1+5 به توافق «برد-برد» اعتقاد ندارد
این طرح مطمئنا عنصر و فاکتور «اطمینان» و «اعتمادسازی» را در مذاکرات پیش رو بین ایران و گروه کشورهای 1+5 خدشه دار می کند و از بین می برد. این موضوع موانع جدیدی را در مرحله حساس مذاکرات ایجاد می کند و موانع جدیدی را مطرح می کند.
سایت شهر: در هفته های گذشته، مجلس نمایندگان و مجلس سنای آمریکا قانون بررسی توافق هسته ای با ایران را تصویب و آن را برای امضا برای کاخ سفید ارسال کرده بودند.
اوباما پیشتر بارها تهدید کرده بود که این قانون را وتو خواهد کرد اما پس از رسیدن به مصالحه ای درباره تغییر در برخی از بندهای این قانون، با امضای آن موافقت کرد.
این قانون به نمایندگان کنگره اجازه می دهد تا ظرف ۳۰ روز پس از امضای هر توافق نهایی بین ایران و گروه ۱+۵ متشکل از آمریکا، روسیه، انگلیس، فرانسه، چین و آلمان، آن توافق را بررسی کرده و در صورت نارضایتی، آن را رد کند.
آنچه در ادامه می آید گفتگوی "شهر " با پروفسور نادر انتصار رئیس دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آلابامای جنوبی آمریکا و نویسنده کتاب «سیاست کردها در خاورمیانه» در خصوص آثار تصویب این طرح بر مذاکرات پیش روی هسته ای میان ایران و کشورهای عضو گروه 1+5 است.
کنگره آمریکا طرح بازنگری در توافق هسته ای با ایران را تصویب کرد و باراک اوباما نیز آنرا امضا و اجرایی کرد. چه اهدافی از تصویب این طرح دنبال می شود؟
یکی از اهداف تصویب طرح بازنگری در توافق هسته ای با ایران انتقال این پیام به شاخه اجرایی دولت اوباما است که کنگره باید در تصویب نتایج نهایی محتمل توافق هسته ای با ایران دخیل باشد. دلیل دوم را باید در بستر ساختار کنگره کنونی ایالات متحده مورد تحلیل و ارزیابی قرار داد. نومحافظه کاران که همواره و همیشه با هر مذاکره هدفمند و معنادار با ایران مخالف هستند در کنگره حضور دارند و آنها از هر اقدامی برای از بین بردن توافق با ایران صرفنظر نخواهند کرد.
برای این محافظه کاران، مذاکره با ایران به معنای تسلیم در مقابل آن است.
رئیس جمهوری آمریکا باراک اوباما در ابتدا با این طرح مخالفت کرده بود و اعلام کرده که این طرح را تصویب نمی کند. ولی در ادامه کار و ظاهرا با برخی تغییرات مورد نظر او این طرح علاوه بر تصویب کنگره به امضای او نیز رسید. چرا اوباما چنین تغییر موضعی در مقابل کنگره داد؟
باراک اوباما رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا تصور می کند که موافقت با تقاضای کنگره او را قادر خواهد ساخت که برخی آراء را به سوی خود بکشاند.
به عبارت دیگر، در حالتی که کنگره با توافق احتمالی با ایران مخالفت کند، اوباما می تواند طرح را وتو کند در حالیکه حمایت کافی از سوی کنگره برای عدم رد وتوی صورت گرفته را داشته باشد. در واقع این راه حل موقتی است که نمی تواند کمکی بکند در زمانیکه اوباما در قدرت نباشد؛ به ویژه اگر رئیس جمهوری آتی ایالات متحده آمریکا از جناح راست و محافظه کار جمهوری خواه باشد.
تأثیر این طرح بر مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 چیست؟
این طرح مطمئنا عنصر و فاکتور «اطمینان» و «اعتمادسازی» را در مذاکرات پیش رو بین ایران و گروه کشورهای 1+5 خدشه دار می کند و از بین می برد. این موضوع موانع جدیدی را در مرحله حساس مذاکرات ایجاد می کند و موانع جدیدی را مطرح می کند.
آیا این طرح می تواند تأثیر منفی بر مذاکرات میان ایران و گروه 1+5 بگذارد؟ این طرح چه تأثیری بر ایران خواهد گذاشت؟
بله تصویب این طرح تأثیر منفی بر مذاکرات میان ایران و کشورهای عضو گروه 1+5 خواهد داشت. همچنین تصویب این طرح پرسشی اساسی در خصوص نیت این کشورها[کشورهای 1+5] درباره رسیدن به توافق «برد-برد» ایجاد می کند. آشکار و واضح است که به طور عام در طرف 1+5 و به طور خاص در آمریکا خلاً رهبری وجود دارد. این کشورها ممکن است اهداف تعارض آمیزی داشته باشند، حداقل در سطح، اما آشکار است که همه آنها در یک خط نیستند.