سعودی ها به کجا می روند؟!

همین رویکرد تازه و نگرش و تلقی جدید، عربستان را که در سده پیشین، نخست دیکته نویس انگلیس بود آن گاه با غروب امپراتوری بریتانیای کبیر، با بی ارادگی، فرمان بر آمریکا شد و به سبب وابستگی و در اسارت استعمار غرب، از کیسه مردم خود، هزینه ها صرف کرد و طالبان را پرورد و القاعده ها را ساخت و سرانجام با ایجاد مدارس سلفی گری و تکفیری، دست خونین اش از آستین داعش و النصره بیرون آمد و صدها هزار مسلمان بیگناه را در افغانستان و پاکستان و لیبی و سوریه و لبنان و عراق و بحرین کشت و زمینه اتلاف منابع عالم اسلام را فراهم آورد و میلیون ها نفر از زن و کودک و پیر را آواره کوه و بیایان کرد و سرانجام با حاکمان بی تدبیر و بی مغز خود، با حمله به همسایه مسلمان و فقیر، ماهیت ضد اسلامی و ضدانسانی خود را به افکار عمومی مسلمانان و غیرمسلمانان نشان داد و چهره اسلام رحمانی را در نظر جهانیان، زشت و خشن معرفی نمود، به وحشت انداخت و بعد از آن همه سرخوردگی و بدنامی و شکست در جبهه های مختلف، خواست تا چاره ناکامی های خود را نیز از غرب بخواهد و رئیس جمهور آمریکا هم در شناخت این ضرورت و در پی اغتنام فرصت، سران شش کشور شورای خلیج فارس را به «کمپ دیوید» دعوت کرد.

اما نشست کمپ دیوید، عبارت بود از همان حرف های تکراری و تاکید بر «ایران هراسی» تا اگر برای این سران، آب ندارد، برای آمریکا نان داشته باشد و رونق فروش سلاح های پیشرفته، سامانه دفاع موشکی از نوع «پاتریوت»، «تاد» و سلاح هایی که امثال عربستان نه اجازه کاربردش را جز در مسلمان کشی خواهند داشت و نه مغز استفاده از آن را دارند . انباشتن سلاح هایی که در خانه عرب هم باشد، رژیم تل آویو، از آن خود می داند و از وجودشان احساس آرامش می کند ! مگر نه آن است که آل سعود در یمن همان کاری را می کند که نتانیاهو در غزه کرد .

آری در کمپ دیوید، سران ریز و درشت عرب که دولت عمان با روشن بینی و درایت خاص در جمع آنان بود اما با آنها نبود، با خام طمعی انتظار انعقاد پیمان نظامی داشتند اما آنچه نصیب شان شد از نوع حرف هایی بود که دولت های انگلیس و فرانسه، به فتحعلی شاه قاجار گفتند و آنجا که لازم بود، ایران را در دهانه توپ، تنها رها کردند.

رژیم سعودی اکنون با آن همه منابع، با آن هشتصد میلیارد دلاری که بازمانده پادشاه پیشین است، چه گلی به سر مسلمانان زده است ؟ کجا مسلمانی بوده است که به قصد جانش نکوشیده ؟ این چه «خادم الحرمینی» است که مسلمانان آواره در سواحل اندونزی و مالزی از میانماری ها و بنگلادشی ها و... گرسنه و تشنه در قایق ها سرگردان بمانند و یا در دریای مدیترانه غرق شوند اما نه تنها آن دلارهایش هیچ سودی برای جامعه مسلمان ها نداشته باشد بلکه عامل بسیاری از این آوارگی ها و دربه دری ها سوءتدبیر و سیاست ضد اسلامی و ضد انسانی اوست . رژیمی که نفت ارزان به دشمنان قسم خورده ایران و اسلام می دهد اما حاضر نیست که در راه اسلام رحمانی، دقیقه ای صرف وقت کند .

اکنون این رژیم سعودی در همه جبهه ها شکست خورده و با تجاوز اخیر به یمن مظلوم، در افکار عمومی جهانیان هم به شدت محکوم و مطرود شده است و اگر چه سازمان های به ظاهر بین المللی، به امر اربابان و برق سکه ها، زبان در کام کشیده اند ، ولی هیچگاه ننگ را نمی توان با رنگ پاک کرد و این زخم هم در تن و جان جهان اسلام ماندنی است.

از طرفی، کشورهای امیرنشین حاشیه خلیج فارس هم بهتر از ما می دانند که ایران و توانمندی هایش، هیچ خطری برای آنها ندارد و آنها به امر اسلحه فروشان، بیهوده از ایران می ترسند و در روز مبادا هم آن که از آنها دفاع می کند باز، «ایران» است و آنکه بی وفایی و آتش افروزی در ذات او همیشه وجود دارد، استعمار است . در اینجا باید به همه اطمینان داد که توافق ایران با 1 + 5 نه تنها به زیان کشورهای همسایه نیست بلکه فرصت مغتنمی است تا جبهه عظیم اسلامی شکل بگیرد. این ایران نیست که از آنها دور می شود بلکه این قدرت های بزرگ اند که کشوری مثل عربستان را از ایران دور می کنند چون به سود منافع آنهاست.

و اما نظام اسلامی ما و دولت روحانی با سیاست تنش زدایی و سعه صدر خود می تواند با تدبیر درست و بررسی همه جوانب و با استفاده از تمامی فرصت ها و سرمایه های انسانی موثر در داخل و خارج، مسلمان ها را از رویارویی دشمنانه، برادرکشی و جنگ های نیابتی نجات دهد و منابع خدادادی ممالک اسلامی را نه برای استثمارگران که برای صاحبان مسلمانش حفظ کند .

در مورد یمن هم باید گفت که نباید ایران به جای کمک های بشردوستانه و اقدامات خیرخواهانه، بین غرب و یمن، حایل شود و آنچه را که مقصران باید در این زمینه بپردازند، از کیسه ایران بخواهند.