همه چیز درباره بیوپسی کلیه

ایسنا: دکتر سیمین وحیدی ، با اشاره به اینکه نمونه برداری کلیه روش تشخیص مهمی برای شناسایی علت بیماری کلیوی است، گفت: بیوپسی کلیه روش تشخیص مهمی برای شناسایی علت بیماری کلیه است که با برداشتن نمونه کوچکی از کلیه از راه پوست، توسط سوزن با کمک سونوگرافی انجام می‌شود. وی گفت: بررسی نمونه زیرمیکروسکوپ تا حد زیادی به تشخیص علت بیماری کلیه کمک می کند و بدون تشخیص علت بیماری، درمان قطعی بیماری امکان پذیر نیست. وحیدی در باره آمادگی های قبل از بیوپسی گفت: بیمار در بخش بستری و فشارخونش کنترل می شود. از چند روز پیش از بیوپسی داروهای رقیق کننده خون مانند آسپرین، پلاویکس و وارفارین قطع می‌شوند. تست‌های تشخیصی جهت بررسی عملکرد کلیه، آزمایش ادرار، تست‌های انعقادی و سونوگرافی کلیه ها انجام می شود و بالاخره پزشک دلایل انجام بیوپسی و راه‌های تشخیصی جایگزین و عواقب عدم انجام نمونه‌برداری ر ا برای بیمار شرح می‌دهد. این جراح کلیه و مجاری ادراری گفت: قبل از انجام بیوپسی کلیه، از دست بیمار ورید محیطی با آنژیوکت گرفته و سپس به اتاق انجام نمونه‌برداری منتقل می شود. بیمار روی برانکارد برروی شکم (بالشی در زیر شکم‌اش قرار می گیرد) و در صورت نمونه برداری از کلیه پیوندی به پشت دراز می کشد و پس از تعیین محل کلیه با سونوگرافی، پوست محل نمونه‌گیری ضدعفونی و با آمپول لیدوکائین به صورت موضعی بی‌حس می‌شود. وحیدی اضافه کرد: نمونه‌گیری توسط سوزن اتوماتیک انجام می شود. برای بدست آوردن نمونه مناسب ممکن است این کار چندین نوبت تکرار شود. بعد از نمونه‌برداری، بیمار باید تا دو ساعت در همان وضعیت بر روی برانکارد بی‌حرکت باقی بماند. وی یادآور شد: بیمار تا صبح روز بعد از نمونه برداری در حالت استراحت کامل در تخت باقی می‌ماند و علائم حیاتی‌اش به صورت منظم کنترل می‌شوند. پس از انجام سونوگرافی در صورت نبود عارضه، پزشک اجازه خارج شدن از تخت را به بیمار می‌دهد. وحیدی تاکید کرد: بیمار باید تا دو هفته بعد از انجام نمونه برداری از انجام فعالیت‌های سنگین (ورزش‌های رزمی، برداشتن بارسنگین و غیره) خوداری کند. این جراح کلیه و مجاری ادراری با بیان اینکه عوارض بعد از نمونه‌برداری نادر و با اهمیت‌ترین آن‌ها خونریزی است، گفت: در صورتی که بیمار پس از نمونه‌برداری دچار تپش قلب، تعریق، سرگیجه شد، لازم است وضعیت وی به آگاهی پرستار بخش برسد. وی گفت: گاهی خون در ادرار دیده می‌شود که اغلب بدون اقدام خاصی و با ادامه استراحت در بستر، بهبودی حاصل می‌شود، اما شاید لازم باشد بیمار مدت بیشتری در بخش بماند یا حتی نیاز به خون پیدا کند. وحیدی در پایان گفت: به ندرت به علت خونریزی غیرقابل کنترل، جراحی لازم می‌شود و در صورت خونریزی غیر قابل کنترل، احتمال خارج کردن یک کلیه وجود دارد. در موارد بسیار نادر احتمال آسیب به اعضای مجاور کلیه نظیر طحال نیز وجود دارد.