تغییر خصومت با عمر بیش از سه دهه بین ایران و غرب ساده نیست

فارس: موسسه بین‌المللی «گروه بحران» در گزارشی نوشت: در غرب میل به حمایت از میانه روها در مقابل اصولگرایان از زمان برجام افزایش زیادی داشته اما با توجه به این واقعیت که بیگانگان هیچگاه موفق به اعمال نفوذ سیاسی در این کشور نبوده‌اند، اگر اختلافی هم بین طیف‌های سیاسی در ایران باشد، بهتر است که غرب به آن تکیه نکند و از جانبداری در امور داخلی ایران اجتناب کند چرا که صحبت از این موضوع منجر به ظن اصولگرایان مبنی بر این می‌شود که هدف غایی غرب از برجام تغییر ماهیت حکومت ایران بوده است. همچنین به دلایل مشابه فشار سیاسی شدید بر ایران در زمینه حقوق بشر ممکن است به حساسیت اصولگرایان و (عمل گراها) مبنی بر این باشد که برجام گام نخست مهار ایران بوده است.

در بخش دیگر این گزارش با هشدار به غرب در زمینه عدم دخالت در امور داخلی ایران در آستانه انتخابات مهم پیش رو آمده است: سیاست خارجی ایران ماهیتی متحد دارد و بازیگران عرصه خارجی قادر نیستند با سرمایه گذاری بر روی یکی از دو طیف سیاسی مطرح به ویژه میانه روهای پراگماتیک روند تغییر را سرعت دهند. در ایران هیچ گونه دگرگونی سیاسی بدون حمایت همزمان مقام رهبری این کشور و اصولگرایان پراگماتیک تحقق نمی یابد. پس در برهه حساس 2 سال آینده که در آن‌ها انتخابات پارلمانی، مجلس خبرگان و سر انجام ریاست جمهوری برگزار می شود، تلاش غرب برای نفوذ در ایران نتیجه عکس دارد.

موسسه مذکور در بخشی دیگر به صراحت نوشت: تغییر خصومتی با عمر بیش از سه دهه بین ایران و غرب ساده نیست. باید توجه داشت غرب همچنان ایران را به مداخله در خاورمیانه متهم می کند و ایران نیز غرب را سدی در مسیر انقلاب می بیند. با این حساب، اگر خوب نگاه شود هر دو طرف (ایران و غرب) تا اجرای کامل تعهدهای هسته ای به ویژه آن‌هایی که مربوط به تحریم‌ها، محدودیت های هسته ای و شفاف سازی می‌شود ، فاصله زیاد دارند.

در بخش پایانی این گزارش با اشاره به نحوه روابط آینده اروپا با ایران در پسا برجام به صراحت آمده است: اتحادیه اروپا نقش نماینده غرب را در ایران دارد و باید به آرامی مسیری غیر سیاسی را برای آغاز گفت‌وگو با حکومت ایران در زمینه های مشترک چون توسعه منطقه و حقوق بشر باز کند. باید تاکید کرد که البته غرب به حمایت نظامی و سیاسی از دشمنان ایران (با لزوم احتیاط) ادامه داده تا به این ترتیب نگرانی خود از مبدل شدن این کشور به قدرتی سلطه‌گر را بکاهد. بهتر است اعضای « 1+5» نیز همکاری دیپلماتیک را در منطقه افزون‌تر کنند. مذاکرات صلح سوریه نخستین گام بود و البته چندان هم رضایت بخش نبود.