشَّیْطَانَ الرَّجِیمَ لَکَ سُفِکَتِ الدِّمَاءُ لَا شَرِیکَ لَکَ‏ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ‏. «بنام خدا و بیارى خدا، و سپاس خدا را، و خدا بزرگ است، بخاطر ایمان بخدا، و ثنا و مدح رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و شکر روزى خدا، و نگهبانى فرمان خدا، و شناسائى فضل خدا بر ما اهل بیت». و اگر مولود پسر است بگویید: «خداوندا تو بمن‏ پسر دادى و بهتر به آن آگاهى، و آنچه دارم از تست و آنچه مى‏کنم براى تست و از من قبول کن، بر سنت تو و سنت رسول تو، و شیطان رجیم را از ما بران و این عقیقه را براى تو کشتم، براى تو شریکى نیست‏ ستایش مخصوص پروردگار عالمیان است‏». مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏1، ص: 438