محفل سرخابی ها در ماه عسل

باشگاه خبرنگاران: شب گذشته در پانزدهمین روز از ماه مبارك رمضان، «ماه عسل» در نیمه ی این ماه پنجره ی خود را مقابل مشتاقان روزه دار گشود. بخش اول برنامه با یك مهمان اصلی و بدون همراه روایت شد. فریدون متولد ١٣٧١پرستار و دانشجوی دكتری بود او در سن نه سالگی دچار بیماری سرطان می شود و چندین سال پیاپی برای درمان بیماری اش در بیمارستان های محك و كودكان بستری می شود، حتی بیست روز به كما می رود اما روزی عموی او پیراهن فریدون را به مشهد می برد و شفای او را از امام رضا (ع) می گیرد. فریدون معتقد بود سرطان پایان زندگی نیست و او با گرفتن این بیماری قدر خیلی چیزها را بیشتر می داند. فریدون امید و توكل را رمز شكست بیماری اش می داند .فریدون با یكی از هم تختی هایش بهم قول می دهند كه هر كدام از آنها اگر زنده ماندند در آینده پزشك شوند حالا فریدون هفت سال است كه هیچ دارویی مصرف نمی كند و كاملا سالم است و در رشته پزشكی تحصیل می كند. پس از پخش پیام های بازرگانی چهار كودك مبتلا به سرطان بر روی صحنه «ماه عسل» قرار گرفتند كسانی كه با امید در حال مبارزه با این بیماری طاقت فرسا بودند و هركدام آرزوهای قشنگی برای آینده داشتند. پس از پخش كلیپی از حضور محمد علیزاده خواننده كشورمان در كنار كودكان سرطانی، شش فوتبالیست كشورمان در قاب «ماه عسل» جای گرفتند كه البته حضورشان در این برنامه برای مخاطب كمی عجیب و غیرمنتظره بود. بهروز رهبری فر، خداداد عزیزی، نیما نكیسا، سیروس دین محمدی، رضا شاهوردی و محمد نوازی از بازیكن های فوتبال كه همه با آنها خاطره ها دارند. علیخانی در معرفی مهمان متذكر شد: از استقلال و پرسپولیس مهمان داریم. این افراد به همراه چند نفر از فوتبالیست های قدیمی كشورمان همچون مهدی مهدوی كیا، علی دایی، كریم باقری و ...برای كمك به كودكان سرطانی بازی می كنند كه پول حاصل از آن برای هزینه این بیماران استفاده می شود آنها تاكنون در این راستا شش سفر به شهرهای مختلف داشته اند، كار خود را سال گذشته از جزیره ی زیبای كیش آغاز كردند، آنها معتقد بودند با انجام این كار حال خودشان خوب می شود و خوشحالند كه می توانند قدم كوچكی در كمك به این كودكان داشته باشند. فریدون در پایان از فوتبالیست های كشورمان خواست تا برای اسكان همراهان كودكان در بیمارستان دكتر قریب كمك كنند. علیخانی پس از خروج از قاب كهكشانی گفت: گاهی اوقات برای اینكه قرار بگیریم ،فرار می كنیم اما گاهی باید به جای فرار ایستاد و جنگید، برای قرار اصلی و آرامش باید بایستیم.