امام حسین(ع) چطور از «ترور شخصیتی» خود جلوگیری کردند؟

تسنیم: مرحوم آیت‌الله مجتبی تهرانی در یکی از منابر خود به روشنگری حضرت حسین(ع) درباره اتهاماتی که متوجه ایشان خواهند کرد، پرداخت و توضیحاتی درباره برنامه دشمن برای ترور شخصیتی ایشان ارائه کرد. بخشی از این سخنان را در ادامه می خوانید: امام حسین(علیه‏ السلام) می‏دانست که بعد از این، ایشان را متهم خواهند کرد که او خارجی است؛ آن‏چنان که او را متهم کردند. حضرت با این خطابه‏‌ها می‏‌خواستند تا جایی که می‏‌شود از «ترور شخصیّتی» خودشان جلوگیری کنند. گاهی «ترور شخصی» مطرح است، گاهی هم بحث «ترور شخصیّتی» است. این که در روایات داریم «اتَّقِ مَواضِعَ التُّهَمِ» امام حسین(علیه‏ السلام) دقیقاً به آن عمل کرد. لذا حضرت وقتی که اوضاع را می‏‌بینید، از همان مدینه تا کربلا و روز عاشورا، مُدام خودش را معرفی می‌‏کند؛ برای اینکه تا اندازه‌‏ای که می‌‏شود، جلوی این تهمت را بگیرد. کارها و اقدامات حضرت ابعاد مختلفی داشته است. ضرر آبرویی، ضرر مالی و ضرر جانی، هیچ‏کدام باعث نمی‏شود که حضرت دست از کار بردارد. اصلاً شیوه مقابله خطّ شیطانی با مسیر رحمانی همین است. آنهایی که در مسیر شیطان عمل می‏‌کنند و می‌‏خواهند با مسیر رحمانی مقابله کنند و اهل حق را از میدان به در کنند، حربه‏ شان معمولاً یا تهدید مالی است، یا تهدید آبرویی و ترور شخصیّتی و یا ترور شخصی؛ امّا وقتی امور مهمّه پیش آید، دیگر هیچ‏کدام از این تهدیدات مهم نیست. شخصیّت من، فدای شخصیّت دین! مال، جان و آبرو، همه و همه فدای دین خدا! هیچ‏‌یک از این مسائل مانع حرکت حضرت نشد. اگر حضرت نهی از منکر نکرده نبود، معلوم نبود که من و تو مسلمان بودیم یا نه! این‏جا نشسته‏‌ایم و افتخار می‏‌کنیم که الحمدلله از نظر دینی در صراط مستقیم هستیم، امّا توجه نداریم که این معارف را چه کسانی و چگونه به ما رسانده‌‏اند. آیا اگر قیام امام حسین(علیه‏ السلام) نبود، باز هم ما در مسیر صحیح بودیم؟ اگر بگویم یقین دارم که نبودیم، گزاف نگفته‏ ام. اگر قیام حضرت نبود، ما هم مثل سایر حیوانات در این کشت‏زار طبیعت سرگرم بودیم. سلوک عاشورایی/ منزل دوم/ امر به معروف و نهی از منکر جلسه 1948؛ دوشنبه، پنجم فروردین 1381، دهم محرم 1423.