روزنامه‌های آبان 58، پس از تسخیر لانه جاسوسی +تصاویر

مرکز اسناد انقلاب اسلامی: 13 آبان 1358، سفارت آمریکا و دانشجویان انقلابی، 3 بخش از پازلی بودند که واقعه‌ای به مقیاس جهانی رقم زدند و خشم آمریکا را بر انگیختند. این موضوع در سرمقاله های روزنامه‌های کیهان، جمهوری اسلامی، انقلاب اسلامی و اطلاعات پس از تسخیر سفارت آمریکا بازتاب داشته است. سفارت آمریکا و دانشجویان انقلابی، 3 بخش از پازلی بودند که واقعه‌ای را در مقیاس جهانی رقم زدند. واقعه ای به نام "تسخیر". ساعاتی پس از این اتفاق، سیل مردم در مقابل سفارت به راه افتاد تا کینه های چند دهه خود را از آمریکا فریاد بزنند. در چنین فضایی و با توجه به محدودیت‌های اطلاع رسانی، روزنامه ها مهمترین ابزار برای آگاهی مردم از تحولات بود. بر همین اساس مرکز اسناد انقلاب اسلامی به بازخوانی یادداشت‌ روزنامه های روزهای پس از تسخیر سفارت آمریکا پرداخته است. در ادامه گزیده ای از این مطالب را می خوانید: روزنامه اطلاعات؛ 14 آبان58 در نبرد ضد استعماری به پیش اشغال سفارت آمریکا که تائید تمامی ملت را پشتوانه خود دارد، تنها نشانه ای از انفجار خشم ملت ما علیه روابط ظالمانه اقتصادی، سیاسی و فرهنگی است که این همه علیه آن گفته‌ایم و نوشته‌ایم و ملت آن را در تمام گردهمایی‌ها عظیم فریاد کرده است و رهایی خود را از بند این قراردادها و قیود خواستار شده است. ...در این دور تازه، مبارزه باید به محو کامل تمام وابستگی‌ها بیانجامد، از یاد نبریم که برای این مبارزه ما به اتحاد تمام نیروها نیاز داریم و هر شکافی در این صفوف متحد، پیروزی را علیه استعمارگران و و به عهده تاخیر می افکند. 16 آبان 58 توطئه‌های امپریالیزم آشکار می‌شود ما می‌دانیم که برای استقلال و آزادی خود باید بهائی گزاف بپردازیم و برای پرداختن این بها که خون هزاران شهید پشتوانه آن است آماده‌ایم. اشغال سفارت آمریکا، تجدیدنظر قطعی در روابط ایران و آمریکا، بررسی مساله نفت در روابط فی ما بین، گام‌های نخستینی است که باید سنجیده و با قدرت بر جاده استقلال ایران بگذرد. ما برای ساختن کشوری آباد و آزاد، سالهای دشوار و پرامیدی پیش روی داریم و ملت ما پیروزمند از این نبرد خود، میهن خود را دوباره آزاد خواهد ساخت. 17 آبان 58 فقط جغدها و کوردلان... پیداست که قطع روابط اقتصادی با آمریکا، ملت ما را با دشواریهای جانگاهی روبرو خواهد کرد، چرا که آمریکا سی سال آزگار مملکت ما را به عنوان یک زائده، یک بازار مصرف، یک تابع بی اختیار در آورده، چنان ما را وابسته بازار خود، انبارها و کارخانه‌های خود، مستشاران و ادوات و لوازم غرب کرده است که از نان سفره‌مان تا ماشین زیرپایمان و برق بالای سرمان محتاج این نامردان خونخوار هستیم. شاید بریدن از آمریکا، این تمدن پوشالی را که چون زرورقی بر برهوت و ویرانه‌های ایران کشیده شده، به باد دهد اما دسته کم در آن وضع می‌فهمیم کجا هستیم، چه داریم و بدون اتکا به دیگران آیا به عنوان یک ملت مستقل و آزاد می‌توانیم زندگی کنیم یا نه؟ پاسخ این است که بله، می‌توانیم زندگی کنیم، می‌باید کمتر بخوریم، کمتر بپوشیم، کمتر درآمد داشته باشیم، بیشتر کار کنیم، بیشتر زحمت و رنج را تحمل کنیم اما می‌توانیم سرافراز و مستقل و آزاد باشیم. تحمل این مشقت‌ها و محرومیت‌ها به خاطر سرافرازی و استقلال به خاطر آرمان و عقیده دشوار نیست. .... جامعه انقلابی ما با حس عظیم فرهنگی‌اش، با شناخت دقیق سنتی‌اش رفاه مادی و معنوی خود را، سعادت خود را در گسستن روابط استعماری با دول سلطه‌جو و استثمارگر می‌داند و این را خوب می‌داند که جماعتی که منافعشان در این رابطه به خطر افتاده، به حمایت اربابان خود برخواهند خواست، در ادامه وابستگی‌شان خواهند کوشید اما کوشش اینها چه رسواست و چه حقیر ملت رزمنده ما بر قله انقلاب تاریخی خود آفتاب آزادی را در آغوش خواهد کشید، این را فقط جغدها و کوردلان باور نمی دارند. روزنامه کیهان؛ 14 آبان 58 وقتی که دولت از حرکت باز می ماند امام وارد عمل می شود راستی اگر این رهبر و خط مشخص او در جواب به روحیه انقلابی جوانان کشور وجود نداشت چه فاجعه ای می توانست به وقوع بپیوندد و سرنوشت انقلاب به کجا می کشید؟ اگر این روحیه انقلابی و سیری ناپذیر رهبر است که جوانان را بنا به خاصیت شتابی که از اثرات انقلاب اسلامی گرفته‌اند، جوابگو باشد نبود، راستی امکان نداشت امروز نهال انقلاب در کوران پاییز و زمستان مذاکرات و مصالحات محافظه‌کارانه بخشی گراید؟ اگر جوانان این مرز و بوم از سرمشقی همچو خمینی محروم بودند چه کسی می‌توانست این کینه‌ها را در سطح جهانی بنمایش در آمده است و حرکتی و وحدتی مجدد در میان ملت بوجود آورده، تضمین نماید که به عقده در سینه‌ها تبدیل نگردد و در خدمت بیگانه قرار نگیرد؟ 16 آبان 58 مردم در حال و هوای روزهای اول انقلاب سیر می کنند اقدام متهورانه دانشجویان پیرو خط امام شوری در مردم بوجود آورد که در حال و هوای روزهای اول انقلاب سیر می کنند. شما سعی کنید از این احساس، ایمان، همبستگی و وحدتی که در آرزوی تجدیدش بودید و باز هم با درایت و روشن بینی امام بدان دست یافتید نهایت بهره‌برداری را در مسیر امت و امام بنمائید. و اما سخنی با مردم و آن سخن اینکه در این لحظات و در این روزها که روزهای جنگ با امپریالیسم غارتگر است هر حرکت، تحصن، راهپیمائی و... بدون فرمان صریح امام، از طرف هر گروه و دسته ای چه موافق مکتب اسلام و چه مخالف نظام جمهوری اسلامی محکوم به آب به آسیاب دشمن ریختن است. 19 آبان آمریکا بر سر چند راهی دخالت نظامی آمریکا برای نجات گروگانها که آخرین راه حل باقیمانده برای دولت آمریکا خواهد بود با شرایط نزدیکی فصل زمستان و اینکه دنیای غرب احتیاج مبرم به نفت خاورمیانه دارد امری بعید و غیرممکن است. دخالت نظامی در این منطقه بقیمت قطع نفت از تمام کشورهای عربی و ایران به غرب تمام خواهد شد و این یک واکنش منفی چه از جهت نظامی و چه از نظر سیاسی و اجتماعی برای دولت آمریکا به همراه خواهد داشت. روزنامه انقلاب اسلامی؛14 آبان 58 آمریکا و انقلاب یکبار دیگر این حقیقت بر همگان آشکار می شود که وقتی دولت کاری را بایسته و لازم است انجام نمی دهد، آن کار به وسیله دیگران انجام خواهد گرفت. مراکز تصمیم گیری خودکامه بزرگترین ضعف رهبری است اما مایه این ضعف را دولت فراهم آورده است و فراهم می آورد. ملتی که از جنگ دوم به بعد به خاطر تحت سلطه بودن آمریکا، به روزی افتاده است که می بینیم، خواهان سیاست قاطعی در قبال آمریکا است. این ملت نمی خواهد و نمی تواند ببیند که سرزمین او کامبوج و یا لبنان شده است. پیدایش مراکز تصمیم گیری فاصله را تا تبدیل شدن به آن کشور کم می کند. در جریان انقلاب و بعد از آن تغییری در سیاست آمریکا ملاحظه نمی شود. سیاست آمریکا آشکارا سیاست نجات نظام پیشین، لااقل در حدی است که با منافع آمریکا سازگار باشد. ایران دیگر چیزی ندارد تا او را بدوشند. 15 آبان 58 عکس العمل آمریکا و حق آن است که اشغال سفارت آمریکا، عملی غیر از عمل یک گروه کوچک برای یک مقصد متین است. این عمل، اعتراض تمامی یک ملت است. شانتاژ نیست، اعتراض است، اعتراض به سیاست ویرانگری که طی سی سال در ایران عمل کرده است و هنوز نمی گذارد مردم ما خود بر سرنوشت خویش حاکم شوند. روزنامه جمهوری اسلامی؛ 14 آبان 58 اصل انقلابی تولی و تبری و خشم مشتعل توده های ما گویا کارتر و اعوان و انصار او چنین پنداشته اند که خلق ما جنایات مستقیم آمریکا را در ایران از یاد برده است و از این رو به شاه جنایتکار اجازه ورود به آمریکا را داده اند و آنها با مغز علیل و کوته اندیش خود به این مساله فکر نکرده اند که حمایت از شاه بیشتر دخالت آمریکا را در دسیسه‌هائی که هر روز بر علیه انقلاب اسلامی ایران چیده می شود به جهانیان نشان خواهد داد. عمل دانشجویان مسلمان پیرو امام، در حقیقت زنده کردن دو اصل انقلابی اسلامی یعنی کینه و محبت (تولی و تبری) است و بدفهمی که در یک قرن اخیر از این دو مساله وجود داشته باعث گردیده است که کاربرد این دو اصل دچار رکود و توقف و موثر نبوده باشد که در طول انقلاب خونبارمان خلق با تمام وجود خود محبت تمام مغضوبین و ستمدیده های جهان را در دل خود زنده کرد و همراه آن کینه خود را به هر چه پلیدی و پلشتی و مظاهر آن تیزتر ساخت. رگبار هر مسلسلی که دلیرانی را به باغهای بهشت، و به زیردستان پرمحبت خدایی می برد، و بر اریکه‌های جنت آنها را ناظر به پروردگارشان می ساخت خلق ما بیشتر به خصیصه آدمی‌خوار امپریالیست‌ها و نوکراتش و عمق انسانیت در بند کشیده مستضعفین جهان پی می برد. 15 آبان 58 در زمانی که دشمنان انقلاب ایران از چپ و راست توطئه چینی می کنند تا بتوانند انقلاب اصیل ایران را بسوئی منحرف نمایند که در دراز مدت از حرکت دگرگون کننده آن کاسته شده و راه برای سیطره ابرقدرتها بر موجودیت و هویت و منابع طبیعی ملل مستضعف عالم باقی بماند. این حرکت انقلابی که از ایمان خوشان و گدازان جوانان ما به اسلام راستین و تشیع سرخ علوی نشات می گیرد فریاد بیتابانه ای است که همه توده های قهرمان ما را یکبار دیگر به خویش می خواند که راه امام، راه اسلام علی، راه تسنن نبوی و تشیع علوی تنها راهی است که در پیش روی امت به سوی رهایی گشاده است و هرگونه انحراف به چپ و راست در تحلیل نهایی موجبات تسلط مجدد شرق و غرب را بر این مردم مستضعف و جان بر کف فراهم خواهد آورد. این است که این دانشجویان با عمل انقلابی خود تحت عنوان «دانشجویان مسلمان پیرو خط امام» دوباره بانگ برمی‌آورند و می آشوبند که راه امام و راه اسلام چیزی جز نفی سیطره شیطنت آمیز قدرتهای اهریمنی بر انسان و جهان نیست.