آرامش قبل از طوفان آقای فیزیکدان!

مهر: ارنست مونیز وزیر انرژی ایالات متحده آمریکا طی روزهای اخیر نقش فعالی در مذاکرت هسته ای ایران و اعضای ۱+۵ در وین ایفا کرده است. وی که نماد دبه کردن مقامات آمریکایی پس از امضای توافق لوزان محسوب می شود، این بار با هدف تاکید دوباره بر مواضع آمریکا در حوزه بازرسی های غیر متعارف زمانی و مکانی در توافق نهایی راهی محل مذاکرات شده است.

ارنست مونیز نخستین مقام آمریکایی بود که پس از توافق لوزان،با طرح صریح مسئله لزوم بازرسی های لاقید زمانی و مکانی از ایران در توافق نهایی، چشم انداز توافق را تا حدود زیادی تیره ساخت.

وزیر انرژی ایالات متحده آمریکا پس از قرائت بیانیه لوزان، حداقل ۵ بار در سخنان و مصاحبه های خود بر روی لزوم بازرسی نامحدود از اماکن نظامی و هسته ای ایران تاکید کرده است. با این حال در جریان مذاکرات هسته ای اخیر در وین، وی ترجیح داده مسئولیت و وظیفه بیان این مواضع سلبی را به لوران فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه بسپارد. لوران فابیوس نیز این تقسیم کار را پذیرفته و در بدو ورود خود به محل مذاکرات هسته ای بر لزوم بازرسی از اماکن نظامی ایران در توافق نهایی تاکید کرد. با این حال به نظر می رسد سکوت ارنست مونیز چندان دوام نیاورد، زیرا سناتورهای دو حزب جمهوریخواه و دموکرات در جلسه استماع سخنان وی در کمیته سیاست خارجی سنا که ماه گذشته برگزار شد، از وی خواستند تا به صورتی صریح بر روی مواضع آمریکا در خصوص بازرسی های نامحدود زمانی و مکانی از ایران پافشاری کرده و ایران را وادار به پذیرش بازرسی های فراپادمانی سازد. لازم به ذکر است که ارنست مونیز از جمله وزرای کابینه اوباماست که نه تنها از سوی حزب دموکرات مورد حمایت قراردارد، بلکه سناتورهای حزب جمهوریخواه نیز نسبت به وی دید مثبتی دارند. از این رو اوباما در چندین مورد پس از قرائت بیانیه لوزان، از ارنست مونیز خواست تا در جمع سناتورهای کنگره حضور یابد و به آنها در خصوص سختگیری های کاخ سفید در توافق نهایی اطمینان دهد. تقسیم کار فابیوس و مونیز در روزهای نخست حضور آنها در وین، نشان دهنده همسانی مواضع کاخ سفید و کاخ الیزه در حوزه بازرسی هاست. ارنست مونیز که حدود۵ ماه است به صورت رسمی و جدی به مذاکرات هسته ای ایران و اعضای ۱+۵ پیوسته است، تا قبل از قرائت بیانیه لوزان سعی داشت به عنوان پیام آور پیشرفت مذاکرات مورد شناسایی افکار عمومی قرار گیرد. با این حال نقش آفرینی علنی مونیز پس از قرائت بیانیه لوزان تغییر کرد. هم اکنون دیگر کسی ارنست مونیز را به عنوان فیزیکدانی ساکت و خنده رو نمی شناسد، بلکه از وی به عنوان یکی از افراد مزاحم در مسیر توافق نهایی نام برده می شود. نقش افرینی مشترک مونیز و فابیوس در مذاکرات هسته ای وین این روند را تقویت کرده است.