نسخه صهیونیستی تمدن+تصاویر
آنقدر سایه جنگ بر سر ملت‌ها و آدم‌های مظلوم گسترده شده که دیگر شنیدن خبر کشتار، انفجار، آتش و خون، بخشی از روال عادی و ثابت روزانه مردم شده است. انسانِ قرن ۲۱ روز به روز متمدن‌تر و صنعتی‌تر می‌شود.
«مور» هم مثل همه جوان‌هاییست که دوست دارند تا از لحظه لحظه زندگی‌شان عکس سلفی بگیرند و آن را منتشر کنند. جوان‌های هموطن و همسن او تفریحات مختلفی دارند؛ گاهی با غذاهای متنوع رستوران‌های شهر، گاهی از کلوب‌های شبانه‌شان و گاهی هم کنار دیوار مقدس می‌ایستند و عکس می‌گیرند. اما زندگی مور جور دیگریست و با هیجان‌هایی درگیر است که شاید برای دیگران قابل دسترسی نباشد. او یک نظامی و سرباز ارتش رژیم صهیونیستی است. اینکه هر روز یک سلاح جدید و کارآمد را در ارتش ببیند برایش جذاب است و لابد فکر می‌کند که بقیه هم از دیدن این قناصه‌های بد هیبت ذوق می‌کنند.
اینستاگرام مور از عکس قناصه‌ها و سلاح‌های مختلف پر شده است. جنگ اتفاق بدیهی و پر تکرار روزگار ماست و سلاح‌های نظامی هم بخشی از این اتفاق خشن هستند. با این عکس‌ها اتفاق خاصی نیفتاد چون فقط فرمانده دسته نظامی و پدر و مادر مور او را می‌شناختند. ماجرا از یک عکس خاص شروع شد. عکسی که داستان بیشتر از 60 سال غصب سرزمین فلسطینی‌ها را در تنها در یک فریم دوربین مور نشان داد. او از حالتی که با چشمیِ سلاح جدیدش، سر یک کودک فلسطینی را نشانه رفته بود عکاسی کرد و آن را مثل همیشه در اینستاگرامش منتشر کرد. کسی نمی‌داند که بعد از آن عکس چه اتفاقی افتاده و آیا آن کودک زنده است؟
واکنش‌ها به عکس مور شروع شد. ارتش رژیم صهیونیستی اعلام می‌کند که اینکار با روح و ارزش‌هایش منطبق نیست و انتشار عکس مور را «وحشتناک» می‌خواند. دو روز بعد مور استروفسکی جوان مجبور شد تا عکس را از صفحه اینستاگرامش حذف کند.
تقریباً یک سال پیش، «محمد ابو خدیر» نوجوان 16 ساله فلسطینی از جایی نزدیک خانه محل زندگی‌اش دزدیده می‌شود. او منتظر دوستانش ایستاده بود که چند صهیونیست به او حمله می‌کنند و او را با زور سوار یک خودرو می‌کنند. خیلی زود جسد محمد در جنگل‌های اطراف بیت المقدس پیدا شد. صهیونیست‌ها او را زنده زنده سوزانده بودند.
مدت کوتاهی پس از شهادت محمد، یک ویدئو از ضرب و شتم یک نوجوان با سرعت در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. نظامیان صهیونیست یک نوجوان را محاصره کرده بودند و تا حد مرگ او را کتک زدند. حالا همه فهمیده بودند که آن نوجوان هم غریبه نیست و اسمش طارق ابوخدیر، پسرعموی محمد ابوخدیر است. گفته می‌شد که او شاهد قتل پسرعمویش بوده است. طارق امروز زنده است و معلوم نیست وقتی فیلم آنروزها و صورت وردم کرده و کبودش را که می‌بیند، یاد چه چیزهایی در ذهن او تازه می‌شود.
مدت چندانی از انتشار ویدئوی سبک‌های جدید اعدام داعش نگذشته است. همین چند ماه پیش بود که ویدئوی اعدام خلبان اردنی در همه جای دنیا سر و صدا کرد. داعش یک خلبان اردنی را در قفس گذاشته بود و او را زنده زنده سوزاند.
شاید اولین بار بود که مردم دنیا این اتفاق وحشتناک و دردآور را لحظه به لحظه می‌دیدند؛ اما سوختن ابوخدیر را کسی جز طارق ندیده بود. آنجا خبری از شبه نظامیان بد ریخت و متعفن داعش نبود، صهیونیست‌ها ایستاده بودند و رسما یک انسان را سوزاندند. افتخار اسلام واقعی مبارزه با زنده به گور کردن آدم در 1400 سال قبل است اما چیزی که دنیای متمدن امروز به آن رو آورده است، زنده سوزی آدمهاست!
چند هفته قبل یک اتفاق مهم دیگر رخ داد. اینبار «علی سعد دوابشه» کودک 18 ماهه فلسطینی زنده زنده توسط شهرک نشینان صهیونیست سوزانده شد، آنهم در خانه خودش.
صهیونیست‌ها دو خانه را در منطقه قدیمی دومای شهر نابلس آتش زدند که در نتیجه آن علی به شهادت رسید و والدین و برادر 4 ساله‌اش به شدت مجروح شدند. البته صبح امروز پدر او به دلیل شدت جراحات به شهادت رسید.
مظلوم‌کشی و کودک‌کشی رسم ناجوانمردانه دنیای امروز ماست، آنقدر سایه جنگ بر سر ملت‌ها و آدم‌های مظلوم گسترده شده که دیگر شنیدن خبر کشتار، انفجار، آتش و خون، بخشی از روال عادی و ثابت روزانه مردم شده است. انسانِ قرن 21 روز به روز متمدن‌تر و صنعتی‌تر می‌شود.