توافق؛ سازش یا مقاومت؟!

روزنامه «جوان» در یادداشتی به قلم «محمدودود حیدری» نوشت: چندی قبل در یادداشتی با عنوان «تأملی بر دوران پساتوافق» بیان شد که دوران پس از توافق ویژگی‌هایی دارد و به برخی از آنها از قبیل تندرو خواندن نیروهای ارزشی، برداشت گشایش فرهنگی به مفهوم پذیرفتن آزادی‌های غربی از توافق و زیر سؤال رفتن مبارزه با امریکا و طرح ایجاد رابطه با امریکا اشاره شد. اگر دوره‌ مذاکرات تعدادی از کشور‌های غربی و ایران تا روز جمع‌بندی و احتمالاً توافق آتی، دوران توافق نامیده شود که اهمیت به سزایی را نیز دارا است، دوره بعد از توافق یا به تعبیری دوران پساتوافق از اهمیت بسیار ویژه و استراتژیک- در نوع برداشت‌های فکری و گفتمانی از آن- برخوردار خواهد بود. از ابتدای انقلاب پرشکوه اسلامی همواره در کنار خط امام، جریان انقلابی و حرکت ارزشی مقابله با استکبار شرق و غرب یک جریان سازش، کوتاه آمدن در برابر دشمن و پیمودن مسیرهای دیگر به جز مبارزه با امریکا و دارای اعتقاد به عدم وجود امکان زیست مسالمت‌آمیز با اندیشه‌های انقلابی در دنیای امروز و اصالتاً عدم اعتقاد به مبارزه با استکبار و نمودهای اصلی آن یعنی امریکا و غرب وجود داشته است. جریان مذکور از همان روزهای ابتدای انقلاب در قالب دولت موقت به دنبال برقراری رابطه با شیطان بزرگ و حداقل عدم تعریف تقابل با امریکا به صورت مبنایی بود تا حدی که یک روز پس از تسخیر لانه جاسوسی، دولت مهندس بازرگان استعفا می‌نماید که به عقیده صاحبنظران اصلی‌ترین دلیل این استعفا، اتفاق روز قبل آن بوده است. به رغم تسخیر لانه جاسوسی امریکا توسط دانشجویان و وجود احساسات ضدامریکایی در کشور در طول دوران دفاع مقدس و پس از آن، جریان مذکور اما دست از کار نکشید و گاه و بی‌گاه از عدم تقابل و چه بسا مذاکره و رابطه با امریکا و کوتاه نمودن دیوار بی‌اعتمادی میان انقلاب اسلامی و شیطان بزرگ دم زد تا جایی که پس از گذشت حدود یک دهه از تسخیر لانه جاسوسی تعدادی از مؤثر‌ین این واقعه عملاً صحبت از پشیمانی از بالا رفتن از دیوار سفارت امریکا در تهران نموده و تلاش کردند دیگران را نیز در این گفتن «غلط کردم» همراه خود سازند. این طیف و طرفداران آن گاهی پا را فراتر گذاشته و بیان داشتند در انقلاب اسلامی از ابتدا استکبارستیزی وجود نداشته است و امریکا‌ستیزی پس از تسخیر لانه جاسوسی وارد ادبیات انقلاب شده و ناظر به زمان خاص بوده است، پس در زمان حاضر نیز می‌توان ناظر به امروز در خصوص مبارزه یا مذاکره و انتخاب مذاکره و رابطه با امریکا اخذ تصمیم نمود. در این مدت و با جهت‌دهی جریان سازش همه و همه چیز در خدمت منکوب نمودن جریان تقابل با استکبار و توجیه خط سازش با امریکا و غرب به سرکردگی شیطان بزرگ قرار گرفته است، از بهره‌گیری غلط و غیرعلمی از تاریخ اسلام که گاهی تنه به تنه تحریف تاریخ می‌زند. به هر صورت امروز در دوران پسا توافق قرار نیست توافق هسته‌ای که به اذعان کارشناسان فنی و سیاسی از درجات تزلزل و اما و اگرهای بسیاری حداقل در حوزه اجرا برخوردار است، باعث تغییر ریل در مسیر انقلاب در عرصه مبارزه با استکبار به سرکردگی امریکای جنایتکار شود. بهره‌، میوه و ثمره‌ای که جریان سازش به دنبال استحصال از مذاکرات در دوران پسا توافق است، همانا القای شکست جریان مقاومت و خط مبارزه با استکبار به بهانه توافق اخیر است. النهایه اینکه نباید و نمی‌تواند جمع‌بندی یا توافق اخیر بهانه بازگشت از اصول و مبانی انقلاب مردمی اسلامی قرار گیرد.