با آغاز جنگ جهانی، ژاپن موقعیت را مناسب دید تا بر منابع منطقه خاوردور که در اختیار استعمارگران اروپایی بود تسلط یابد و در همین راستا با چین وارد جنگ شد. آمریکا که به صورت جدی با طرحهای ژاپن مخالف بود با کمک به دولت چین در پی مقابله با سیاست‌های توسعه طلبانه ژاپن بر آمد. سرانجام ژاپن در دسامبر 1941 به پایگاه دریایی آمریکا در پرل هاربر حمله کرد و خسارت سنگینی بر ارتش آمریکا وارد ساخت و در ماه‌های بعد توانست بر برمه، مالایا، سنگاپور، اندونزی و فیلیپین تسلط یابد. آمریکا که تسلط ژاپن بر اقیانوس آرام و آسیای جنوب شرقی را تهدیدی علیه منافع خود تلقی می‌کرد وارد
جنگ با ژاپن شد.
ایالات متحده برای نخستین بار در آوریل 1942 به توکیو حمله کرد و بمباران مناطق سوق الجیشی و مناطق شهری در سال 1944 پس از ورود بمب‌افکن های دوربرد B-29 به نیروی هوایی ارتش آمریکا با شدت بیشتری ادامه یافت.
ارتش آمریکا در بمباران شهرهای ژاپن از روش Carpet Bombing یا بمباران منطقه‌ای بهره گرفت که در این روش، چندین بمب افکن منطقه مورد نظر را با بمب‌هایشان فرش می‌کنند. بمباران منطقه ای معمولاً فاقد دقت مناسبی است و باعث کشتار غیر نظامیان در سطحی وسیع می گردد و معمولاً هدف از این نوع بمباران ایجاد رعب و وحشت در بین غیر نظامیان و آسیب رسانی گسترده به امکانات و ساختمان های غیرنظامی می باشد.
پس از نابودی شهرهای بزرگ، از اواخر ژوئن 1945 بمباران شهرهای کوچک‌تر ژاپن در دستور کار نیروی هوایی ارتش آمریکا قرار گرفت و این بمباران ها تا اوایل آگوست ادامه یافت. در هر یک از این عملیات ها به طور میانگین از 500 بمب افکن استفاده می شد. در مجموع در هفت ماه پایانی جنگ ، استفاده از بمب های آتش زا منجر به نابودی 67 شهر ژاپن ، کشته شدن بیش از 500،000 نفر و بی خانمان شدن بیش از 5 میلیون نفر انجامید.
بمباران توکیو : 97 هزار نفر در آتش سوختند
در فوریه 1945 بمباران توکیو آغاز شد و تعداد 174 عدد بمب‌افکن B-29 ، بمب های آتش زا را بر فراز توکیو رها ساخته و 3 کیلومتر مربع از این شهر را ویران کردند. در تاریخ 9 و 10 مارس 1945 ، 346 بمب افکن B-29 به توکیو حمله کردند که 279 فروند از آنها 1700 تن بمب آتش‌زا حمل می کردند. در ساخت این بمب‌ها از فسفور سفید، کلورین، ناپالم و ترمیت استفاده شده بود که موجب می‌شد پس از اصابت حریق وسیعی ایجاد شود.
حملات هوایی 9 و 10 مارس از جمله ویران‌کننده‌ترین حملات هوایی تاریخ به شمار می‌آیند. در این حملات حدود 41 کیلومتر مربع از شهر توکیو شامل 286،358 ساختمان ویران شد. آتش نشانی توکیو تخمین زد در اثر این بمباران ، 97،000 نفر کشته و 125،000 نفر زخمی شده اند.
تصویر بالا: اجساد سوخته شهروندان توکیو پس از بمباران 10 مارس
بمباران اتمی هیروشیما : 80 هزار کشته و 70 هزار زخمی
نخستین حمله اتمی آمریکا به ژاپن در تاریخ 6 آگوست 1945 به شهر هیروشیما صورت گرفت. در ساعت 8:09 بمب اتمی با نام «پسر کوچک» که حاوی 60 کیلوگرم اورانیوم غنی شده 235 بود بر فراز شهر رها شد و 43 ثانیه بعد در ارتفاع 580 متری از سطح زمین منفجر شد. گرچه بمب مذکور بازده بسیار پایینی داشت با این وجود شدت انفجار آن معادل 15000 تن TNT بود. در پی این حمله، 70 الی 80 هزار نفر از مردم هیروشیما در جا کشته شدند و 70 هزار نفر نیز مجروح گردیدند. بیش از 90 درصد پزشکان و 93 درصد پرستاران هیروشیما در جا کشته شدند زیرا اکثریت‌شان در مرکز شهر حضور داشتند و این امر امداد رسانی به آنها را با مشکل مواجه
ساخت.
تصویر بالا: عکس هوایی هیروشیما قبل و بعد از انفجار اتمی
بنا بر اعلام دپارتمان انرژی آمریکا، موج انفجار اتمی در هیروشیما در یک آن، جان هفتاد هزار نفر را گرفت و تخمین زده شد این رقن تا پایان سال 1945، با احتساب مرگ‌های ناشی از سوختگی‌ها، تشعشعات، بیماری‌های مرتبط و کمبود امکانات پزشکی به عدد 90،000 تا 160،000 نفر رسیده است. بر اساس برآوردی دیگر با در نظر گرفتن سرطان و سایر بیماری‌های دراز مدت، تعداد کشته‌شدگان تا سال 1950 به 200،000 نفر رسید.
تصویر بالا: شهروندانی که توانستند روز انفجار از مرکز شهر به حومه فرار کنند در ساختمان‌های عمومی پناه داده شدند اما دیری نپایید که یکی یکی در گذشتند. از آنجایی که سرعت مرگ و میر از سرعت سوزاندن اجساد بیشتر بود جنازه‌ها روی هم تلنبار شدند و در نهایت در گورهای دسته‌جمعی به خاک سپرده شدند.
بمباران ناگازاکی :
در ساعت 11:01 پنجشنبه 9 آگوست 1945، بمب دیگری به نام «مرد چاق» بر روی شهر ناگازاکی انداخته شد. این بمب حاوی 6.4 کیلوگرم پلوتونیوم 239 بود که 43 ثانیه پس از پرتاب، در ارتفاع 469 متری از سطح زمین منفجر گردید.
انفجار قدرتی معادل 21،000 تن TNT داشت و دمایی حدود 3900 درجه سانتیگراد و بادی با سرعت 1005 کیلومتر بر ساعت تولید نمود. تشعشع سریع و موج انفجار، همه افراد حاضر در شعاع 1.5 کیلومتری از محل انفجار را کشت. با وجود قدرت بیشتر این بمب نسبت به بمب هیروشیما، به دلیل وجود تپه‌ای در شهر، قسمت اعظم انرژی بمب در منطقه‌ای خالی از سکنه رها شده بود و تپه به مانند سپری شهر را از آسیب حفظ کرده بود با این وجود، در اثر این انفجار 11574 خانه در آتش سوخت و 1326 خانه کاملا ویران شد و 5509 خانه به شدت آسیب دید و غیر از قربانیان سال‌های بعد، 73884 نفر کشته و 74909 نفر مجروح بر جای گذاشت.
تصویر بالا: عکس هوایی شهر ناگازاکی قبل و بعد از انفجار بمب اتمی
تصویر بالا: اشعه رادیواکتیو در کروموزوم‌های سلول نسل تغییرات بنیادی می‌دهد. کروموزوم‌ها شکسته میشوند و در هم می‌ریزند. چه بسا اختلالات و تغییرات در نسل، پس از گذشن 50 سال ظاهر شوند.
تصویر بالا: جسد سوخته مادر و کودک توکیویی پس از بمباران 10 مارس
تصویر بالا - راست: در ماه می 1944 مجله لایف عکسی از یک خانم آمریکایی منتشر ساخت که نامه تشکری را به نامزدش به خاطر ارسال جمجمه یک سرباز ژاپنی می‌نویسد.
تصویر بالا- وسط: سربازان آمریکایی اعضا بدن سربازان ژاپنی به خصوص جمجمه‌شان را به عنوان یادگاری برای خانواده‌های خود می‌فرستادند.
تصویر بالا- چپ: دو نظامی آمریکایی در حال پختن و پاک کردن سر مبارز ژاپنی
تصویر بالا: معدودی از ساختمان‌های ژاپنی از ویرانی ناشی از انفجار اتمی در امان ماندند
تصویر بالا: منظره شهر هیروشیما در اکتبر 1945
تصویر بالا: تابش شدید انفجار اتمی در هیروشیما و ناگازاکی موجب تغییر رنگ سطوح شد. بخش‌هایی از سطوح که مانعی در مقابلشان بود از تابش مصون ماند و در نتیجه سایه آنها بر سطح تابش خورده ثبت گردید. در تصویر بالا سایه شخصی که کنار نردبان بوده و نیز شخص دیگری که روی پلکان بانک نشسته بود بر سطوح زیرین تثبیت شد اما در همان لحظه موج انفجار اثری از آنها بر جای نگذاشت.
تصویر بالا - راست: در نزدیکی محل انفجار، قربانیان در همان حال چنگ انداختن در هوا یا فرار کردن سوخته بودند
تصویر بالا- وسط: در شعاع یک کیلومتری محل انفجار، دما چندین هزار درجه بود و در یک آن همه چیز تبخیر گردید و در فواصل دورتر افراد دچار سوختگی‌های بسیار شدید شدند
تصویر بالا- چپ: درد و زجری عمیق در بسیاری از جنازه‌های سوخته نمایان بود