مشکلات بیماران در تنها بیمارستان سوختگی پایتخت

خط خبر: کمبود امکانات و کادر متخصص درمانی، الزام به ارجاع بیماران بدحال برای دریافت برخی خدمات درمانی به خارج از بیمارستان و طبابت رزدینت ها در غیاب پزشکان متخصص، تنها بعضی از مشکلات وکمبودهای نام دارترین مرکز سوانح وسوختگی تهران است. مرکز آموزشی و درمانی شهید مطهری یا همان بیمارستان سوانح وسوختگی شهید مطهری، اولین مقصد آمبولانس های اورژانس در مواجهه با بیماران سوختگی است؛ جایی که قرار است بهتر از سایر مراکز درمانی و البته به صورت تخصصی خدمات درمانی سوختگی را برای ساکنین پایتخت وحتی بیماران ارجاع شده از دیگر استان ها ارائه دهد. با اینحال اما بیمارستان و بیماران بیمارستان شهید مطهری حال و روز خوبی ندارند. بیمارانی که حال و روزشان با دیگر بیمارهای بستری در بیمارستان ها متفاوت است؛ آدم هایی که از بد حادثه، درد و رنجی سخت را با خود یدک می کشند و بیش از سایر بیماران نیازمند توجه و نگهداری اند. مرد جوانی که دیروز دچار سوختگی شدید در ناحیه پا شده، سوار بر ویلچر و باحالی زار درگوشه ای از سالن درمانگاه انتظار می کشد. به سراغش که می روم میگوید الان بیشتراز 24ساعت است که دچار سوختگی شده ام ودر این مدت هنوز پزشک متخصص مرا ویزیت نکرده، البته رزدینت ها هستند ولی هیچکدام تکلیف مرا مشخص نمی کنند. "میگویند باید بستری شوی و الان یک روز است که پیگیر بستری شدن در بخش هستم. " همسرش که از راه می رسد میگوید رسیدگی شان خوب نیست ولی چاره ای هم نیست، اینجا بهترین بیمارستان سوختگی پایتخت است اما بازهم رسیدگی ها ضعیف است. ویزیت رزدینت به نیابت از پزشک فوق تخصص برای شنیدن درد دل های بیماران و همراهانشان کافی است تا چند دقیقه ای روی نیمکت های درمانگاه بنشینی و حرف هایشان را بشنوی. دیدن صحنه های سوختگی و رنج بیماران حالم را دگرگون میکند.مادری پسر بچه دو ساله اش را برای ویزیت و تعویض پانسمان سوختگی اش به بیمارستان آورده و کودک بی اختیار از شدت سوزش و درد ناشی از شستشوی محل سوختگی شیون میکند. مادر از گریه کودک به گریه می افتد و پزشک تنها کاری که برای آرام کردن کودک از دستش بر می آید فریاد کشیدن بر سر طفل است. تابلوی بالای در اتاق ،حکایت از حضور پزشک فوق تخصص جراحی پلاستیک و ترمیمی دارد اما وقتی داخل اتاق را ورانداز می کنی خبری از آقای دکتر نیست و رزیدنتی جوان و البته کمی بی اعصاب مشغول ویزیت بیماران است. از همراهان بیماران که می پرسم میگویند ما اینقدر دچار هیجان و استرس هستیم که دیگر به این نکته که پزشک فوق تخصص بیمارمان را معاینه میکند یا رزیدنت و دانشجو توجه نمی کنیم. دو روز انتظار برای معاینه توسط پزشک متخصص خانواده ای دیگر حیاط بیمارستان به انتظار نشسته اند. انتظار برای خروج بیمارشان از اتاق عمل. به سراغ پسر خانواده که می روم دل پر دردی دارد. میگوید پدرم پنجشنبه دچار سوختگی از ناحیه پا شده و تا ظهر شنبه هیچ پزشک متخصصی برای معاینه اش به بیمارستان نیامد. تنها کاری که کردند پانسمان بود و بس. به گفته وی، این تنها بخشی از ماجراست، اینجا پزشک متخصص در تخصص های دیگر ندارد و اگر بیماری مبتلا به امراضی غیر از سوختگی باشد کاری برایش انجام نمی دهند. "پدرمن مشکل قلبی و دیابت دارد و در تمام این مدت پس از پیگیری های مکرر بالاخره از خارج از بیمارستان پزشک آوردند تا او را ویزیت کند. اما چه فایده از روز پنجشنبه هفته گذشته که حادثه برای پدرم رخ داد تا امروز که چهارشنبه است هیچ اقدام موثری انجام ندادند تا اینکه الان او را به اتاق عمل برده اند تا پایش را قطع کنند." سفر از اتاق ایزوله تا آنسوی شهر برای انجام MRI مشکلات در بیمارستان سوانح سوختگی شهید مطهری تنها به کمبود پزشک و و عدم رسیدگی مناسب به بیماران محدود نمی شود. مرد میانسالی که برادرش در اثر برق گرفتگی دچار سوختگی شدید شده است، می گوید: وقتی برادرم دراثر برق گرفتگی دچار سوخگی شدید شد او را توسط اورژانس به این بیمارستان آوردیم. بعداز رسیدگی های اولیه امروز تحت عمل جراحی قرار گرفت و الان در اتاق ایزوله بستری است.اما الان پرستاران میگویند برای انجام ام آر آی باید بیماری که در صورت خروج از محیط ایزوله ممکن است به عفونت دچار شود را به بیمارستان حضرت رسول در غرب تهران ببریم. متاسفانه تنها بیمارستان سوختگی پایتخت امکانات اولیه درمان را هم ندارد و برای انجام یک ام آر آی ساده از سر بیمار ، با جان او بازی می کنند. جالب اینجاست که وقتی می گویم حداقل برادرم را برای ام آر آی به بیمارستان خاتم الانبیا که نزدیکتان است بفرستید می گویند ما فقط با بیمارستان حضرت رسول در غرب تهران (شهرآرا) قرارداد داریم. تعویض پانسمان به شرط شستشوی زخم توسط همراه بیمار هنوز حرف هایمان تمام نشده که بیماری ویلچر نشین و باندپیچی شده سر درد دل را باز می کند و با ناراحتی می گوید: هفته پیش دچار سوختگی شدم.به اورژانس که آمدم پزشک متخصص نبود و همین دانشجوها پانسمانم کردند.تا اینکه بالاخره چندروز بعد دکتر مرا ویزیت کرد و حالا هم که مجبورم برای تعویض پانسمان بیایم با مشکلات جدیدی روبرو شده ام. برای تعویض پانسمان که می رویم می گویند باز کردن پانسمان و شستن محل سوختگی وظیفه خود بیمار و همراهش است و پرسنل اینجا تنها پانسمان را تعویض می کنند. تازه اگر دارویی هم احتیاج داشته باشی حاضر به تامین آن و دریافت هزینه اش نیستند و همراه بیمار درحالی که زخم بیمارش باز است باید به داروخانه های سطح شهر برود و دارو تهیه کند. چهره معصوم کودکانی که از سوزش و درد لحظه ای آرام نمی گیرند، یا مادری که پشت اتاق عمل بی تاب سالم برگشتن تنها فرزندش است لحظه ای از آرامم نمی گذارد. جنس کار پرسنل چنین بیمارستانی با دیگر پرسنل درمانگر کاملا متفاوت است و زحماتشان ستودنی اما کمبودهای آزار دهنده -از کمبود پرسنل درمانگر تا امکانات درمانی برای مرکزی که مقصد اول بیماران سوختگی است - جایی را برای دفاع جدی از واقعیت های موجود به جا نمی گذارد. ما نیز می دانیم که بخش درمان کشور، از کمبودهای بودجه ای و نیروی انسانی رنج می برد و بیمارستان مذکور هم نزدیک به نیم قرن قدمت دارد و در حال فرسودگی است، اما مسئولان وزارت بهداشت هم بدانند این گزارش صرفا با هدف اصلاح چرخه خدمت رسانی به شهروندان تهرانی و ایرانی است و مطلقا قصد ندارد زحمات و ایثارگری پزشکان، کارکنان و پرستاران خدوم این مرکز و سایر مراکز را زیر سوال ببرد؛ باور کنید ...