گفتمان برتر انقلاب

«اسماعیل کوثری» در روزنامه «حمایت» نوشت: جمع­‌بندی مذاکرات نفس­‌گیر هسته‌­ای در حالی به ایستگاه آخر رسید که در داخل و خارج از کشور، زمزمه‌­هایی مبنی بر بازنگری در گفتمان مقاومت جمهوری اسلامی ایران شکل گرفته است. برخی جریانات به بهانه جمع‌­بندی مذاکرات هسته­‌ای این‌گونه تبلیغ می‌­کنند که ادامه راه، تنها با تعامل همه جانبه امکان­پذیر است؛ تعاملی که معنای واقعی آن سازش است! سؤالی که در اینجا ممکن است پیش آید این است که به چه دلیل واژه «تعامل» در روزهای اخیر با «سازش» برابر شده است؟ برای پاسخ به این سؤال باید کلیدواژه‌­­های خاصی که این روزها بیشتر مورد استفاده قرار می­‌گیرد، مورد بازنگری قرار گیرند. یکی از این کلید واژه­‌ها، دست کشیدن از فرهنگ مقاومت و یا نقد موذیانه آن است که از قضا ارتباطی هم به مذاکرات هسته‌­ای ندارد. مقاومت، از واژه­­‌ای مقدس است که از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی در ادبیات سیاسی و اجتماعی کشور بسیار به کار گرفته شده است و پس از پایان جنگ تحمیلی، معنای گسترده­‌تری را در خود جای داد. در جنگ تحمیلی مقاومت، رنگ و بوی نظامی داشت اما پس از دوران جنگ این واژه­ به معنای رویارویی در عرصه­‌های گوناگون و به روایت گویاتر، شامل جنگ نرم و جنگ سخت گردید. یکی از شاخصه­‌های جنگ نرم، استفاده قوی و برنامه‌­ریزی شده از ابزار رسانه است. جنگ تحمیلی دیروز جای خود را امروز به جنگ اندیشه­‌ها و تقابل دنیای استکبار با جبهه مقاومت از طریق رسانه­‌ها داده است. یکی از مشخص‌­ترین کارکردهای رسانه­­­­، تاثیرگذاری بر افکار عمومی برای تغییر نگرش مخاطبین در جهت اهداف و آرمان­‌های خاص است. آنچه که این روزها در صحنه جنگ نرم شاهدیم، سیگنال استکبار به رسانه­های فارسی زبان خارجی و اذناب آنان در داخل برای تغییر گفتمان پذیرفته شده مقاومت در کشور است. سعی بر این است اینگونه القاء شود که جمهوری اسلامی ایران، پس از 37 سال مقاومت، بالاخره مجبور شد به پای میز مذاکره بیاید و از موضع مقاومت خود دست بردارد. تابوشکنی از مذاکره با استکبار و تبلیغ غیرمستقیم سازش، بدون عنوان نمودن براهین نظام، مغلطه­ خطرناکی است که برخی به آن علاقه وافری دارند. رهبر معظم انقلاب در خطبه نماز عید فطر، «مصلحت» را علت برخی مذاکرات عنوان نمودند و تاکید کردند آمدن قدرت­ها به پای میز مذاکره نتیجه اقتدار ملت بزرگ ایران بوده است و نه کوتاه آمدن از حرف حق و دست کشیدن از مقاومت. روشن است که اثبات این موضوع، بی‌­نیاز از دلایل پیچیده است و نیم نگاهی به اظهارات رئیس جمهور آمریکا در مورد عدم کارایی تحریم‌­ها و نیاز به گفتگو با ایران کافی است تا پوچ بودن این تبلیغات وسیع رسانه‌­ای معلوم شود. در قاموس فکری و سیاسی امام خمینی(ره) سازش، کوتاه آمدن و عقب­‌نشینی عین ذلت است و ملتی که در مقابل استکبار کوتاه بیاید ملتی مرده است. تعامل در سیاست خارجی زمانی معنای واقعی خود را پیدا می­‌کند که خوی استکباری و خودپسندی در طرف مقابل وجود نداشته باشد و منافع، به مساوات تقسیم شوند. در نتیجه، سازش در مقابل استکبار به معنای تعامل و تئوریزه کردن سازش در مقابل زورگویان خیانت است. رفتار تحمیلی، ادبیات خشن و زورگویانه، اقدامات غیرمنطقی پس از به سرانجام رسیدن توافقات از مصادیق استکبار است که هیچ انسان آزاده‌­ای زیر بار آن نمی‌­­رود و تبلیغ برای خوراندن این سمّ مهلک به جامعه جز در چارچوب اهداف خاصّ استکباری نمی­‌گنجد. برخی برای نظریه پردازی «تفکر سازش و تسلیم» در برابر زورگویان شبانه روز تلاش می­‌کنند تا ایران را متهم به جنگ­‌طلبی کنند، اما اگر اسلاف آنان راه به جایی بردند، اینان نیز توفیق می‌­یابند.نتیجه سازش‌­پذیری، در برخی سیاست‌مداران اوایل انقلاب چیزی جز جری­‌تر شدن استکبار و به راه انداختن جنگ تحمیلی به امید برخی از سازشکاران داخلی نبود. استقلال بین‌­المللی در زمان جنگ و پس از آن، نتیجه مقاومت بود، استقلال در صنایع نظامی و بسیاری از صنایع حیاتی دیگر ثمره مقاومت است، استقلال و پیشرفت در علوم بنیادین و فناوری­‌های نوین میوه مقاومت است و اساساً موج پیشرفت­‌ها و اقتدار نظام در عرصه جهانی و منطقه‌­ای از برکات مقاومت است. کشورهایی که دست از مقاومت کشیده و به جرگه عوامل استکبار پیوسته­‌اند، هر چند در برخی عرصه‌­ها پیشرفت­‌هایی داشته­‌اند اما هیچ‌گاه طعم استقلال واقعی را نچشیده­ و در تصمیمات راهبردی دچار اشتباهات فاحش شده­­اند. جمهوری اسلامی ایران به مدد مقاومت خود توانست در مذاکرات اخیر هسته‌­ای، قدرت­ها را وادار به پذیرش خواسته­‌های خود کند و پیروزی این الگو، عزم ملت و مسئولین را برای پیمودن گام­‌های بعدی راسخ‌­تر کرده است. قطع حمایت از گروه­‌های مقاومت در منطقه و جهان به خصوص مقاومت لبنان و فلسطین، خواب آشفته‌­ای است که تعبیر نخواهد شد وبه قول «آقا»: «چه این متن تصویب بشود و چه نشود، ما از حمایت دوستانمان در منطقه دست نخواهیم کشید: از ملّت مظلوم فلسطین، از ملّت مظلوم یمن، از ملّت و دولت سوریه، از ملّت و دولت عراق، از مردم مظلوم بحرین، از مجاهدان صادق مقاومت در لبنان و فلسطین؛ [اینها] همواره مورد حمایت ما خواهند بود.» بنابر این شواهد، جای هیچ شک و شبه‌ه­ای باقی نمی‌­ماند که طرفداران و تبلیغ­‌کنندگان اندیشه سازش و «اسلام به اصطلاح رحمانی»، یا عناصری خود فروخته و قلم به مزد هستند و یا در خوشبینانه‌­ترین حالت افرادی فریب‌­خورده و ساده‌­لوحند زیرا هرگاه در برابر زورگویان جهانی و استکبار با قدرت داخلی و استعداد­های ملی ایستادیم و از ارزش­‌های اسلام و انقلاب اسلامی دفاع کردیم دشمن وادار به عقب نشینی گردید. بنابراین، در برابر زورگویی مستکبرین چنانچه با قوت در مسیر مقاومت گام برداریم، قطعاً امتیازات بیشتری نیز در آینده تحصیل خواهد شد. مقاومت، تنها راه پیروزی بر مشکلات و عبور از قله‌­های مرتفع و نفس­‌گیر است و هیچ راه دیگری جز مقاومت برای کشور ما و هر کشور آزاده دیگر متصور نیست. کمترین هزینه سازشکاری، شراکت در گناه خونریزی ظالمان و بیشترین آن، به غارت رفتن سرمایه­‌های مادی و معنوی کشوری است که خون پاک­ترین جوانان این مرز و بوم برای حفظ ارزش­‌ها به پای آن ریخته شده است. جمع­‌بندی مذاکرات هسته­‌ای باید ما را به این نتیجه محتوم برساند که ایمان، ایستادگی و آشتی‌ناپذیری با دشمن رمز پیروزی رزمندگان در دوران دفاع مقدس بود و امروز هم در تمام میادین، همین کلیدواژه­‌های پرمعنا باید رمز پیروزی ما باشد.