راهبرد جدید تکنوکرات‌ها در برابر آلترناتیوهای احتمالی دولت

تسنیم: همنشینی حزب تکنوکرات اصلاح‌طلبان برای فعال‌سازی جریان خود جهت مناسبت‌های آتی انتخاباتی از جلسات هفتگی به جلسات یک روز در میان تغییر فاز یافته است.

اضافه شدن چهره‌های تازه و البته رادیکال به ترکیب شورای مرکزی این حزب با 2 هدف «شدت بخشیدن به پروپاگاندا» و «ایجاد پوشش برای بحران اجتماعی و خلأ کارکردی دولت»، موجب شده است که حال و هوای این روزهای جلسات این حزب با لایه‌های دیگری از گروه‌های ائتلافی اصلاح‌طلبان در انتخابات 92، شکل و شمایل دیگری یابد.

بر پایه این گزارش، سپری شدن دو سال از فعالیت دولت یازدهم بهترین فرصت بود که برخی از نیروها و جریان‌های سیاسی نزدیک به دولت در یک محیط مطالعاتی صاحب‌نام در منطقه دارآباد تهران گرد هم آمده و در لایه‌ای از ضریب پنهان بالا، به نقد و بررسی نقاط ضعف و آسیب‌های دولت مستقر بپردازند.

گفته می‌شود در این جلسات تأکید شده است که گرچه نگاه اصلاح طلبان به دولت روحانی «بهره گیری از موقعیت دولت روحانی» برای احیای جریان اصلاحات است اما تاکنون «برنامه راهبردی مشترکی» پس از پیروزی در انتخابات 92 مورد تبادل و توافق قرار نگرفته است.

همچنین تصریح شده است که دولت سیاست داخلی را بیش از اندازه فدای مذاکرات سیاسی کرده و این باعث شده که دولت بیش از حد لازم در برابر بخشهایی از حاکمیت مدارا نشان داده و عملاً لاین حمایت اصلاح طلبان و بدنه اجتماعی‌اش را از دست بدهد.

تأکید برخی از تصمیم سازان این جلسات مبنی بر اینکه «نگاه میان‌برنامه‌ای» به دولت روحانی وجود داشته و نظام تنها به‌دلیل برخی اجبارها، حاکمیت کوتاه این دولت را قبول کرده مباحثی بوده که باعث شکل گیری مباحثه‌های جدی‌ای در این جلسات شده است.

تصریح بر این نکته که «کارآمدی دولت مستقر هنوز به کفایت نرسیده» نیز یکی از محورهای مهمی بوده که در این جلسات مطرح و گفته شده است که به‌دلیل تمرکز زیاد دولت در زمینه گشایش اقتصادی روی رفع تحریم‌ها، عملاً در این 2 سال کارآمدی این دولت، برای مردم ملموس نبوده و علی‌رغم برخی از حمایت‌های رسانه‌ها واقعیات موجود از باورپذیر نبودن این مسئله حکایت دارد.

برخی از حاضرین در این جلسات با اشاره به اینکه در شرایط موجود 2 نگرانی اصلی وجود دارد اظهار داشتند که نگرانی اول در زمینه مطالبه‌گری اصلاح طلبان از دولت می‌باشد که بایستی جای خود را به راهبرد مشارکت جویی با دولت بدهد.

نگرانی دوم مطرح شده در این جلسات اما در خصوص ناکارآمدی بروز یافته از سوی دولت و نیز وجود آلترناتیو موجود میان اصولگرایان می‌باشد که از هم اکنون باید گزینه‌های جانشین کارآمدی را با حاشیه‌های روانی ــ سیاسی مواجه ساخته و ضریب مقبولیت آنان را در جامعه با ضربه روبه‌رو ساخت.

بنا بر تحلیل تئوریسین‌های حاضر در این جلسات، تصریح شده علی لاریجانی به‌دلیل وجود وجه تمایزش با لایه‌های تندروی اصولگرایان و محمد باقر قالیباف به‌دلیل رزومه اجرایی در نیروی انتظامی و شهرداری از مهمترین آلترناتیوهای ممکن برای دولت مستقر محسوب شده و باید برای هریک از آنان برنامه‌ای جداگانه طراحی و پی‌ریزی کرد.

بر اساس شنیده‌ها، گفته می‌شود در این زمینه محورهای زیر به تصویب رسیده است:

ــ در رابطه با علی لاریجانی تأکید و تصریح شود که وی به‌دنبال نزدیکی به اصلاح طلبان و جریان دولت برای مانایی بیشتر در قدرت به‌ویژه در کرسی ریاست مجلس می‌باشد.

ــ تصریح شود که لاریجانی در سال 92 به اشتراک تاکتیکی با اصلاح طلبان رسیده و موضع گیری علیه دولت سابق در این چارچوب قابل تفسیر است.

ــ طرح و بیان شود که لاریجانی به‌دنبال رسیدن به ائتلافی راهبردی با اصلاح طلبان است.

در این راستا «ی.ط.» از اعضای شورای مرکزی این حزب گفته است که باید لاریجانی به‌عنوان یک نیروی مؤثر در جبهه اصولگرایی به نیرویی تحت عنوان نزدیک به دولتی‌ها و اصلاح طلبان معرفی و در قامت عامل شکاف در جبهه اصولگرایی مطرح شده تا به‌عنوان یک آلترناتیو، ظرفیتش مهار شود.

بنا بر اخبار دریافتی در این زمینه، اصلاح طلبان نیز تأکید کرده‌اند که در شرایط کنونی محمد باقر قالیباف به‌عنوان یکی از نیروهای اصولگرا که دارای عملکرد اجرایی قابل قبول می‌باشد، یکی از مهمترین خطرها برای آلترناتیوهای دولت یازدهم می‌باشد، لذا برای ایجاد حاشیه برای وی، بر ضرورت بزرگ‌نمایی برخی از حاشیه‌های شهرداری تحت واژه فساد، سابقه «نظامی‌گری» قالیباف، سوار شدن بر موج شایعات تولید شده در زمینه الیاس قالیباف و نیز تصریح بر بهره گیری از ظرفیت شورای شهر جهت مهارگری شهردار تهران تأکید شده است.