معضل خرید و فروش نقش در سینما و تلویزیون

آفتاب یزد - یوسف خاکیان: سینما، سینما و باز هم سینما. رویای دست نیافتنی بسیاری از جوانانی که دوست دارند وارد این جرگه شوند.

برخی شان به وسیله راه هایی که در ادامه این گزارش به آنها اشاره خواهیم کرد داخلش می شوند و بسیاری شان نیز هر کاری می کنند نمی توانند به رویای خود جامه عمل بپوشانند. سینماست دیگر، هزاران فراز و نشیب دارد. نکته مهمی که در مورد سینما وجود دارد این است که این صنعت بسیار بی رحم است. گرچه بسیاری آن را بسیار دوست دارند و دوست دارند همیشه با آن و در کنار آن زندگی کنند اما به قول معروف سینما با آنها یا اصلا خوب تا نمی کند و یا اینکه تا مدتی دل به دلشان می دهد و همراهشان می آید و بعد ... تنها عده کمی هستند که سالیان سال در سینما می مانند و سینما نیز همراهشان می ماند اما آنها نیز روزی بی رحمی و نامهربانی سینما را احساس خواهند کرد. روزی که به اوج قله های رفیع هنری رسیده اند اما دیگر توان همپا شدن با سینما را ندارند، سینما هم حق دوستی را در مورد آنها رعایت نمی کند و آنها را به فراموشی می سپارد. در این گزارش می خواهیم به علاقمندانی که دوست دارند وارد سینما شوند و از این راه به شهرت و محبوبیت دست یابند، بپردازیم. جمع کثیری از هنرمندانی که امروزه عکس ها و فیلم هایشان در بیلبوردها و سردر سینماها و روزنامه ها و مجلات و کلوپ های فرهنگی دیده می شود تنها از یک طریق وارد این وادی شده اند. راهی که به نظر می رسد امروزه دیگر خیلی جواب نمی دهد.

دانشگاه

دانشگاه و درس هنر خواندن در آن و پیگیری آکادمیک رسیدن به رویای بازیگر شدن یکی از اصولی ترین راه هایی است که یک علاقمند به هنر بازیگری می تواند با قدم نهادن در آن به هدفش برسد. راهی که همان‌طور که پیشتر عنوان شد در مقایسه با راه های دیگری که در ادامه این گزارش

می آیند راه چندان خوبی نیست. تجربه نشان داده که در سینمای امروز گرچه وارد شدن آکادمیک به وادی هنر راه معقول‌تر و مطمئن تر و محکم تری است اما راه هایی وجود دارد که ره صدساله ای که شیوه ورود آکادمیک به این هنر - صنعت می پیماند را کنار زده و یک شبه و حتی کمتر از آن می پیماید و رویای بازیگر شدن را محقق می سازد.

آموزشگاه های بازیگری

بیراه نیست اگر بگوییم این شیوه شیوه خلاصه شده ای از تحصیلات دانشگاهی در رشته بازیگری است. روزانه تبلیغات بی‌شماری در روزنامه ها، مجلات، آگهی های چسبیده به دیوار می بینیم که در آن از آموزش برای بازیگر شدن خبر داده اند و برای جذب مخاطب چند نام برند بازیگری را در آن نوشته اند و از دوستداران و علاقمندان رشته بازیگری برای شرکت در کلاسهای بازیگری دعوت کرده اند که بیایید و بازیگر شوید. راه بدی هم نیست. جواب هم داده است. چرا که برخی بازیگرانی که امروزه در سینما و تلویزیون مشغول فعالیت هستند از طریق آموختن در همین آموزشگاه ها وارد عرصه بازیگری شده اند، بازیگرانی که منصفانه اگر بنگریم برخی شان واقعا بازیگران خوبی هستند.

زندگی در یک خانواده هنری

هنرمند بودن پدر یا مادر یا هر دو اصلی ترین راه ورود فرزند یک خانواده به عالم سینما یا تلویزیون گاه بدون گذراندن تحصیلات دانشگاهی و دوره های آموزشی در آموزشگاه ها است. نمونه هایش هم در علم هنر هفتم کم نیست. برخی از جوانان هنرمند نه در دانشگاه تحصیل کرده اند و نه در

آموزشگاه های بازیگری دوره دیده اند، آنان تنها به واسطه پدر یا مادر هنرمندشان بازیگر شده اند و برخی شان حتی هیچ تلاشی برای بازیگر شدن نکرده اند.

بند پ

بند پ اساسی ترین راه ورود به عالم بازیگری است، گزینه ای که اصلی ترین موضوع مورد بحث این گزارش هم است. اگر شما علاقمند به بازیگری باشید و اوضاع و احوالتان مشمول بند پ نیز شود به راحتی می توانید به یک بازیگر تبدیل شوید. حتی اگر هیچ استعدادی نداشته باشید. حتی اگر در هیچ دانشگاه و آموزشگاه بازیگری هم تحصیل نکرده باشید و حتی اگر پدر و مادرتان هم بازیگر یا هنرمند نباشند. اصلی ترین راه ورود به رشته بازیگری . اگر فکر می کنید منظور از بند پ همان پارتی است سخت در اشتباهید. پارتی داشتن راه خوبی برای ورود به سینما است اما مورد نظر بند پ این گزارش نیست. منظور از پ در این مقال ماده ای است که می تواند تمام مشکلات را حل کند.

پول:

نقش پول آنقدر زیاد است که می تواند حتی هنر بازیگری را تحت الشعاع قرار دهد البته این موضوع در مورد هنرمندان واقعی و کسانی که می خواهند هنر واقعی را به تصویر بکشند صدق نمی کند. بلکه مناسب به اصطلاح سینماگرانی است که به خاطر منفعت و سود مادی وارد صنعت سینما شده اند. البته هیچ هنرمند و بازیگری نیست که نخواهد از هنرش کسب درآمد کند اما این سینماگران خاص تنها به کسب درآمد می اندیشند و اگر در این رهگذر فیلمشان مورد اقبال جشنواره های مختلف هم قرار گرفت که فبها المراد. تصور کنید جوانی که دوست دارد بازیگر شود اما نه دوره ای دیده و نه پدر و مادرش هنرمند هستند که بتواند به واسطه آنها وارد حیطه بازیگری شده و به اصطلاح اسم و رسمی به هم بزند. او فقط از یک امتیاز برخوردار است پول. پدرش فرد متمول و پولداری است. حالا جریان سینما برای او برعکس می شود . به جای اینکه یک کارگردان بیاید و یک بازیگر را برای ایفای یک نقش در فیلمش به خدمت بگیرد و کلی هم به او دستمزد بپردازد دست بر قضا با مرد متمول آشنا شده و او هم قبول می کند که تمام یا قسمتی از هزینه ساخت فیلم مورد نظر کارگردان را بدهد اما به شرطی که آن کارگردان هم نقش اول فیلمش را به پسر دردانه اش بدهد. قضیه به همین سادگی تمام می شود بدون اینکه کسی در این میان ناراضی

باشد. تازه این تمام ماجرا نیست. گاهی اوقات پدر متمول پا را فراتر می گذارد و یک تیم فیلمسازی را استخدام می کند تا فیلمی را به کارگردانی پسرش بسازند و پسر خوش شانس هنوز بازیگر نشده کارگردان می شود.

پول اما گاهی اوقات هم موارد دیگری را ایجاد می کند، مثلا یک بازیگر یا کارگردان با گرفتن مبلغ هنگفت نقشی خاص را به یک نفر می فروشد و با عنوان کردن اینکه این جوان آینده درخشانی دارد او را وارد دنیای بازیگری می کند. حتی در سالهای اخیر موضوع خرید و فروش نقش به یک تجارت پرسود تبدیل شده است و در این راستا موسساتی هم پدید آمده اند که به شغل شریف بازیگر سازی مشغولند. در برخی از این موسسات بازیگری برای بازی در 2 دقیقه از یک فیلم با دیالوگ 2 میلیون تومان، نقش اول 20 میلیون تومان و نقش اول در کنار بازیگران مطرح سینما 50 میلیون تومان هزینه دریافت می‌شود. چند سال پیش بود که در یکی از برنامه های برنامه تلویزیونی شوک مدیر یک موسسه بازیگری در خصوص نقش اول شدن به هنرجو گفت: اگر قیافه‌ات بهتر بود، دست و بالم بازتر بود. اما با این چهره‌ای که داری باید کمی خرج کنی. اگر نقش اول و دوم می‌خواهی 50 میلیون تومان باید بدهی. تضمین می‌کنم که نقش خوب به تو می‌دهم.

باندهای بازیگری

اگرچه همه کسانی که در حوزه سینما و تئاتر فعالیت می کنند معتقدند که فضای سینمای ایران پاک پاک است و هیچ غیر اخلاقی و کار ناپسندی از جمله خرید و فروش نقش در آن صورت نمی گیرد اما باید پذیرفت که غیر از مواردی که گفته شد افرادی در بدنه همین سینما هستند و اتفاقا آدم های برندی هم هستند و مشغول انجام چنین کارهایی هستند و اتفاقا هرگاه هم سوالی در این خصوص با ایشان مطرح می کنی خود را مبرا از این موضوع می دانند و حتی گاهی این موضوع را از ریشه منکر می شوند. اما با این حال بسیاری از هنرمندان این موضوع را بر نتابیده و اعتقاد دارند که چنین چیزی در سینمای ایران وجود دارد.