دعایی که امام هادی(ع) زیاد می‌خواندند

به مناسبت شهادت حضرت امام علی‌النقی(ع) روایتی از ایشان را مرور می کنیم که آنحضرت به شخصی فرمودند:«این دعایی است که من زیاد می‌خوانم و از خدا خواسته‌ام هر کس بعد از من در کنار قبرم آن را خواند، خواسته ‌اش را اجابت کند.»

شخصی با شخصی به نام ابوموسی می‌‏گوید:«خدمت امام هادی علیه ‏السلام رسیدم و عرض کردم: متوکل حقوق مرا قطع کرده و این به سبب ارادتی است که من به شما دارم. دستور فرمایید تا حقوق مرا بدهند.»

امام فرمود: اگر خدا بخواهد مشکلاتت حل می‌شود.همان شب فرستادگان متوکل در خانه را زدند. در را که باز کردم، فتح، وزیر متوکل، به من گفت: در منزلت چه می‌کنی؟! متوکل سراغت را می‌گیرد.

من نزد متوکل رفتم. متوکل با دیدن من گفت:‌ای ابو موسی ما حواسمان به تو نیست، تو هم خودت را فراموش کرده‌ای!؟ آن‌گاه سهمم از بیت المال و هدایا و اموال زیادی را به من بخشید.

در راه بازگشت، به فتح گفتم: امام هادی علیه السلام اینجا آمده بود؟

گفت: نه. گفتم: نامه ‌ای نوشته بود؟ گفت: نه.

آن‌گاه فتح به من گفت: شک ندارم که تو از امام هادی دعایی خواسته بودی. بگو برای من هم دعا کنند.

خدمت امام هادی علیه السلام رسیدم و گفتم: به برکت شما مشکلم حل شد. اما اطرافیان متوکل می‌گفتند شما نزد متوکل نرفته و درخواستی نکرده بودید.

فرمودند: ما در امور مهم فقط به خدا پناه می‌‌بریم و در مشکلات بر او توکل می‌کنیم. او ما را این گونه عادت داده است که اگر از او چیزی بخواهیم اجابت می‌فرماید؛ و می‌ترسیم که از وظایف بندگی عدول کنیم و او هم نظر لطفش را بردارد.

پیغام فتح را به امام رساندم. فرمودند: او در ظاهر دوست ما ولی در باطن دشمن ماست. خداوند دعای کسی را مستجاب می‌کند که خالصانه مطیع او باشد و به رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلم) و حق ما اهل بیت (علیهم السلام) ایمان داشته باشد. در این صورت اگر از خدا چیزی بخواهد محروم نخواهد شد.

عرض کردم: به من یک دعای اختصاصی بیاموزید، آقای من.

فرمودند:این دعایی است که من زیاد می‌خوانم و از خدا خواسته‌ام هر کس بعد از من در کنار قبرم آن را خواند، خواسته ‌اش را اجابت کند:

«یا عدّتی عندالعُدد و یا رجائی و المعتمد و یا کهفی و السند و یا واحد و یا واحد یا قل هوالله احد و اسألک اللهم بحق من خلقته من خلقک و لم تجعل فی خلقک مثلهم احداً ان تصلی علیهم و تفعل بی‌کذا و کذا.»(به جای کذا حاجت را ذکر کن)

(ای توشه من و‌ای امید و پناهگاه و تکیه‌گاه من،‌ای خدای یگانه! تو را به حق کسانی می‌خوانم که هیچ‌کس را همانند آن‌ها قرار ندادی، و از تو می‌‌خواهم بر آنان درود بفرستی و … (در اینجا حاجت خود را بیان کن)).